با «گاندی»، «مهمان مامان» شویم

مهمان مامان یک فیلم کمدی خانوادگی به کارگردانی داریوش مهرجویی محصول سال ۱۳۸۲ است. این فیلم بر اساس کتاب مهمان مامان نوشتهٔ هوشنگ مرادی کرمانی و توسط سیمافیلم تولید شده‌است. از فیلم استقبال خوبی شد و در بیست و دومین دوره جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بلورین بهترین فیلم را دریافت کرد. این فیلم هجدهمین فیلم بلند داریوش مهرجویی است
برای خانواده‌ای مهمان سرزده، تازه عروس و داماد، می‌آید؛ ولی، چون وضع مالی خانواده خوب نیست، همسایگان دست به دست هم می‌دهند تا آبروی صاحبخانه را حفظ کنند….
این فیلم نیز، مانند فیلم اجاره‌نشین‌ها، گوشه‌هایی از جامعهٔ ایرانی و عادات و رفتار آن را با استفاده از شخصیت‌های مختلفی که شاید نمایندهٔ قشر‌های مختلف جامعهٔ ایرانی هستند، نشان می‌دهد. در این فیلم قرار بود در ابتدا محمدرضا گلزار یکی از نقش‌های اصلی را ایفا کند که بعداً پارسا پیروزفر جایگزین وی شد.
گلاب آدینه، پارسا پیروزفر، امین حیایی، حسن پورشیرازی، نسرین مقانلو، ملیکا شریفی نیا، ژاله علو، فریده سپاه منصور و آفرین عبیسی از بازیگران مطرح این فیلم سینمایی هستند.

کتاب مهاتما گاندی

سرگذشت «مهاتما گاندی» نوشته رومن رولان (۱۹۴۴-۱۸۶۶) فیلسوف و نویسنده معاصر فرانسوی است. او این کتاب را در دورانی نوشته‌است که نهضت استقلال‌طلبانۀ هندوستان به پیشوایی گاندی و بسیاری از میهن‌پرستان دیگر در گرماگرم شکفتن بود و هندیان بر طبق تعالیم آن مرد بزرگ با سلاح شگفت‌انگیز عدم همکاری و عدم زور به مقابله با انگلیسی‌های غاصب و زورگو برخاسته بودند. رومن رولان از دوستان نزدیک تاگور و از ارادتمندان گاندی بوده و شخصیت اجتماعی و فلسفی او را بهتر از هرکس دیگر می‌شناخته است و به همین جهت برای تشریح و توجیه افکار و عقاید به ظاهر عجیب آن رهبر روحانی از هر کس صالح‌تر است.
رهبر انقلاب در دیدار با خانواده شهید مطهری، با ذکر خاطره‌ای در خصوص شرح‌حال نویسی با اشاره به کتابی از رومن رولان، می‌گوید: «یک وقت به یکی از این آقایان اهل قلم و ادبیات که می‌گفت: می‌خواهم شرح حالی از امام بنویسم گفتم، اگر می‌خواهی از امام شرح حالی بنویسی حتماً کتاب «مهاتما گاندی» را که «رومن رولان» نوشته بخوان. انصافاً «رومن رولان» در تصویرسازی آدم فوق العاده‌ای است. هم در رمان هایش این طور است. هم در شرح حال هایش، «رومن رولان» یک، دو سه رمان بزرگ خوب دارد که از لحاظ داستانی، در حدّ رمان‌های درجه یک دنیا نیست، اما از لحاظ تصویر و توصیف... به خصوص تبیین آن خصوصیات روانی و فکری چیز فوق العاده‌ای است... راجع به گاندی من خیلی کتاب خوانده‌ام، اما هیچ کدام به خوبی این کتاب نبود. نویسنده مدت کوتاهی به هند رفته و شخصیت گاندی را ـ. شخصیت معنوی او را ـ. اندازه گیری کرده و با بهترین بیانی توصیف نموده است...».