به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از شبکه رادیویی ایران، رضا توکلی، بازیگر سینما و تلویزیون در گفتگو با برنامه زنده رادیویی «بهار همدلی» رادیو ایران، با تهیه‌کنندگی حسین معصومی و اجرای فاطمه آل‌عباس، گفت: چه چیزی بالاتر از همدلی؟ ما با همه وجودمان همدلی‌ها را حس می‌کنیم. با همه گذشته‌های‌مان حس می‌کنیم چقدر عشق در این همدلی‌ها هست و چه قدر می‌توان فداکاری کرد و در این دوران کوتاه عمر آدمیزاد چقدر می‌توان این زیبایی‌ها را شاهد بود.
وی با اشاره به اقدامات کادر درمانی در حوزه مقابله با بیماری کرونا ادامه داد: حماسه بزرگی در کشورمان اتفاق افتاد. بخش عمده‌ای از این اتفاق شاید دست بشر بوده، درست سر در نمی‌آوریم، اما سال‌های سال این ایثار و فداکاری اتفاق نیفتاده بود. پیشنهادی به دولت مردان و کسانی که دستی بر آتش مسئولیت‌ها دارند، دارم؛ اینکه مجسمه سمبل کادر پزشکی را به پاس تقدیر از آن‌ها برای مقابله با ویروس کرونا ساخته و در یکی دو میدان پر رفت و آمد شهر نصب کنیم.
این هنرمند تاکید کرد: ما غافل شده‌ایم، خدا یک چشمه کوچک به ما نشان داد که وقتی ویروسی که با چشم هم دیده نمی‌شود، یک دنیا را به هم ریخت متوجه شویم که‌ای داد بیداد چقدر می‌توانستیم همدلی کنیم و عشق بورزیم، اما از فرصت‌های خود استفاده نکردیم.
توکلی در پایان گفت: معرفت معنا و مفهومی دارد. مردم معلمان ما هستند. ما سر سفره‌ای بزرگ شدیم که غذا را بین همسایگان تقسیم می‌کردند. ما از این‌ها غافل شده بودیم و الان می‌نشینیم و فکر می‌کنیم که زندگی چقدر ارزشمند است. چقدر از آن غافلیم. یک قطره نور در دریای تاریکی می‌توانست دریای ما باشد. یک لحظه آفتاب در هوای سرد، می‌توانست غنیمت باشد.
وی با اشاره به اقدامات کادر درمانی در حوزه مقابله با بیماری کرونا ادامه داد: حماسه بزرگی در کشورمان اتفاق افتاد. بخش عمده‌ای از این اتفاق شاید دست بشر بوده، درست سر در نمی‌آوریم، اما سال‌های سال این ایثار و فداکاری اتفاق نیفتاده بود. پیشنهادی به دولت مردان و کسانی که دستی بر آتش مسئولیت‌ها دارند، دارم؛ اینکه مجسمه سمبل کادر پزشکی را به پاس تقدیر از آن‌ها برای مقابله با ویروس کرونا ساخته و در یکی دو میدان پر رفت و آمد شهر نصب کنیم.
این هنرمند تاکید کرد: ما غافل شده‌ایم، خدا یک چشمه کوچک به ما نشان داد که وقتی ویروسی که با چشم هم دیده نمی‌شود، یک دنیا را به هم ریخت متوجه شویم که‌ای داد بیداد چقدر می‌توانستیم همدلی کنیم و عشق بورزیم، اما از فرصت‌های خود استفاده نکردیم.
توکلی در پایان گفت: معرفت معنا و مفهومی دارد. مردم معلمان ما هستند. ما سر سفره‌ای بزرگ شدیم که غذا را بین همسایگان تقسیم می‌کردند. ما از این‌ها غافل شده بودیم و الان می‌نشینیم و فکر می‌کنیم که زندگی چقدر ارزشمند است. چقدر از آن غافلیم. یک قطره نور در دریای تاریکی می‌توانست دریای ما باشد. یک لحظه آفتاب در هوای سرد، می‌توانست غنیمت باشد.
ارسال نظرات