دانشمندان دانشگاه میشیگان و استنفورد نانوذراتی را تولید کردهاند که پلاکهای عامل سکته قلبی را میخورند و مانع ورود آنها به قلب و در نتیجه سکته قلبی فرد میشوند.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، با رسوب لیپید و کلسترول کمچگال روی دیواره داخلی سرخرگهای با قطر متوسط و بزرگ، پلاکهای فیبری-چربی (آتروما) تشکیل میشوند که با افزایش سن رفته رفته ازدیاد مییابد و موجب تنگی رگ (استنوزیس) یا تصلب شرائین یا در نهایت سکته قلبی میشوند.
برایان اسمیت، دانشیار مهندسی زیست پزشکی در دانشگاه میشیگان و تیمی از دانشمندان، نانوذراتی را طراحی کردهاند که «اسب ترووا» نام دارند و میتوانند مستقیما پلاکهای درون خون را از بین ببرند و میزان آنها را کاهش دهند و ثابت نگه دارند. این کشف میتواند درمان بسیار خوبی برای آترواسکلروزیس یا تصلب شرائین باشد که عامل اصلی مرگ افراد در کشورهایی مثل ایالات متحده آمریکا به شمار میرود.
به گفته محققان، این نانوذرات در پلاکهای آترواسکلروزیس خانهگزینی میکنند. این سلولها همانند مونوسیتها و ماکروفاژها از نوع سلولهای ایمنی هستند. به این معنا که درشتخوارها یا ماکروفاژها سلولهایی دارای قدرت بیگانهخواری هستند که سلولهای فرسوده و بقایای سلولی و ریزسازوارهها را به درون خود میکشند و توسط آنزیمهای لیزوزومی از بین میبرند. مونوسیتها نیز با پدیده دیاپدز از خون خارج میشوند و وارد بافتها میشوند و ماکروفاژها را به وجود میآوردند. درشتخوارها به طور غیر مستقیم در حفظ و ترمیم و به طور مستقیم در دفاع از بدن دخیل هستند.
زمانی که نانوذرات به داخل ماکروفاژها در این پلاکها میروند، دارویی را آزاد میکنند که سلول را تحریک به درگیر شدن و خوردن سلولهای مرده میکند. در نهایت، این کار منجر به از بین رفتن سلولهای بیمار یا مرده در هسته پلاک میشود. با تقویت مجدد ماکروفاژها، سایز پلاکها کاهش پیدا میکند و میزان آنها در خون ثابت باقی میماند.
محققان امیدوارند که با انجام آزمایشهای بالینی روی این نانوذرات در آینده خطر ابتلا به بیشتر انواع حملات قلبی را کاهش دهند و عوارض جانبی نانوداروها را به حداقل برسانند.
محققان میگویند: ما دریافتیم که میتوانیم ماکروفاژها را به خوردن سلولهای مرده و در حال مرگ آن هم به صورت انتخابی تحریک کنیم. این سلولهای التهابی در واقع سلولهای پیشرونده در تصلب شرائین به شمار میروند که بخشی از دلایل حمله قلبی هستند. ما با این کار یک مولکول کوچک را درون ماکروفاژها وارد میکنیم و به آنها میگوییم که دوباره غذا بخورند. ما مطمئنیم که این کار بهتر از روشهای درمانی قبلی است.