دانشمندان با نانوذرات اکسید آهن به جنگ سلول‌های سرطانی می‌روند

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو،دانشمندان دانشگاه ایتمو در روسیه داروی ضد توموری را از پلیمر حاوی نانوذرات اکسید آهن در سلول‌های سرطانی اولیه ساختند. این مفهوم مبتنی بر تعامل نانوذرات اکسید آهن نیمه هادی تشدید شده Fe۲O۳ با نور است. ذراتی که قبلا با داروی ضدتومور بارگذاری شدند، داخل بدن تزریق می‌شوند. این ذرات بیشتر در مناطق تومور جمع می‌شوند. ذرات حامل برای آزاد کردن دارو به صورت غیر تهاجمی، باید حساسیت به نور داشته باشند. برای این منظور، کپسول‌های پلیمری با نانوذرات نیمه‌هادی تشدید شده اکسید آهن ترکیب می‌شوند. این کپسول‌ها زمانی که در جلوی نور قرار می‌گیرند، گرم می‌شوند و دارو را ترشح می‌کنند.

امروزه دارو‌های ضد سرطانی وجود دارند که می‌توانند تومور‌های بدخیم را به طور موثر درمان کنند. اما مشکل این دارو‌ها این است که به غیر از سلول‌ها و بافت‌های بدخیم روی سلول‌های سالم نیز تاثیر می‌گذارند. در نتیجه محققان به دنیال رویکرد جدیدی برای درمان سرطان هستند.

آن‌ها سعی می‌کنند از یک روش قدرتمند برای غلبه بر این مشکل استفاده کنند که آن تحویل دارو با ذرات نانو و میکرو است، زیرا این مواد می‌توانند حجم زیادی از دارو را در نزدیکی ناحیه تومور با حداقل دوز منتقل کنند. با این کار میزان سمیت دارو در ارگانیسم مورد نظر به شدت کاهش می‌یابد.

یکی دیگر از مزیت‌های نانوذرات اکسید آهن این است که نه تنها یک نانوگرمکن کارآمد به شمار می‌آید، بلکه یک نانودماسنج محلی نیز هست. به این معنا که هم می‌توان در هنگام گرم کردن ذرات، دما را کنترل کرد تا با این کار از تولید گرمای بیش از حد و گرم شدن بیش از حد سلول‌ها و بافت‌های سالم جلوگیری کرد.

محققان می‌گویند: ما این ابزار را روی سلول‌های بنیادی و توموری آزمایش کردیم. سلول‌های بنیادی به عنوان الگوی سلول‌های سالم و سلول‌های توموری به عنوان الگوی سلول‌های بیمار مورد استفاده قرار گرفتند. زمانی که داروی ضد تومور مورد تابش پرتوی لیزر قرار گرفت، سلول‌های سرطانی را هدف گرفت، ولی هیچ آسیبی به سلول‌های سالم نداشت.

 

سلول‌های کنترل نیز از این آزمایش جان سالم به در بردند، ولی سلول‌های توموری در نتیجه انتشار دارو از بین رفتند. به این ترتیب ما سیستم‌های حساس به نور کارآمدی را طراحی کردیم که با کمک نور دارو را به محل مورد نیاز حمل کردند.

 

آن‌ها می‌افزایند: سیستم‌های انتقال دارو همچنین به عنوان نانودماسنج محلی کاربرد دارند و این امر موجب می‌شود که عملکرد درست‌تری داشته باشند. در این حالت، نانوذرات هم به عنوان مبدل نور به گرما و هم دماسنج مورد استفاده قرار می‌گیرند و این در حالی است که اندازه‌گیری درجه حرارت در چنین مناطق کوچک کار بسیار دشواری است.