در نشست خبری فیلم «بی صدا حلزون» مطرح شد؛
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نشست خبری فیلم «بی صدا حلزون» به کارگردانی بهرنگ دزفولی‌زاده با حضور کارگردان، مرتضی شایسته (تهیه‌کننده)، محمدرضا رهگذر (نویسنده)، هانیه توسلی، علیرضا جلالی‌تبار، مجتبی شکری بازیگران فیلم، رضا شبیری زنجانی (آهنگساز)، افسانه صمدزاده (طراح صحنه و لباس)، محمدرضا جان‌پناه (فیلمبردار)، امین انتشاری (جلوه‌های ویژه بصری)، سحر عصر آزاد (منتقد) و با اجرای منصور ضابطیان عصر امروز یکشنبه سیزدهم بهمن ماه در پردیس سینمایی ملت برگزار شد. نکته قابل توجه نشست این فیلم که مضمونی درباره ناشنوایان دارد، ترجمه همزمان آن توسط رابط ناشنوایان بود.
سحر عصرآزاد (منتقد) در ابتدای این نشست گفت: رویکرد بهرنگ درفولی‌زاده برایم بسیار اهمیت داشت، زیرا در زیر مایه و متن، نقدی به بشر امروز زده می‌شود همچنین مشکلاتی که این قشر در جامعه دارند بیان می‌شود.
سحر منتقد آزاد افزود: فکر می‌کنم به تنوع مضمون و کاراکتر‌های نمایشی نیاز داریم، فیلم از آن فیلم‌های خوبی است که باید به آن فرصت دیده شدن داد تا بیشتر به این موضوعات پرداخته شود.
بهرنگ دزفولی‌زاده کارگردان فیلم «بی‌صدا حلزون» در ابتدای نشست با اشاره به ساختار فیلم بیان کرد: ساختار و قصه فیلم این را می‌طلبید که با ریتمی آرام به این مساله نگاه کنیم، زیرا به افراد ناشنوا باید فرصتی برای دیده‌شدن می‌دادیم.
در ادامه مرتضی شایسته درباره چرایی فعالیت کم خود در سال‌های اخیر گفت: دو سال فعالیت کمتری داشتم، اما از سال ۹۶، ۹۷ و ۹۸ پنج فیلم تمام کردم و در حال حاضر به دنبال کار‌های جدید هستم.
محمدرضا رهگذر نویسنده این فیلم عنوان کرد: ایده‌ها باید در جریان بیان قصه در کنار هم قرار بگیرند. زمانی که قتل یک شخص باعث عمل یک کودک ناشنوا می‌شود، باید به این موضوع اینگونه نگاه کرد که آیا این مرگ می‌ارزیده یا خیر.
بهرنگ دزفولی زاده درباره نحوه پرداخت این فیلم به ناشنوایان توضیح داد: از اول قصدم این بود فیلمی در این ارتباط بسازم، چون فقط در هفته‌های خاصی به ناشنوایان پرداخته می‌شود. همچنین در انتخاب بازیگران برایم مهم بود از بازیگرانی استفاده کنم که تکلفیشان با زبان بدنشان مشخص باشد.
در ادامه تصریح کرد: می‌خواستم این فیلم اکران عمومی داشته باشد تا مردم با ناشنوایان ارتباط بهتری داشته باشند و در این راه از بازیگر حرفه‌ای برای بیشتر دیده شدن استفاده کردم.
او افزود: از ابتدای نوشتن فیلمنامه به همکاری با یک بازیگر حرفه‌ای فکر می‌کردم.
دزفولی‌زاده در پاسخ به این سوال که آیا این فیلم تبلیغی برای عمل کاشت حلزون است، توضیح داد: من می‌خواستم اطلاعاتی درباره ناشنوایان و اینکه آیا این عمل را انجام دهند یا خیر را مطرح کنم. من هیچ گونه تبلیغی برای این عمل نکرده‌ام. بلکه برای درک بیشتر افراد ناشنوا در جامعه تلاش کردم.
او همچنین در پاسخ به چرایی استفاده از درام برای بیان این معضل توضیح داد: با توجه به فیلمنامه احساس کردم باید به این شکل داستان را روایت کنم و در این بستر نگاهی به مشکلات ناشنوایان داشته باشم. بیست سال است که در این‌باره فیلمی ساخته نشده و با این درام می‌توانستم مردم را با معضلات ناشنوایان آشنا کنم.
وی ادامه داد: کاشت حلزون بخشی از فیلمنامه بود و اصلا قصد تبلیغ نداشتم، درام قصه باعث شد به این موضوع بپردازم.
هانیه توسلی بازیگر نقش الهام درباره این فیلم گفت: اولین چیزی که درباره این نقش وجود داشت این بود که باید همزمان هم با زبان ناشنوایان آشنا شوم و هم روی حرف زدنم به عنوان یک نیمه شنوا آمادگی پیدا کنم. رسیدن به این مهم نیاز به تمرین زیادی داشت و حدودا دوماه قبل از فیلمبرداری تمرین کردم.
توسلی درباره نقش خود توضیح داد: با چندین نفر برای یادگیری زبان ناشنوایان تمرین می‌کردم حتی صدای نیمه شنوا در تلفن همراهم ذخیره کرده بودم و سعی می‌کردم آن را بازی کنم. در حین فیلمبرداری من با این عزیزان همزبستی داشتم و در جمعی بودم که تعدادی شنوا و ناشنوا حضور داشتند. چیزی که برایم‌جای تعجب داشت این بود که بسیاری از خانواده‌های ناشنوا علاقه ندارند فرزندشان کاشت حلزونی داشته باشند.
بهرنگ دزفولی‌زاده با اشاره به تحقیق‌هایی که پیش از فیلمبرداری انجام داده گفت: همزیستی و هم فکری خوبی با آقای رهگذر داشتم، او نیز بر قصه‌ای که نوشته بودیم تاکید داشت. زمانی که فیلمنامه را نوشتیم از کانون ناشنوایان با ما تماس گرفتند و گفتند می‌توانید کاشت حلزونی را به نمایش بگذارید.
دزفولی‌زاده با اشاره به سرمایه‌گذاران فیلم «بی صدا حلزون» گفت: پولی که برای ساخت فیلم مصرف می‌شود باید پاک و درست باشد، بعضی از سرمایه‌داران دانش کمتری درباره سینما داشتند. در آخرین مرحله زمانی که سمعک پاسخگو نباشد آن فرد ناشنوا به سمت کاشت حلزون توسط پزشکان سوق داده می‌شود.
او همچنین درباره آهنگسازی این فیلم عنوان کرد: یک سری ذهن‌ها هستند که تصاویر بهتری تولید می‌کنند و نگاه کلیشه‌ای ندارند، آهنگساز این فیلم انگیزه و سواد خوبی داشت و بین باقی آهنگسازان از همه بیشتر برایم جذاب بود.
رضا شبیری زنجانی اهنگساز فیلم درباره حس و حالش برای اولین حضورش در جشنواره گفت: بسیار خوشحالم که امشب اینجا حضور دارم و از آقای دزفولی‌زاده تشکر می‌کنم. این فیلم اولین تجربه ساخت فیلم سینمایی من است.
او همچنین افزود: سعی کردم در این فیلم به خاطر موضوع از یک سری المان‌ها استفاده کنم و موسیقی را از گوش یک فرد ناشنوا بشنویم برای همین خودمان صدا به فیلم اضافه کردیم تا به نقش‌ها بیشتر نزدیک شویم.
کارگردان فیلم «بی‌صدا حلزون» درباره بازیگران این فیلم توضیح داد: در سینمای ایران انتخاب بازیگر بسیار مهم است. در این فیلم انتخاب بازیگر چهار ماه طول کشید، زیرا می‌خواستیم از کسی استفاده کنیم که بتواند از عهده بازی در این فیلم بربیاید. صدای هانیه توسلی زیر است و بیننده را نمی‌ترساند، صدای او باعث ناراحتی مخاطبان نمی‌شود و می‌توانند با این کاراکتر همراه شوند.
وی ادامه داد: فیلم درباره حق‌خواهی است که امیدوارم با مطالبی که شما درباره آن می‌نویسید این صدای حق‌خواهی و فیلم شنیده شود. فکر نمی‌کردم فیلمم در بخش سودای سیمرغ نباشد و زحمت دوستانم نادیده گرفته شود، اما باز با این حال به انتخاب داوران احترام می‌گذارم.
سحر عصرآزاد (منتقد) در ابتدای این نشست گفت: رویکرد بهرنگ درفولی‌زاده برایم بسیار اهمیت داشت، زیرا در زیر مایه و متن، نقدی به بشر امروز زده می‌شود همچنین مشکلاتی که این قشر در جامعه دارند بیان می‌شود.
سحر منتقد آزاد افزود: فکر می‌کنم به تنوع مضمون و کاراکتر‌های نمایشی نیاز داریم، فیلم از آن فیلم‌های خوبی است که باید به آن فرصت دیده شدن داد تا بیشتر به این موضوعات پرداخته شود.
بهرنگ دزفولی‌زاده کارگردان فیلم «بی‌صدا حلزون» در ابتدای نشست با اشاره به ساختار فیلم بیان کرد: ساختار و قصه فیلم این را می‌طلبید که با ریتمی آرام به این مساله نگاه کنیم، زیرا به افراد ناشنوا باید فرصتی برای دیده‌شدن می‌دادیم.
در ادامه مرتضی شایسته درباره چرایی فعالیت کم خود در سال‌های اخیر گفت: دو سال فعالیت کمتری داشتم، اما از سال ۹۶، ۹۷ و ۹۸ پنج فیلم تمام کردم و در حال حاضر به دنبال کار‌های جدید هستم.
محمدرضا رهگذر نویسنده این فیلم عنوان کرد: ایده‌ها باید در جریان بیان قصه در کنار هم قرار بگیرند. زمانی که قتل یک شخص باعث عمل یک کودک ناشنوا می‌شود، باید به این موضوع اینگونه نگاه کرد که آیا این مرگ می‌ارزیده یا خیر.
بهرنگ دزفولی زاده درباره نحوه پرداخت این فیلم به ناشنوایان توضیح داد: از اول قصدم این بود فیلمی در این ارتباط بسازم، چون فقط در هفته‌های خاصی به ناشنوایان پرداخته می‌شود. همچنین در انتخاب بازیگران برایم مهم بود از بازیگرانی استفاده کنم که تکلفیشان با زبان بدنشان مشخص باشد.
در ادامه تصریح کرد: می‌خواستم این فیلم اکران عمومی داشته باشد تا مردم با ناشنوایان ارتباط بهتری داشته باشند و در این راه از بازیگر حرفه‌ای برای بیشتر دیده شدن استفاده کردم.
او افزود: از ابتدای نوشتن فیلمنامه به همکاری با یک بازیگر حرفه‌ای فکر می‌کردم.
دزفولی‌زاده در پاسخ به این سوال که آیا این فیلم تبلیغی برای عمل کاشت حلزون است، توضیح داد: من می‌خواستم اطلاعاتی درباره ناشنوایان و اینکه آیا این عمل را انجام دهند یا خیر را مطرح کنم. من هیچ گونه تبلیغی برای این عمل نکرده‌ام. بلکه برای درک بیشتر افراد ناشنوا در جامعه تلاش کردم.
او همچنین در پاسخ به چرایی استفاده از درام برای بیان این معضل توضیح داد: با توجه به فیلمنامه احساس کردم باید به این شکل داستان را روایت کنم و در این بستر نگاهی به مشکلات ناشنوایان داشته باشم. بیست سال است که در این‌باره فیلمی ساخته نشده و با این درام می‌توانستم مردم را با معضلات ناشنوایان آشنا کنم.
وی ادامه داد: کاشت حلزون بخشی از فیلمنامه بود و اصلا قصد تبلیغ نداشتم، درام قصه باعث شد به این موضوع بپردازم.
هانیه توسلی بازیگر نقش الهام درباره این فیلم گفت: اولین چیزی که درباره این نقش وجود داشت این بود که باید همزمان هم با زبان ناشنوایان آشنا شوم و هم روی حرف زدنم به عنوان یک نیمه شنوا آمادگی پیدا کنم. رسیدن به این مهم نیاز به تمرین زیادی داشت و حدودا دوماه قبل از فیلمبرداری تمرین کردم.
توسلی درباره نقش خود توضیح داد: با چندین نفر برای یادگیری زبان ناشنوایان تمرین می‌کردم حتی صدای نیمه شنوا در تلفن همراهم ذخیره کرده بودم و سعی می‌کردم آن را بازی کنم. در حین فیلمبرداری من با این عزیزان همزبستی داشتم و در جمعی بودم که تعدادی شنوا و ناشنوا حضور داشتند. چیزی که برایم‌جای تعجب داشت این بود که بسیاری از خانواده‌های ناشنوا علاقه ندارند فرزندشان کاشت حلزونی داشته باشند.
بهرنگ دزفولی‌زاده با اشاره به تحقیق‌هایی که پیش از فیلمبرداری انجام داده گفت: همزیستی و هم فکری خوبی با آقای رهگذر داشتم، او نیز بر قصه‌ای که نوشته بودیم تاکید داشت. زمانی که فیلمنامه را نوشتیم از کانون ناشنوایان با ما تماس گرفتند و گفتند می‌توانید کاشت حلزونی را به نمایش بگذارید.
دزفولی‌زاده با اشاره به سرمایه‌گذاران فیلم «بی صدا حلزون» گفت: پولی که برای ساخت فیلم مصرف می‌شود باید پاک و درست باشد، بعضی از سرمایه‌داران دانش کمتری درباره سینما داشتند. در آخرین مرحله زمانی که سمعک پاسخگو نباشد آن فرد ناشنوا به سمت کاشت حلزون توسط پزشکان سوق داده می‌شود.
او همچنین درباره آهنگسازی این فیلم عنوان کرد: یک سری ذهن‌ها هستند که تصاویر بهتری تولید می‌کنند و نگاه کلیشه‌ای ندارند، آهنگساز این فیلم انگیزه و سواد خوبی داشت و بین باقی آهنگسازان از همه بیشتر برایم جذاب بود.
رضا شبیری زنجانی اهنگساز فیلم درباره حس و حالش برای اولین حضورش در جشنواره گفت: بسیار خوشحالم که امشب اینجا حضور دارم و از آقای دزفولی‌زاده تشکر می‌کنم. این فیلم اولین تجربه ساخت فیلم سینمایی من است.
او همچنین افزود: سعی کردم در این فیلم به خاطر موضوع از یک سری المان‌ها استفاده کنم و موسیقی را از گوش یک فرد ناشنوا بشنویم برای همین خودمان صدا به فیلم اضافه کردیم تا به نقش‌ها بیشتر نزدیک شویم.
کارگردان فیلم «بی‌صدا حلزون» درباره بازیگران این فیلم توضیح داد: در سینمای ایران انتخاب بازیگر بسیار مهم است. در این فیلم انتخاب بازیگر چهار ماه طول کشید، زیرا می‌خواستیم از کسی استفاده کنیم که بتواند از عهده بازی در این فیلم بربیاید. صدای هانیه توسلی زیر است و بیننده را نمی‌ترساند، صدای او باعث ناراحتی مخاطبان نمی‌شود و می‌توانند با این کاراکتر همراه شوند.
وی ادامه داد: فیلم درباره حق‌خواهی است که امیدوارم با مطالبی که شما درباره آن می‌نویسید این صدای حق‌خواهی و فیلم شنیده شود. فکر نمی‌کردم فیلمم در بخش سودای سیمرغ نباشد و زحمت دوستانم نادیده گرفته شود، اما باز با این حال به انتخاب داوران احترام می‌گذارم.
ارسال نظرات