تلاش خستگی ناپذیر دختران جهادی فاطمه‌الزهرا(س) یزد برای رفع غصه‌های شبانه مادران روستایی

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ حنانه جانمحمدی؛ بخش بزرگی از آینده فرزندان امروز در دستان زنان است، می‌توانند یا در لا به لای روزمرگی‌های بی وقفه حل شوند و یا در جریان زندگی رشد کنند. در این میان زنان روستا که در بعضی موارد بسیار بیشتر از مردان برای نان شب دوندگی می‌کنند، به همان اندازه بیشتر نیاز به همراهی اجتماع برای رشد درونی دارند. یقینا آن‌ها مانند زنان شهری مشکلات و جریانات متفاوتی را در روند زندگی مشترک خود دارند که در بیشتر مواقع شانه‌ای جز شانه‌های باد حرف هایشان را گوش نمی‌دهد.

نه در نزدیکی‌های روستا‌ها مطب روانشناسی دیده می‌شود که غصه‌های شبانه مادران روستایی را شنوا باشد نه کار‌ها و برنامه‌های بعضا فشرده این اجازه را به آن‌ها می‌دهد که بی دغدغه سوار اولین اتوبوس درون شهری بشوند و خودشان را به نزدیک‌ترین مشاور برسانند و سفره دل خود را برای او باز کنند.

گروه‌های جهادی غالبا در چارچوب فعالیت‌های عمرانی به روستا‌های محروم پا می‌گذارند اما حضور دختران جهادگر در اردو‌های فرهنگی جهادی را نیز نباید نادیده گرفت. اما مگر غیر از این است که توجه به روحیات درونی افراد به اندازه سلامتی جسمانی آن‌ها اهمیت دارد؟

 

گروه جهادی فاطمه الزهرا (س) روایت گر دختران و بانوان دانشگاه یزد است که دغدغه زنانه‌های زنان روستا را در سر می‌پرورانند. دخترانی که در سودای رشد فرهنگی و اجتماعی مادرانی هستند که فرزندانشان علم ریشه کن کردن فقر فرهنگی و اجتماعی را در روستا بالا خواهند برد. صادقیان، مسئول این گروه جهادی است که برای درک بهتر موضوع با او به گفتگو نشستیم. صادقیان می‌گوید: در تعطیلات بین دو ترم بهترین فرصت برای اردوی جهادی برای پیش آمد چرا که مدارس باز هستند و ما توانستیم فعالیت فرهنگی خود را در مدارس در قالب برنامه‌های مختلف به نمایش در بیاوریم.

صادقیان در ادامه می‌گوید: در اردوی جهادی اخیر در مدرسه ابتدایی و راهنمایی دخترانه به روشنگری درباره معضلات مطرح روستا رسیدگی کردیم و تمام تلاش و توان خودمان را در آگاه سازی کودکان و نوجوانان نسبت به مسائلی که در پیرامون آن‌ها می‌گذرد به کار گرفتیم و اتفاقات روز فرهنگی را که نیاز درونی تک تکشان بود، با زبانی متناسب سنشان برایشان تبیین کردیم.

این قشر آسیب پذیر که بیشتر از هرچیز نیاز به حمایت تمامی افراد جامعه برای جبران عقب رفت و تسکین درد‌های استخوان سوزشان دارند، در اکثر مواقع به این حال خود راضی اند، به آن تن می‌دهند و در چارچوب نابرابری‌ها حل می‌شوند.

 

مسئول گروه جهادی فاطمه الزهرا معتقد است: یکی از نیاز‌های رایج روستائیان نیاز به یک مشاور برای نشان راه از بی راه در مسائل همسرداری و زندگی مشترک است ، چرا که پای معضلات اجتماعی به روستا هم کشیده شده است. با کمک مدیران مدارس روستا به مادران نامه فرستادیم و آن‌ها را در مدرسه جمع کردیم و از مشاوری که در اردوی قبلی روستا از او استفاده کرده بودیم خواستیم که برای بار دوم کنار ما باشد.

صادقیان در ادامه صحبت هایش به روند جلسات مشاوره این اردو برای زنان اشاره کرد و گفت: برای ما جالب بود که مادران به قدری از عملکرد مشاور راضی بودند که اکثر آن‌ها در نظرسنجی ما شرکت کردند و از ما خواستند که حداقل ماهی یک بار جلسات مشاوره را در آنجا برپا کنیم.

این شور و حرارتی که در بطن تمامی آن‌ها وجود دارد نشان از میل به حرکت رو به جلو یا عشق به بهتر زیستن است. زنی بزرگ در قالب بانوی روستایی که در سرش رویای پیشرفت را می‌پروراند.

 

صادقیان می‌گوید: زیر تعداد زیادی از فرم‌هایی که برای نظرسنجی دست مادران داده بودیم، آن‌ها مطالبه برگزاری حداقل یک جلسه مشاوره در ماه را مطرح کردند. برای پیگیری این مسئله و ارجاع مطالبه آن‌ها جلسه‌ای را با مسئولین روستا برگزار کردیم و به بیان نیاز‌های زنان پرداختیم. آنچه در این مسئله برایمان جذاب بود، اعتماد مردم روستا به ما و حمایت از طرح مشاوره بود که با اقبال مواجه شد. خوشبختانه توانستیم این قول را از مسئولین بگیریم که در بازه‌های زمانی مختلف جلسات مشاوره را در روستا برپا کنیم.

وی ادامه می‌دهد: قول تداوم این برنامه‌ها را از مسئولین روستا گرفتیم. جای تاسف بود که آمار طلاق در یک سال ۵ برابر بازه زمانی مشابه سال گذشته شده بود و این تلنگری برای آغاز سری کلاس‌های مشاوره برای استحکام بنیان‌های خانواده است. یکی دیگر از مشکلاتی که در آنجا رایج بود عدم حضور پزشک در روستا بود.

صادقیان می‌گوید: پزشک عمومی روستا مدت زیادی بود که دیر به دیر به آنجا سر می‌زد. همچنین متخصص‌های دیگر رشته‌های پزشکی هم کمتر می‌شد که راهشان به آن طرف بیفتد؛ بنابراین با یکی از دانشجویان یزدی که در اوکراین درسش را تمام کرده بود صحبت کردیم و قرار شد که همراه ما برای انجام فعالیت‌های پزشکی به اردو بیاید و در هر روز تعداد قابل توجهی از مراجعین را ویزیت می‌کرد.

این فعال جهادی دانشگاه یزد در ادامه در خصوص بانوی مبلغ مذهبی که همراه آن‌ها به این سفر رفته می‌گوید: بخشی از زنان روستا در جلسات هفتگی گرد هم جمع می‌شدند و به خواندن قرآن می‌پرداختند و محتوای عمیقی را رد و بدل نمی‌کردند. ما به همراه مبلغ مذهبی خود سری به جلسه آن‌ها زدیم و روند جلسات را از صرفا قرائت قرآن خارج کردیم. این مبلغ مذهبی به بیان جزئیات و زیر و بم احکام و مسائل فقهی برای زنان می‌پرداخت و مسائلی که برای آن‌ها پنهان مانده بود را برایشان روشن می‌ساخت.

 

مسئول گروه جهادی فاطمه الزهرا ادامه می‌دهد: عنوان برنامه دیگری که به اجرای آن اهتمام داشتیم «کار با کودک» بود که برای عمق بخشیدن به زیربنای عقیدتی کودکان و همچنین آشنایی آنان با شیوه صحیح ارتباط به والدین به فعالیت پرداختیم. با اجرای برنامه‌های عقیدتی به نوع احترام و رابطه حضرت زهرا (س) با رسول اکرم (ص) اشاره کردیم و در قالب بازی و داستان این مسائل را برای کودکان ملموس و قابل فهم کردیم.

پررنگ شدن فعالیت‌های جهادی این چنینی برای افزایش اطلاعات بانوان و کمک به حل و فصل کاستی‌های دانش آن‌ها بخش بزرگی از نیاز‌های آینده کودکان را برطرف می‌کند. حضور دانشجویان دختر برای آسیب شناسی دغدغه‌های زنانه و به کارگیری توان و ظرفیت‌های دانشگاهی برای برداشتن این بار از دوش روستائیان، شاید بتواند قدمی هرچند کوچک برای حرکت رو به جلوی روستا باشد.