«مرگ بر انگلیس»؛ نفرت‌پراکنی است؟! / کشمکش‌های تهران و لندن به کجا رسید؟

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، امید فعال؛ «مرگ بر انگلیس» را در شعار‌های نماز جمعه یا راهپیمایی‌های ملی شنیده‌ایم. برخی آدم‌ها معتقدند که باید «گفتمان صلح» را در پیش بگیریم و از این نفرت‌پراکنی‌ها در جامعه دوری‌کنیم. به قول تئوریسین غربی‌ها، انگلستان سرزمین انقلاب صنعتی و مدعی دفاع از حقوق بشر در کشور‌های توسعه‌نیافته است. در نتایج سرشماری سال ۲۰۱۱، حدود ۸۰ هزار ایرانی در انگلستان زندگی می‌کنند. دانشگاه‌های مطرح بریتانیا ازجمله آکسفورد، کمبریج، لندن و منچستر میزبان دانشجویان ایرانی هستند و بورسیه‌های تحصیلی را برای جوانان نخبه کشورمان فراهم می‌کنند.

 

افرادی، چون جی کی رولینگ «خالق شخصیت هری‌پاتر»، الکساندر فلمینگ «کاشف پنی‌سیلین» و ویلیام شکسپیر «خالق آثاری، چون هملت، شاه‌لیر، مکبث، اتللو» را به دنیا معرفی کرده است. برخی از نویسندگان می‌گویند که کاش شکسپیر ۳۰۰ سال بیشتر عمر می‌کرد، جنگ جهانی اول را می‌دید و اشعاری را برای ۹ میلیون ایرانی کشته‌شده توسط انگلیس در قحطی می‌سرایید.

 

اگر مجموعه سریال شرلوک هلمز، فیلم‌های هری‌پاتر و جیمز باند را دنبال می‌کنید و از مبارزه مامور سازمان مخفی انگلیس با تروریست‌ها برای نجات مردم لذت می‌برید و عملکرد انگلیسی‌ها را تحسین می‌کنید، کافیه برای شناخت بیشتر روابط ایران و انگلیس، به روایت‌های تاریخی یا تماشای فیلم «یتیم‌خانه ایران» بنشینید.

 

فیلم «یتیم‌خانه ایران» دیالوگ معروفی برای نشان دادن خدمات دوک‌ها در ایران دارد، خبرنگار می‌گوید: «مساعدت‌های صدر العظم سفارت انگلستان چی بوده؟» و در جواب پرستار گفت: «بی‌شرف من آسپرین می‌خواهم، من شکر و نمک می‌خواهم. مردم دارند می‌میرند، حصبه دارند، وبا دارند، طاعون دارند، برای انگلیسی‌ها چه سوغاتی می‌خواهی ببری؟»

 

داستان این فیلم در سال ۱۲۹۵ تا ۱۳۰۰ می‌گذرد که در زمان احمدشاه قاجار، براثر قحطی ناشی از خیانت انگلیس، ۹ میلیون از مردم ایران جان باختند.

 

 

تاریخچه استفاده از سلاح‌های کشتارجمعی در عراق به اوایل قرن بیستم یعنی زمانی که مقامات انگلیسی از استفاده این‌گونه سلاح‌ها به‌شدت دفاع می‌کردند برمی گردد. وقتی قبایل عراقی برای احقاق حقوق خود قیام کردند، انگلیس با به‌کارگیری گازهای سمی ضد عشایر، آن‌ها را سرکوب کرد. چرچیل گفته است: «من به‌شدت با استفاده از گاز‌های سمی علیه این قبایل بی‌تمدن برای گسترش وحشت میانشان باور دارم.»

 

وقتی پای معماری مدرن و معاصر وسط باشد، لندن برخی از معروف‌ترین سازه‌های جهان را برای ارائه پیش می‌کشد. برخی معتقدند که این سازه‌ها روی استخوان‌های مردم استعمار شده توسط انگلستان بناشده است. هند، آفریقا جنوبی، ایران، استرالیا و عراق ازجمله ملت‌هایی هستند که مورد غارت و وحشی‌گری قرار گرفتند. ساختمان موزه‌ی بریتانیا (British Museum) نیز جزء سازه‌های معروف لندن است؛ این موزه‌ی بزرگ و زیبا به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌داران آثار تاریخی انگلستان و حتی در مقیاسی بسیار بزرگ‌تر در جهان، شناخته می‌شود. در بخش خاورمیانه، ازجمله‌ی این اشیای باستانی می‌توان به منشور حقوق بشر کوروش اشاره نمود.

 

بیشتر این اشیا از کاوش‌های انگلیسی‌هایی همچون: برادران شرلی، سر جان ملکم و سر گور اوزلی است که به شرق و ایران سفرکرده‌اند. گور اوزلی در کتاب خاطرات خود پیرامون مردم ایران می‌نویسد: «ازآنجاکه هدف نهایی ما حفظ متصرفاتمان در هندوستان هست، به عقیده من بهتر این است که ایران را در حالت ناتوانی و وحشیگری کنونی خود بگذارید.»

 

غارت آثار باستانی و انتقال آن‌ها به موزه‌های غربی، قتل میرزا محمدتقی خان فراهانی «امیرکبیر»، حمایت از فرقه بهائیت و تأسیس فرزند نامشروعی به نام رژیم صهیونیستی در غرب آسیا، تنها بخشی از خیانت‌ها و فریب‌کاری‌های دولت خبیث انگلیس در حق ملت ایران است.

 

در ادبیات سیاسی ایران، انگلیس را «روباه پیر» می‌شناسند. نقش مؤثر در انحراف نهضت مشروطه، کارشکنی در ملی شدن صنعت نفت ایران، تلاش برای اجرای کودتای ۲۸ مرداد و نقش ویژه «اطلاعاتی ـ عملیاتی ـ روانی» در فتنه ۸۸، دلیل محکمی است بر اینکه چرا ایرانیان نفرتی تاریخی از انگلیس دارند و به آن «روباه پیر» می‌گویند.

نقش‌آفرینی انگلیس علیه ایران در مجامع جهانی، حمایت مالی و تجهیزاتی از عناصر معاند نظام و انقلاب، باعث گسترش بی‌اعتمادی از دولت‌مردان انگلیسی در کشورمان شد. عناصر اصلی فتنه با سفارت انگلیس رفت‌وآمد داشتند و این سفارتخانه اتاق جنگی علیه ایران تبدیل‌شده بود.

 

نمایندگان مجلس در نشست علنی (یکشنبه ۶ آذر ۱۳۹۰) مجلس شورای اسلامی کلیات طرح ۲ فوریتی کاهش روابط با انگلیس را با ۱۷۹ رأی موافق در صحن تصویب کردند. در ماده‌واحده این طرح آمده است: وزارت امور خارجه موظف است در چارچوب حفظ منافع ملی و دفاع از حقوق ملت بزرگ ایران ظرف دوهفته، روابط سیاسی را با دولت انگلیس به سطح کاردار تنزل دهد و روابط اقتصادی و بازرگانی را نیز به حداقل ممکن برساند. بر اساس تبصره ۱ این ماده‌واحده در صورت تغییر سیاست‌های خصمانه کشور مزبور وزارت امور خارجه می‌تواند سطح روابط را ارتقاء دهد. در دولت یازدهم و دوازدهم سطح روابط به سفیر ارتقاء پیدا کرد، ولی سیاست‌های انگلستان تغییری نیافت.

 

سید حسین نقوی حسینی عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با اشاره به تاریخچه خیانت‌های انگلیس علیه ایران گفته است که اگر خیانت‌های بریتانیا علیه ایران محاسبه شود، کشور انگلیس را باید به ما بدهند.

به گزارش خبرگزاری‌های داخلی، سفیر انگلستان در تجمع غیرقانونی (یکشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۸) مقابل دانشگاه امیرکبیر حضورداشته است و به‌عنوان تبعه مجهول‌الهویه خارجی توسط نیرو‌های امنیتی بازداشت شد. وی بهانه حضور خود در میان معترضانی که شعار‌های ساختارشکنانه علیه نظام سر می‌دادند را ابراز همدردی با جان‌باختگان حادثه هواپیمایی عنوان کرده است.

 

ربیعی سخنگوی دولت در نشست خبری گفته است: «حضور سفیر انگلیس در اعتراضات مغایر با وظایف تعریف‌شده سفیر بود. وی مدت کوتاهی توسط نیروی انتظامی دستگیر شد و پس از شناسایی پس از ۱۵ دقیقه نسبت به آزادی او اقدام شد. انگلیس کارنامه مناسبی ندارد و ما هشدار می‌دهیم از هرگونه دخالت در مسائل داخلی ما اجتناب کند.»

 

حال باید دید دولت و مجلس شورای اسلامی در قبال دخالت‌های سفارت انگلیس در مسائل داخلی کشور چه واکنشی را نشان می‌دهد. گذشته انگلستان نشان داده است که همواره به دنبال تفرقه‌اندازی در منطقه و ایران است و به ناآرامی‌های کشور‌های غرب آسیا دامن می‌زند. حمایت‌های مالی و اطلاعاتی از لیدر‌های آشوب‌های اخیر کشورمان را برعهده دارد. انگلیس از آمریکا خبیث‌تر است و آمریکا نیز از انگلیس. برخی سلبریتی و فرنگ مآب‌ها به‌ واسطه ارادت‌هایی که به انگلستان دارند، همواره به دنبال تطهیر چهره‌ی «روباه مکار» برای ملت ایران هستند. نودوسومین سالگرد تولد «ملکه الیزابت» که در سفارت انگلستان در تهران به هزینه خود ایرانیان دعوت شده برگزار شد، نشان از تعلق خاص برخی از جریانات و اشخاص به این کشور است.