«ژَرِه» شنیدنی در قالب دو نوازی تمبک و تار شد
آلبوم «ژَرِه» مشتمل بر دو نوازی تار منوچهر امیر حشمتی و تمبک پدرام بلورچی در ژانر موسیقی ردیف دستگاهی ایرانی پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، «ژَرِه» عنوان یکی از تازه‌ترین آثار موسیقایی منتشر شده در روز‌های اخیر است که با هنرمندی منوچهر امیر حشمتی نوازنده تار و پدرام بلورچی نوازنده تمبک در بازار موسیقی منتشر شد. «ژَرِه» به معنای طنین ماندگار در صدای ساز است.
میرعلیرضا میرعلی نقی نویسنده و پژوهشگر شناخته شده موسیقی ایرانی در یادداشتی به بهانه انتشار آلبوم «ژَرِه» نوشته است: «اساس هم نوازی در موسیقی دستگاهی ایرانی، اگر به قصد بازنوازی عینی رپرتوار کلاسیک (ردیف‌ها و قطعات کلاسه شده مشهور) نباشد، بی تردید بر اساس یک هدف استوار می‌شود: «گفتگو». در این رابطه متقابل صدا‌ها و سکوت‌ها، از هرچه مایملک این فرهنگ در اختیار نوازندگان قرار می‌دهد، می‌توان برحسب مهارت اجرا و هوش تخیل موسیقایی، بهره برد و همه آن‌ها را در خدمت بیانی آزاد و شاعرانه قرار داد. در نود سال گذشته، دو ساز ویولن و تار، به همراهی تمبک، حاصل این جریان و ابزار بیانگر شور و حال و این گفتگو‌های موسیقایی بوده‌اند و باقی سازها، در رده‌های بعدی قرار می‌گیرند. هنرمند ارجمند، استاد منوچهر امیر حشمتی، با دل سپردگی به دنیای هنر تارنوازی استاد جلیل شهناز و استاد فرهنگ شریف، و با امضای خاص پنجه و مضرابشان، در چند قطعه بداهه نوازی که در فضایی خصوصی اجرا و ضبط شده، گفتگویی گرم و گیرا با ساز خویش داشته‌اند. هم نوازی هنرمند چیره دست تمبک، آقای پدرام بلورچی که بعداً با آن‌ها همراه شده، در حدی از همدلی و هماهنگی است که فاصله‌های زمان و مکان را از هم بین می‌برد و فضای صمیمی برای گفتگوی دست‌ها و دل‌ها را در اثری به نام «ژره» فراهم می‌کند که در سایه آن می‌توان دمی از رنج زندگی آسود و دل به زیبایی‌های پایان ناپذیر هنر بداهه سازی و هم نوازی سپرد.»
منوچهر امیر حشمتی نوازنده تار، پدرام بلورچی نوازنده تمبک، رضا بیگی صدابردار تمبک و میکس مستر، عرفان مبرقع و رضا بیگی (ادیت) عوامل اجرایی این آلبوم را تشکیل می‌دهند.
میرعلیرضا میرعلی نقی نویسنده و پژوهشگر شناخته شده موسیقی ایرانی در یادداشتی به بهانه انتشار آلبوم «ژَرِه» نوشته است: «اساس هم نوازی در موسیقی دستگاهی ایرانی، اگر به قصد بازنوازی عینی رپرتوار کلاسیک (ردیف‌ها و قطعات کلاسه شده مشهور) نباشد، بی تردید بر اساس یک هدف استوار می‌شود: «گفتگو». در این رابطه متقابل صدا‌ها و سکوت‌ها، از هرچه مایملک این فرهنگ در اختیار نوازندگان قرار می‌دهد، می‌توان برحسب مهارت اجرا و هوش تخیل موسیقایی، بهره برد و همه آن‌ها را در خدمت بیانی آزاد و شاعرانه قرار داد. در نود سال گذشته، دو ساز ویولن و تار، به همراهی تمبک، حاصل این جریان و ابزار بیانگر شور و حال و این گفتگو‌های موسیقایی بوده‌اند و باقی سازها، در رده‌های بعدی قرار می‌گیرند. هنرمند ارجمند، استاد منوچهر امیر حشمتی، با دل سپردگی به دنیای هنر تارنوازی استاد جلیل شهناز و استاد فرهنگ شریف، و با امضای خاص پنجه و مضرابشان، در چند قطعه بداهه نوازی که در فضایی خصوصی اجرا و ضبط شده، گفتگویی گرم و گیرا با ساز خویش داشته‌اند. هم نوازی هنرمند چیره دست تمبک، آقای پدرام بلورچی که بعداً با آن‌ها همراه شده، در حدی از همدلی و هماهنگی است که فاصله‌های زمان و مکان را از هم بین می‌برد و فضای صمیمی برای گفتگوی دست‌ها و دل‌ها را در اثری به نام «ژره» فراهم می‌کند که در سایه آن می‌توان دمی از رنج زندگی آسود و دل به زیبایی‌های پایان ناپذیر هنر بداهه سازی و هم نوازی سپرد.»
منوچهر امیر حشمتی نوازنده تار، پدرام بلورچی نوازنده تمبک، رضا بیگی صدابردار تمبک و میکس مستر، عرفان مبرقع و رضا بیگی (ادیت) عوامل اجرایی این آلبوم را تشکیل می‌دهند.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.