دانشمندان دانشگاه مالاگا پوشش پلیمری طراحی کردهاند که به اتصال پروتز به استخوانها کمک میکند.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، هنگامی که شخصی به یک ایمپلنت استیل مثلا برای مفصل ران خود نیاز داشته باشد، همیشه این خطر وجود دارد که کاشت با استخوان اطراف مفصل ادغام نشده و باعث جدا شدن و شکستگی شود. روکش پلیمری جدید که توسط محققان دانشگاه «مالاگا» اسپانیا ساخته شده از وقوع این خطر جلوگیری میکند.
این روکش پلیمری که روی سطح پروتزهای تیتانیوم قرار میگیرد، قطعهای از پروتئین فیبرونکتین را در خود جای دادهاست. این پروتئین به طور طبیعی در بدن تولید شده، سلولهای بافت استخوانی مجاور را تحریک کرده تا تولید شده و به روکش راه یابند.
بطور خاص، قطعه فیبرونکتین دامنه RGD نامیده شده و از اسیدآمینه آرژنین، گلیسین و آسپارتات تشکیل شده است. مولکولهای RGD برای پروتئینهای سلول استخوانی به عنوان اتصال دهنده عمل میکنند؛ بنابراین این مولکولها بافت استخوانی مجاور را به پروتزی ایمن تبدیل کرده و با خود سلولها نیز ارتباط برقرای میکند تا آنها را تحریک کنند و به روکش بچسبند.
در مقابل، از آنجا که ایمپلنتهای بدون روکش فاقد دامنه RGD هستند، سلولهای استخوانی ممکن است با آنها سازگاری پیدا نکند. با توسعه بیشتر این پوشش میتوان علاوه بر محکم کردن ایمپلنت، داروهای ضدالتهابی و آنتیبیوتیک را برای کاهش عفونت، پس زدن یا عوارض دیگر در آنها جای داد.