به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، امیر امیری در گفت‌وگو با فارس بیان کرد: وقتی تصمیم گرفتم که نمایشی جدی و بدون عناصر مبتذل را در سالنی خصوصی به روی صحنه ببرم به این امر واقف بودم ولی باز فکر می‌کردم جریان تئاتر اصیل زنده است، می‌انگاشتم هنوز می‌شود کار خوب کرد و انتظار بازخورد خوب را داشت اما نمی‌دانستم که تئاتر و هنر در ایران اسیر جریان‌های سیاسی است و این عوامل و سیاهی‌لشکرهای جریان‌های سیاسیِ عمدتاً اپوزیسیون هستند که چرخه تئاتر را می‌چرخانند.
وی با بیان اینکه هنوز جریان معتقد و متعهد به میهن در میان جامعه تئاتری غریب و بایکوت است، توضیح داد: قبلاً نمی‌دانستم که هر اتفاق سیاسی می‌تواند به‌صورت کاملاً مستقیم بر وضعیت تئاتر کشور تأثیر بگذارد، گویی که تئاتر امروز حیاط خلوت جریانات سیاسی است، اما ماجرا از آنجا جالب‌تر و البته واضح‌تر شد که سفیر انگلستان سردمدار اعتراضات به ظاهر مردمی به سقوط هواپیمای مسافربری به‌خاطر خطای انسانی شد و برخی آرتیست‌های پیشکسوت به تبعیت از وی عرصه تئاتر را برای اعتراضات خود انتخاب کردند و به گروه‌های تئاتری فشار آوردند که در وهله اول از شرکت در جشنواره فجر و سپس از اجرای عموم انصراف بدهند.
امیری در این‌باره افزود: چند ساعت مانده به اجرا زنگ‌ها و تهدیدها و تطمیع‌ها شروع شد که چرا از اجرای عموم و شرکت در بخش خارج از مسابقه جشنواره تئاتر فجر انصراف نمی‌دهید و باید ده‌ها دقیقه به ایشان توضیح می‌دادم که اولا یک حادثه در شرایط جنگی چه ربطی به تئاتر دارد و ثانیا اگر هنرمند تئاتری قرار است به کم‌کاری‌ها و خطاهای انسانی در این مورد و موارد دیگر اعتراض کند- که وظیفه دارد این کار را بکند- باید زبان هنر را انتخاب کند و نه کنش‌گری سیاسی را.
منبع: کیهان
ارسال نظرات