اخترشناسان با استفاده از تلسکوپهای قوی قادر خواهند بود تا سرنخهایی از زندگی بیگانگان در ستارههای مرده پیدا کنند.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، نسل بعدی تلسکوپهای قدرتمند زمینی و فضایی قادر خواهند بود تا سیستمهای خورشیدی دور را برای اثبات زندگی در سیارات شبه زمین، شکار کنند. بخصوص آنهایی که همراهانی به نام کوتوله سفید دارند.
ویژگیهای شیمیایی این دنیاهای دور میتواند مشخص کند که آیا زندگی آنجا وجود دارد یا نه. منجمان دانشگاه کرنل برای کمک به دانشمندان آینده به منظور درک آنچه تلسکوپهایشان به آنها نشان میدهد، یک راهنمای میدان طیفی برای این دنیاهای سنگی ایجاد کردهاند.
Thea Kozakis که تحقیقات خود را در موسسه کار ساگان کرنل انجام میدهد گفت: «ما نشان دادیم که اثرانگشت طیفی چه چیزی میتواند باشد و تلسکوپها چه رویدادهای فضایی و دنیاهای بزرگی را میتوانند ببینند.»
تنها در چندسال، اخترشناسان با استفاده از ابزارهایی مانند تلسکوپهای فوق بزرگ که به زودی عرضه میشوند، قادرند تا زندگی در سیارات خارجی را جستجو کنند.
Lisa Kaltenegger استادیار نجوم دانشکده هنر و علوم و مدیر موسسه کارل ساگان گفت: «سیارات سنگی اطراف کوتولههای سفید نامزدهای هیجانانگیزی برای تشخیص هستند، زیرا میزبانان آنها از سیارات شبه زمین بزرگتر نیستند.»
ترفند این است، یک ستاره خارجی که به سرعت از جلوی یک کوتوله سفید عبور میکند را گیر بیندازند. کوتوله سفید یک ستاره کوچک و چگال است که انرژی خود را از دست داده. Kozakis گفت: «اگر ما گذر چنین سیارهای را مشاهده کنیم، دانشمندان میتوانند بفهمند که چه چیزی در جو آن وجود دارد و آن را با اثرانگشت طیفی تطبیق داده و به دنبال نشانههایی برای زندگی باشند.»
Kozakis به همراه دو دانشمند دیگر مدلهای طیفی برای جوهای مختلف در دماهای متفاوت را جمعآوری کردند تا بتوانند الگویی برای نشانههای زیستی ممکن بسازند.
این مقاله نشان میدهد اگر نشانههای زندگی وجود داشته باشد دانشمندان باید قادر باشند تا نشانههای زیستی طیفی از جمله ترکیب متان با اوزون یا اکسید نیتروژن را ببینند.