پایان مهلت ۴۵ روزه شرکت زغال سنگ کرمان / گذشت زمان هم مرهمی برای کمک به کارگران نشد

دغدغه اصلی کارگران، نحوه خصوصی سازی معدن، وضعیت اسفناک حقوقی، بیمه، مزایا و قراردادی بودن آنهاست. هرچند که نکات عجیب و جالبی درباره فروش زمین‌ها و عرضه این شرکت در بورس نیز شنیده می‌شود. در کلیت ماجرا آن‌ها دشمنی‌ای با خصوصی سازی نداشته و ندارند، اما شکل و اجرای خصوصی سازی در این معادن به گفته خودشان، در نهایت به ضرر کارگران تمام خواهد شد.

اگر بخواهیم به صورت خلاصه به دلایل اعتراض کارگران بپردازیم، باید رد نشدن بیمه بعد از گذشت چندین سال کار سخت برای کارگران و میزان حقوق دریافتی آنان اشاره کنیم. همچنین ضریب شغلی کارگران در رده مشاغل سخت قرار نمی گیرد و آنها بعد از گذشت ۲۵ سال می‌توانند بازنشست بشوند. متاسفانه باید گفت که حکایت خصوصی سازی در ایران نتوانسته آنطور که بایسته و شایسته است، ظهور و بروز پیدا کند و جایگاه خوبی در دید کارگران پیدا نکرده است.

یکی دیگر از کارگران مطلع در گفتگو با خبرنگار دانشجو می‌گوید: تا قبل از تایید شورای کارگری نمی‌توانیم اعترضات را از سر بگیریم. متاسفانه هنوز قرارداد کارگران به دائمی تبدیل نشده و منتظر جواب دیوان عدالت اداری هستیم. به نظر می‌رسد که امکان این اتفاق هم وجود ندارد. در گذشته به ما گفتند که تا بخشی از درخواست‌های کارگران که شدنی باشد را، اجرا می‌کنیم، ولی تمامی آن‌ها شدنی نیست.

به گفته او، حقوق‌های عقب افتاده کارگران به طور کامل پرداخت شده، اما دیگر مسائلی که مدنظر بود عملی نشد. در جلسه با استاندار در خصوص ضریب کاری کارگران صحبت شد که هنوز نتیجه‌ای نداشته است.

 

سعیدی، نماینده کارگران زغال سنگ کرمان هم می‌گوید: ۴۵ روزی که شرکت به کارگران قول داده بود گذشت، اما هنوز اتفاقی نیفتاده است. قرار بود مدیرعامل برکنار شود، اما هنوز بر راس مدیریت نشسته است.

سعیدی می گوید: در آخرین جلسه گفته شده که حقوق این ماه به طور تمام و کمال پرداخت خواهد شد. کارگران معترض هستند و می‌توان گفت که آتش زیر خاکستر! اما ۱۰ روز دیگر فرصت دادیم تا ببینیم چگونه خواهد شد. می‌بینیم کارگران هفت تپه مشغول اعتراض هستند و توانستند صدای خود را به گوش مسئولان برسانند، اما ما فعلا در نظر نداریم که وارد روند تحصن بشویم.

خبرگزاری دانشجو در تلاش است که با مسئولان شرکت ارتباط برقرار کرده و جویای چرایی عدم اجرای خواسته‌های کارگران شود. طبیعی است که بعد از گذشت بازه مطروحه آنان به دنبال برقراری اوضاع مساعد برای گذران زندگی باشند؛ از این رو در گزارش‌های آتی به پاسخ مسئولان ذی ربط خواهیم پرداخت.