عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان:
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمدرضا حیدری، عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان در حاشیه بازدید دانشجویی از ذوب آهن اصفهان به تشریح وضعیت ذوب آهن و مسائل پیرامون آن اشاره و اظهار کرد: شکل گیری مفهومی به نام خصوصی سازی در دولت سازندگی و از سال ۹۸ بود که عملا دولت وقت به جای اجرای برنامه توسعه، سیاست‌های تعدیل صندوق بین المللی پول را اجرا کرد که یکی از این سیاست‌ها ناظر برخصوصی سازی بود.
حیدری بیان کرد: خصوصی سازی در آن دهه ریشه فساد دموکراتیک را در نهاد عظیم دولت و به طور مشخص در وزارت صمت و به طور اخص در صنایع ایجاد کرد.
عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان با اشاره به چند بار واگذاری شرکت ذوب آهن اصفهان به بخش خصوصی ادامه داد: در این اتفاقات میوه‌های صنعت عظیم ذوب آهن چیده شد و به جیب یک سری از مدیران و مسئولان رفت. دور هر تکه از این صنعت را دیوار کشیدند و آن را به ۱ و ۲ و ۳ شماره گذاری کردند.
وی این شیوه خصوصی سازی ذوب آهن را به تاراج رفتن بیت المال دانست و گفت: در این شرایط ذوب آهن زمین گیر شد و دیگر نمی‌توانست به چیزی به نام خرید معدن فکر کند. اکنون با لابی و رانت شرکت‌های دولتی و بخش خصوصی باید به دنبال تأمین سنگ آهن، زغال سنگ و دیگر مسائل باشد.
حیدری برای حل مشکل ذوب آهن اول باید مفهومی به نام ارزش افزوده به تاراج رفته و باقیمانده ذوب آهن را درک کنیم، افزود: مساله مواد اولیه، مطالبات ذوب آهن از صندوق بازنشستگی فولاد، گرفتاری‌های بازنشستگان، تورم نیروی انسانی، ارز، تحقیق و توسعه، چابکی سیستم اداری و سیستم‌های تحقیقاتی در ذوب آهن باید بررسی و تحقیق شود.
وی به واگذاری ۵۵ درصد ذوب آهن به شستا اشاره کرد و گفت: آیا مسائل مربوط به مالکیت و مدیریت ذوب آهن، تعارض منافع، مداخلات دولت و مکانیزم قیمت گذاری در این زنجیره مهم نیست؟
عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان تأکید کرد: باید هسته‌های تخصصی تشکیل دهیم و در آن از مفهوم مالکیت مدیریت و تعارض منافع شروع کنیم تا مفهوم زنجیره ارزش گذاری و قانون گذاری در مجلس و دولت و همچنین نظارت بر این فرآیند‌ها و شناسایی ردپای رانت را مدنظر قرار دهیم تا برسیم به اینکه در کف ذوب آهن به مسائلی، چون بهره وری نیروی انسانی و سهم پژوهش و فناوری در آن را بسنجیم.
وی با تأکید براینکه برای حل مشکلات ذوب آهن به یک راهبرد کلان در کشور و در صنعت فولاد نیاز داریم، گفت: تا کی قرار است محصول ۵۰ سال قبل را در شرکت‌های بزرگ تولید کنیم؟ این محصولات در واحدهای دیگر باید تولید شود و در صنعت مادر فولاد باید روی تولید ریل یا دیگر محصولات با ارزش افزوده بیشتر کار شود.
حیدری بیان کرد: این امر نیازمند تیم قوی در ذوب آهن، ایمیدرو، وزارت صمت و هم در نظام تصمیم سازی کشور است. من فکر می‌کنم باید این مسائل را به عنوان مساله زنجیره ارزش افزوده و جهت گیری راهبردی از تیرآهن و میلگرد به سمت ریل تغییر دهیم.
حیدری بیان کرد: خصوصی سازی در آن دهه ریشه فساد دموکراتیک را در نهاد عظیم دولت و به طور مشخص در وزارت صمت و به طور اخص در صنایع ایجاد کرد.
عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان با اشاره به چند بار واگذاری شرکت ذوب آهن اصفهان به بخش خصوصی ادامه داد: در این اتفاقات میوه‌های صنعت عظیم ذوب آهن چیده شد و به جیب یک سری از مدیران و مسئولان رفت. دور هر تکه از این صنعت را دیوار کشیدند و آن را به ۱ و ۲ و ۳ شماره گذاری کردند.
وی این شیوه خصوصی سازی ذوب آهن را به تاراج رفتن بیت المال دانست و گفت: در این شرایط ذوب آهن زمین گیر شد و دیگر نمی‌توانست به چیزی به نام خرید معدن فکر کند. اکنون با لابی و رانت شرکت‌های دولتی و بخش خصوصی باید به دنبال تأمین سنگ آهن، زغال سنگ و دیگر مسائل باشد.
حیدری برای حل مشکل ذوب آهن اول باید مفهومی به نام ارزش افزوده به تاراج رفته و باقیمانده ذوب آهن را درک کنیم، افزود: مساله مواد اولیه، مطالبات ذوب آهن از صندوق بازنشستگی فولاد، گرفتاری‌های بازنشستگان، تورم نیروی انسانی، ارز، تحقیق و توسعه، چابکی سیستم اداری و سیستم‌های تحقیقاتی در ذوب آهن باید بررسی و تحقیق شود.
وی به واگذاری ۵۵ درصد ذوب آهن به شستا اشاره کرد و گفت: آیا مسائل مربوط به مالکیت و مدیریت ذوب آهن، تعارض منافع، مداخلات دولت و مکانیزم قیمت گذاری در این زنجیره مهم نیست؟
عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان تأکید کرد: باید هسته‌های تخصصی تشکیل دهیم و در آن از مفهوم مالکیت مدیریت و تعارض منافع شروع کنیم تا مفهوم زنجیره ارزش گذاری و قانون گذاری در مجلس و دولت و همچنین نظارت بر این فرآیند‌ها و شناسایی ردپای رانت را مدنظر قرار دهیم تا برسیم به اینکه در کف ذوب آهن به مسائلی، چون بهره وری نیروی انسانی و سهم پژوهش و فناوری در آن را بسنجیم.
وی با تأکید براینکه برای حل مشکلات ذوب آهن به یک راهبرد کلان در کشور و در صنعت فولاد نیاز داریم، گفت: تا کی قرار است محصول ۵۰ سال قبل را در شرکت‌های بزرگ تولید کنیم؟ این محصولات در واحدهای دیگر باید تولید شود و در صنعت مادر فولاد باید روی تولید ریل یا دیگر محصولات با ارزش افزوده بیشتر کار شود.
حیدری بیان کرد: این امر نیازمند تیم قوی در ذوب آهن، ایمیدرو، وزارت صمت و هم در نظام تصمیم سازی کشور است. من فکر می‌کنم باید این مسائل را به عنوان مساله زنجیره ارزش افزوده و جهت گیری راهبردی از تیرآهن و میلگرد به سمت ریل تغییر دهیم.
ارسال نظرات