به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از روابط عمومی مراکز فرهنگی هنری منطقه ۴ تهران، داستان فولکور ادبیات عاشیقلار به سرپرستی عاشیق سلجوق شهبازی ساعت ۲۰ روز شنبه ۱۷ خرداد با حضور جمعی از اساتید، مدیران و کارشناسان فرهنگی هنری در کتابخانه سراج منطقه ۴ برگزار می‌شود.
طی این برنامه که به همت خانه عاشیق‌های ایران با مدیریت فرهنگی هنری منطقه ۴ - فرهنگسرای اشراق، برگزار می‌شود، یکی از ۱۲ داستان «دده قورقود» را اجرا، ضبط تصویری و مستند خواهند کرد.
عاشیق سلجوق شهبازی (مؤسس و مدیرعامل خانه عاشیق‌های ایران) درباره این برنامه اظهار کرد: یکی از داستان‌های فولکلور ادبیات عاشیقلار (دیرسه خان اوغلو بوغاج) از اثر جاودانه «دده قورقود» توسط ۴۰ نوازنده و خواننده (عاشیق) اجرا خواهند شد.
وی در توضیحات تکمیلی این برنامه توضیح داد: هنر عاشیق‌ها مراحل و سطح‌بندی‌های مختلفی دارد که عالی‌ترین سطح آن را «حاق و دده» می‌گویند. از گذشته‌های دور نوازندگان و خوانندگان دوره‌گردی بودند که به آن‌ها «اوزان»، بعد‌ها «عاشیق» و به ساز آن‌ها «قوپوز» می‌گفتند. افرادی که هنر عاشیقی را انتخاب می‌کنند و ادامه می‌دهند و از این راه کسب درآمد می‌کنند اگر بتوانند تمام مراحل را به خوبی پشت سر بگذارند در نهایت به مرحله‌ای می‌رسند که به آن‌ها «دده» به معنای «پدر معنوی مردم» می‌گویند. چنین فردی جایگاه بسیار ویژه‌ای در بین مردم ترک‌زبان دارد؛ برای مثال اگر اختلاف یا دعوایی در هر خانواده و روستا و شهر و منطقه‌ای وجود داشته باشد با ورود او پایان پیدا می‌کند. در واقع دده جایگاه یک پیر یا مراد را برای مردم بازی می‌کند.
طی این برنامه که به همت خانه عاشیق‌های ایران با مدیریت فرهنگی هنری منطقه ۴ - فرهنگسرای اشراق، برگزار می‌شود، یکی از ۱۲ داستان «دده قورقود» را اجرا، ضبط تصویری و مستند خواهند کرد.
عاشیق سلجوق شهبازی (مؤسس و مدیرعامل خانه عاشیق‌های ایران) درباره این برنامه اظهار کرد: یکی از داستان‌های فولکلور ادبیات عاشیقلار (دیرسه خان اوغلو بوغاج) از اثر جاودانه «دده قورقود» توسط ۴۰ نوازنده و خواننده (عاشیق) اجرا خواهند شد.
وی در توضیحات تکمیلی این برنامه توضیح داد: هنر عاشیق‌ها مراحل و سطح‌بندی‌های مختلفی دارد که عالی‌ترین سطح آن را «حاق و دده» می‌گویند. از گذشته‌های دور نوازندگان و خوانندگان دوره‌گردی بودند که به آن‌ها «اوزان»، بعد‌ها «عاشیق» و به ساز آن‌ها «قوپوز» می‌گفتند. افرادی که هنر عاشیقی را انتخاب می‌کنند و ادامه می‌دهند و از این راه کسب درآمد می‌کنند اگر بتوانند تمام مراحل را به خوبی پشت سر بگذارند در نهایت به مرحله‌ای می‌رسند که به آن‌ها «دده» به معنای «پدر معنوی مردم» می‌گویند. چنین فردی جایگاه بسیار ویژه‌ای در بین مردم ترک‌زبان دارد؛ برای مثال اگر اختلاف یا دعوایی در هر خانواده و روستا و شهر و منطقه‌ای وجود داشته باشد با ورود او پایان پیدا می‌کند. در واقع دده جایگاه یک پیر یا مراد را برای مردم بازی می‌کند.
ارسال نظرات