- اقتصاد کلان و بودجه
- صنعت، معدن و تجارت
- راه و شهرسازی
- ارتباطات
- نفت و انرژی
- بورس، بیمه و بانک
- کشاورزی و تعاون
- اقتصاد بینالملل
- مبارزه با فساد
- بازرگانی
- اقتصاد سیاسی
- سایر حوزهها
کد خبر: ۸۵۹۴۰۵
تاریخ انتشار: ۱۴:۳۶ - ۱۴ تير ۱۳۹۹
کد خبر: ۸۵۹۴۰۵
۱۴:۳۶ - ۱۴ تير ۱۳۹۹
در آینده؛
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، دانشمندان چندی پیش با استفاده از کاشت ایمپلنتی که از میدان الکتریکی بدن تقلید می‌کند، توانستند سلول‌های استخوانی آسیب دیده را ترمیم کنند. اما این دستگاه به شدت حجیم است و به باتری یکپارچه (سمی) یا منبع تغذیه‌ای با سیم سخت نیاز دارد. علاوه براین، پس از بهبودی استخوان شکسته، ایمپلنت‌ها باید با جراحی از بدن خارج شوند.
در همین راستا، چند دانشمند دانشگاه کانکتیکات در آمریکا در رشته مهندسی زیست پزشکی یک ماده آتل مانند الکتریکی طراحی کرده‌اند که به صورت بی‌سیم کار می‌کند و نیازی به خارج کردن آن از بدن ندارد. این ماده از نانوالیاف غیر سمی از پلیمر پیزوالکتریک ساخته شده که در پاسخ تنش‌های مکانیکی، بار الکتریکی تولید می‌کند.
پس از کاشت این مواد در محل شکستگی استخوان، پزشک یا حتی خود بیمار به طور دوره‌ای از یک ابزار دستی خارجی استفاده می‌کند تا پالس‌های فراصوت را به داخل ماده ارسال کند. این پالس‌ها موجب می‌شود که آتل به لرزش درآید و استرس ناشی از این لرزش به نوبه خود یک میدان الکتریکی بسیار ضعیف به وجود می‌آورد که خاصیت درمانی برای استخوان‌ها دارد.
از آنجا که سلول‌های استخوانی تحریک شده بدن در داخل آتل تکثیر می‌شوند، ماده پلیمری به تدریج و بدون ضرر در بدن تجزیه می‌شود و در نهایت ماده پلیمری با استخوان طبیعی جایگزین می‌شود و دیگر نیازی به خارج کردن آن از بدن ندارد.
دانشمندان در آزمایش‌هایی که انجام داده‌اند، از این ماده برای تقویت بهبود شکستگی جمجمه در موش‌ها استفاده کردند. آن‌ها امیدوارند که با این روش بافت‌هایی مانند ماهیچه‌ها، اعصاب یا غضروف‌های صدمه دیده بدن را نیز ترمیم کنند.
برچسب ها
ارسال نظرات
- خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
- لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
- توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
- با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.