تمام هزینه‌ها با بیت‌المال!

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو: عباس اسماعیل گل؛ همین ابتدا صراحتا اعلام کنیم که در این گزارش نه قصد توجیه اشتباهات کسی را داریم و نه دغدغه توقیف سریال خاصی، بلکه میخواهیم با پرداختن به ماجرای سریالی که تنها چند ساعت مانده به پخش بخاطر حواشی صفحه شخصی کارگردان توقیف شد به حیف و میل شدن پول بیت المال در پی کشکمش های درون سازمانی اشاره ای شود تا لااقل تلنگری برای برخی مسئولین صداوسیما شود زیرا وقتی طی این چندماه گذشته با ده ها بار عذرخواهی رسمی و غیررسمی کارگردان بابت اشتباهش مواجه بوده ایم بهتر است تکلیف اثری که با بودجه بیت المال ساخته شده هر چه سریعتر روشن شود  از بلاتکلیفی دربیاید و این اثر در کنار چندین اثر دیگر صداوسیما برای همیشه آرشیو نشود.

ناگفته نماند اینکه باید به توهین های بچه گانه کارگردان این کار در فضای مجازی به جدی ترین شکل ممکن رسیدگی شود هیچ شکی نیست تا اینکه هر هنرمندی به خودش جرات ندهد به راحتی هر چه تمام تر در فضای مجازی هر مزخرفی را بیان کند بلکه باید مسئولیت پذیر باشد اما باید بدانیم کارگردان تنها یک عضو از گروه چند ده نفره یک سریال تلویزیونی است که با بودجه چند ده میلیونی بیت المال ساخته شده است و باید در کنار رسیدگی جدی به اقدام غیرحرفه ای کارگردان علی رغم عذرخواهی، تکلیف یک سریالی که با پول مردم ساخته شده است، روشن شود و باید حواسمان باشد در این مبحث بین رسیدگی به اقدام کارگردان و هزینه بالای بیت المال برای این تمایز قائل شویم .

از آنجا که نگارنده مطلب به دعوت عوامل «کتونی زرنگی» موفق به تماشای قسمت هایی از این سریال شده است باید گفت، قرار نیست بهترین سریال تلویزیون را ببینید. اتفاقاً کتونی زرنگی یک سریال طنز است که با توجه به فرم و مقدار زیاد فانتزی بودنش احتمالاً توسط بخشی از مخاطبان پس زده شود و بخش دیگری هم دوستش داشته باشند.

مثلاً اتفاقی که درباره سریال فوق لیسانسه ها افتاد را یادتان هست؟ سکانس های عجیب و غریب این سریال که کاملاً فانتزی بود و شوخی های خاصی را دنبال می کرد هرچند توسط عده ای دوست داشتنی به حساب می آمد و یک جورهایی طنز نخبگانی لقب می گرفت، ولی خب بسیاری هم آن را لوس و نجسب و بی مزه انگاشتند و  تماشایش نکردند. اتفاقی که باعث شد این سری لیسانسه ها  از سری های پیشینش مخاطب کمتری داشته باشد.

تازه این سریال با عواملی درجه یک و سینمایی مانند سروش صحت، هوتن شکیبا، رویا میرعلمی، امیرحسین رستمی و... ساخته شده بود، در حالی که گروه سازنده کتونی زرنگی جوان هستند و در ابتدای مسیر حرفه ای قرار دارند.

 اینها را گفتم که خیال نکنید کتونی زرنگی قرار بوده است پربیننده ترین سریال  تلویزیون باشد و به اصلاح جزو سریال های خیابان خلوت کن تلویزیون باشد. اما اصلا مساله این نیست...

در روزهایی که اهالی رسانه در جستجوی این سئوال بودند که چرا کتونی زرنگی از جدول پخش حذف شد، معاون سیما در جمع خبرنگاران گفت:  کار از نظر کیفی صلاحیت پخش ندارد و بعد از اینکه این مساله مطرح شد جنبه‌های دیگر هم در کنار آن قرار گرفت. هم‌چنین به دلیل برخی ایرادات محتوایی که در سریال هست، متفقا بیان شد که به دلیل همین ایرادهای محتوایی و کیفی که وجود دارد، صلاح نیست که در این ایام سریال روی آنتن برود.»

اینها یعنی با سریالی طرف هستیم که به لحاظ فنی صلاحیت پخش ندارد و از سریال هایی که در  ماه ها و سال‌های اخیر روی آنتن رفته با فاصله زیادی ضعیف تر است. یعنی کتونی زرنگی از «حکایت های کمال» و «شاهرگ» و «پرگار» و... با فاصله زیادی پایین تر قرار دارد و شایستگی روی آنتن رفتن ندارد! سئوال روشن  است: چطور سازمان صداوسیما در مرحله تصویب و بررسی فیلمنامه ایرادات محتوایی سریال را نیافته و آنها را تایید کرده بود؟ و تا چند ساعت مانده به پخش از این سریال با کلی تعریف و تمجید و امیدواری  یاد  می شد، چطور در عرض چند ساعت همه چیز عوض شد؟

به نظرم همه می دانیم که ماجرای حاشیه های کارگردان سریال با وجود عذرخواهی های چندباره او مساله اصلی سریال نیست، آنهایی هم که سریال را دیده اند متفقاً بر این باورند که کتونی زرنگی به لحاظ فنی بسیار بسیار بهتر از سریال های این روزهای تلویزیون است.  رسانه‌ای هم که ببینیم، در این روزهای سخت معیشتی یک سریال طنز اولویت پخش بالاتری دارد از سریال های تاریخی یا اجتماعی تلخ. تربیتی هم که ببینیم، این که زحمات چند ماهه یک گروه جوان و تازه‌کار روی آنتن نرود باعث از دست رفتن سرمایه های انسانی جوان و تازه نفس سازمان است.

ولی اگر میخواهید اصل قضیه را پیدا کنید به نظرم ماجراهای اخیر سازمان و افزایش اختلافات میان معاونت سیما و شبکه سه را بررسی کنید. شاید پاسخ اصلی این همه حاشیه آنجاست، البته شاید.

در نهایت  به گمانم سریال کتونی زرنگی برای علی ملاقلی پوری که  قندون جهیزیه را در کارنامه دارد گام رو به جلویی به حساب نیاید. و پیش بینی ام هم این است که با توجه به این همه بگیر و ببندی که درباره سریال پیش آمده، پخش سریال در فضای رسانه ای قرین بشود با نقدهایی  که درباره اش نوشته می شود. ولی حق مسلم این سریال که در مسیر قانونی ساخته و تولید شده و دغدغه ی جدی و مهم «مفاسد اقتصادی» را دارد و لحنش هم طنز و شوخی است، این است که روی آنتن برود تا هم خستگی کار از تن عوامل سریال  بیرون برود و هم نویسندگان و کارگردان جوان سریال به طور جدی خود را با عیار مخاطب عام محک بزنند.  کتونی زرنگی ای که ما دیده ایم چندقدم بلند از سریالهای این روزهای تلویزیون جلوتر است، هرچند سازمان مالک سریال است و می تواند توقیفش کند، ولی این تصمیم حتما اشتباه دیگری است از جیب بیت المال.