خطر تغییر کاربری سالن‌های سینمایی

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، منوچهر محمدی تهیه‌کننده باسابقه سینما درباره شرایط این روز‌های سینمای ایران بیان کرد: تفاوتی که سالن‌های سینما با بخش‌های دیگر تولید دارند این است که در حال حاضر یک سرمایه نسبتاً گزافی راکد مانده چرا که ارزش هرکدام از سینما‌های مدرن ما چند ده میلیارد تومان است و بسته به تعداد سالن و موقعیت ارزش آن‌ها متفاوت می‌شود و این سرمایه راکد است.

وی افزود: از چهارم تیرماه که دستور بازگشایی سینما‌ها داده شد تا حالا فروش سینما‌ها به طرز حیرت‌آوری پایین است با اینکه پروتکل‌های بهداشتی به صورت صددرصدی در سینما‌ها اجرا می‌شود، ولی به نظرم مردم نه صرفاً به خاطر رعایت موارد بهداشتی بلکه گویا اصلاً حال خوشی ندارند که به سینما بروند. من هم به آقایان در ارشاد گفتم که آن سازوکارهایِ معمول، دیگر در این شرایط جواب نمی‌دهد، اینکه فکر کنیم یک شورای صنفی باشد و بر اساس آیین‌نامه‌ای که برای یک وضعیت دیگر تدوین شده برای این شرایط تصمیم‌گیری کند، درست نیست.

محمدی ادامه داد: دقیقاً مثل این است که در یک شهری زلزله آمده باشد و ما بخواهیم برای بهبود وضعیت آن از قوانین پیش از زلزله تبعیت کنیم. وقتی زلزله در ابعاد وسیعی می‌آید، ستاد بحرانی تشکیل و آن ستاد بحران کار بازسازی را عهده‌دار می‌شود، ولی ما برای بهبود وضعیت سینما به شرایط ماقبل کرونا برگشته‌ایم! یعنی یک شورای صنفی و آیین‌نامه‌ای متعلق به آن دوران داریم و می‌خواهیم بر اساس همان هم عمل کنیم؛ بنابراین طبیعی است که چنین سازوکاری جواب نمی‌دهد. من به سهم خودم خدمت عزیزان مسئول این هشدار را دادم و گفتم اگر با این شیوه جلو برویم پردیس‌ها یکی‌یکی تعطیل می‌شوند، چون دیگر دخلشان با خرجشان نمی‌خواند. دیگر این بحث مطرح نیست که سود کمی می‌برند بلکه این گزاره مطرح است که دخلشان با خرجشان نمی‌خواند.

وی افزود: در حال حاضر سینماداران با این وضعیت فروش قادر به پرداخت هزینه‌های نیروی انسانی، قبوض آب و برق، مالیات، بیمه و شارژی که اکثر پردیس‌ها باید بدهند و رقم معنادار و زیادی هم هست، نیستند. هرچند سینماداران برای بازگشایی سینما‌ها شوق داشتند و این طبیعی است که هرکسی که شغلی دارد ترجیح می‌دهد در آن شغل فعالیت داشته باشند. به هر حال بهترین فصل سینمایی را از دست دادیم، چاره‌ای نبود، به هیچکس هم هیچ اعتراضی وارد نیست، نمی‌شود کسی را مقصر دانست و باید آن تعطیلی اتفاق می‌افتاد، ولی بحث من بر سر این است که حالا که بازگشایی انجام شده کاش حداقل با شکل و شیوه دیگری این کار انجام می‌شد و فضای دیگر برای آن مطرح می‌شد. اینکه با همان ساز و کار‌های قدیم برگردیم کاری پیش نمی‌رود.

این تهیه‌کننده سینما اظهار کرد: میزان استقبال از فیلم‌های روی پرده را رصد کنید، به نظرم همین فیلم‌ها شاید اگر در شرایط نرمال روی پرده می‌رفتند حداقل پنج، شش برابر این وضعیت فروش می‌کردند، اما ما در اعمال تصمیمات به شرایط پیش از کرونا بازگشته‌ایم. به گونه‌ای که شورای صنفی نمایش تصمیم می‌گیرد یک فیلم کودک اکران کند! گرچه آن فیلم انصراف داد، ولی جای سوال است که آیا در این شرایط خانواده‌ها حاضر هستند کودکان خود را به سینما‌ها بیاورند؟

محمدی ادامه داد: اگر بگوییم یک درصد هم جوان‌ها و خانواده‌ها این وضعیت به سینما‌ها می‌روند، اما طبیعتاً درباره بچه‌ها مراقبت‌های بیشتری رخ می‌دهد این تصمیمات نشان می‌دهد که هر کسی دارد کار خود را می‌کند و به بقیه قضایا و تاثیر مسایل روی یکدیگر توجه نمی‌کند. معتقدم هرچه زودتر به کمک ارشاد، خانه سینما و صنوف دیگر باید کمیته بحران ایجاد شود و حتی در صورت لزوم باید تعداد سینما‌ها را کم کنیم و نوع فیلم‌ها و چینش فیلم‌ها را تغییر دهیم. این‌ها همه عناصری است که می‌تواند به سینما کمک کند. از سوی دیگر سینما کارکرد دیگری هم دارد و می‌تواند به بهبود حال روانی جامعه کند.

وی تأکید کرد: در حال حاضر حال روانی جامعه خوب نیست، چون به هر صورت مردم باید کمتر رفت و آمد داشته باشند، حتی دیدار پدر و مادر سخت شده است و باید از بسیاری از فعالیت‌های اجتماعی کناره‌گیری کرد. همه این‌ها عواقب بلندمدت روانی خواهد داشت. ممکن است با حجمی از افسردگی‌ها مواجه شویم که بعد‌ها درمان این مسایل هزینه بیشتری داشته باشد. به نظرم باید در این مساله نهاد‌های مرتبط دست به دست هم بدهند.

محمدی ادامه داد: مساله دیگر این است که در شرایط فعلی هر نهادی کار خود را انجام می‌دهد مثلاً صداوسیما ساز خود را می‌زند، تبلیغ فیلم‌ها را پخش نمی‌کند، شهرداری با سیستم خود تبلیغ میدانی می‌کند، ارشاد به آنچه که در چنته دارد نگاه می‌کند و… که هیچ‌کدام از این‌ها کار را پیش نمی‌برد. باید توجه داشته باشیم که ما شرایط بحرانی داریم که این شرایط نیاز به آدم‌های اهل بحران دارد که فکر و ایده داشته باشند، پای کار بایستند، مسایل و مشکلات را حل کنند تا حداقل این دوران را بتوانیم پشت سر بگذاریم در غیر این صورت تلفات و خسارات بیشتری خواهیم داشت.

این تهیه‌کننده باسابقه در پایان عنوان کرد: از همان روز‌های اول در خبر‌ها خواندیم که تالار‌های پذیرایی از ابتدای تعطیلات تاکنون بسته مانده‌اند به طوری که بسیاری از آن‌ها تغییر شغل داده‌اند. اگر این اتفاق درباره سالن‌های سینما رخ بدهد تمام سینمای ایران خسارت بسیار عظیمی خواهد دید. این میزان سالن سازی که ظرف ۷، ۸ سال گذشته رخ داده است یک اتفاق میمون برای سینمای ایران بود اگر سینما‌ها با سمت تغییر شغل و تغییر کاربری بروند به نظرم عرصه بر سینمای ایران تنگ و این اقتصاد ضعیف از این هم ضعیف‌تر می‌شود.