یافته‌های اخیر نشان می‌دهد
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، خبرگزاری یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که می‌توان قطره چشم برای درمان موثر بیماری ورم ماکولا دیابتی (DME) تولید کرد. نتایج یک مطالعه بالینی نشان می‌دهد که استفاده از فرمولاسیون نانوذرات دگزامتازون می‌تواند ضخامت ماکولا مرکزی را کاهش دهد و منجر بهبود بینایی بیماران DME می‌شود.
پراوین دوگل، مدیر بخش مشاوره علمی شرکت اکولیس (Oculis) می‌گوید: «استاندارد کنونی برای درمان این بیماری شامل تزریق داخل چشم است. OCS-۰۱ به‌عنوان داروی موضعی، روشی نوآورانه و غیرتهاجمی است که می‌تواند پارادایم درمانی برای DME باشد.»
نتایج مطالعه ۱۲ هفته‌ای انجام شده روی این فناوری نانوذرات در کنفرانس Angiogenesis, Exudation, and Degeneration ۲۰۲۰ ارائه شده‌است. در این پروژه که از قطره چشم برای بیماران مبتلا به DME استفاده شده، ۱۴۴ بیمار دیابتی نوع یک و دو شرکت داشتند. این بیماران از قطره چشم حاوی نانوذرات سه بار در روز استفاده کردند و این کار به مدت ۱۲ هفته ادامه یافت. میزان تغییر توانایی بینایی بیماران در این پروژه مورد بررسی قرار گرفت.
از ۱۴۴ بیمار تصادفی که در این پروژه شرکت داشتند، ۱۳۳ بیمار فرآیند آزمایش را به اتمام رساندند. پس از تجزیه و تحلیل نتایج، محققان دریافتند که استفاده از OCS-۰۱ با کاهش ضخامت CTM همراه بوده است. همچنین فاکتور‌های مربوط به بینایی در این بیماران بهبود یافته است.
براساس اطلاعیه‌ای که شرکت اکولیس منتشر کرده است، این نتایج با اثرات شناخته شده دگزامتازون همخوانی دارد و هیچ‌گونه عارضه جانبی چشمگیر یا غیرمنتظره‌ای در چشم این بیماران در طول انجام کارآزمایی بالینی مشاهده نشده‌است.
زیاد شریف از مدیران اجزایی شرکت اکولیس می‌گوید: «ما از این نتایج بسیار خوشحال هستیم. این پروژه نشان داد که OCS-۰۱ دارای پتانسیل بالایی برای درمان بیماری DME است.»
بالا بودن میزان قند خون در فرد، معمولاً باعث ضعیف شدن رگ‌های خونی در چشم می‌شود و همین مسئله می‌تواند باعث حساس شدن کنترل شبکیه از دسترسی در مناطق حساس به نور در مناطق پشت چشم شود که به این عارضه رتینوپاتی دیابتی گفته می‌شود. زمانی که مایعات ترشح شده به داخل شبکیه وارد شود، معمولاً سبب ایجاد ورم ماکولا خواهد شد. این مسئله موجب متورم شدن شبکیه می‌شود و قسمت‌های اصلی و حساس بینایی فرد در معرض آسیب قرار می‌گیرد.
پراوین دوگل، مدیر بخش مشاوره علمی شرکت اکولیس (Oculis) می‌گوید: «استاندارد کنونی برای درمان این بیماری شامل تزریق داخل چشم است. OCS-۰۱ به‌عنوان داروی موضعی، روشی نوآورانه و غیرتهاجمی است که می‌تواند پارادایم درمانی برای DME باشد.»
نتایج مطالعه ۱۲ هفته‌ای انجام شده روی این فناوری نانوذرات در کنفرانس Angiogenesis, Exudation, and Degeneration ۲۰۲۰ ارائه شده‌است. در این پروژه که از قطره چشم برای بیماران مبتلا به DME استفاده شده، ۱۴۴ بیمار دیابتی نوع یک و دو شرکت داشتند. این بیماران از قطره چشم حاوی نانوذرات سه بار در روز استفاده کردند و این کار به مدت ۱۲ هفته ادامه یافت. میزان تغییر توانایی بینایی بیماران در این پروژه مورد بررسی قرار گرفت.
از ۱۴۴ بیمار تصادفی که در این پروژه شرکت داشتند، ۱۳۳ بیمار فرآیند آزمایش را به اتمام رساندند. پس از تجزیه و تحلیل نتایج، محققان دریافتند که استفاده از OCS-۰۱ با کاهش ضخامت CTM همراه بوده است. همچنین فاکتور‌های مربوط به بینایی در این بیماران بهبود یافته است.
براساس اطلاعیه‌ای که شرکت اکولیس منتشر کرده است، این نتایج با اثرات شناخته شده دگزامتازون همخوانی دارد و هیچ‌گونه عارضه جانبی چشمگیر یا غیرمنتظره‌ای در چشم این بیماران در طول انجام کارآزمایی بالینی مشاهده نشده‌است.
زیاد شریف از مدیران اجزایی شرکت اکولیس می‌گوید: «ما از این نتایج بسیار خوشحال هستیم. این پروژه نشان داد که OCS-۰۱ دارای پتانسیل بالایی برای درمان بیماری DME است.»
بالا بودن میزان قند خون در فرد، معمولاً باعث ضعیف شدن رگ‌های خونی در چشم می‌شود و همین مسئله می‌تواند باعث حساس شدن کنترل شبکیه از دسترسی در مناطق حساس به نور در مناطق پشت چشم شود که به این عارضه رتینوپاتی دیابتی گفته می‌شود. زمانی که مایعات ترشح شده به داخل شبکیه وارد شود، معمولاً سبب ایجاد ورم ماکولا خواهد شد. این مسئله موجب متورم شدن شبکیه می‌شود و قسمت‌های اصلی و حساس بینایی فرد در معرض آسیب قرار می‌گیرد.
ارسال نظرات