به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، غلامعلی رجبی (جندقی) در سال ۱۳۳۳ در خیابان آذربایجان تهران به دنیا آمد. پدرش حاج حسن که از اساتید برجسته اخلاق و عرفان زمان خود بود، اهتمام ویژه‌ای در تربیت فرزندانش داشت. غلامعلی بنابر راهنمایی‌ها و تربیت پدرش مداحی اهل بیت (ع) را از همان سنین نوجوانی آغاز کرد و به دلیل آشنایی با معارف قرآنی و اسلامی استعداد در حفظ شعر و سوز صدایش توانست در این عرصه سریع رشد کند تا آنجا که از سبک‌ها و اشعار وی مداحان برجسته بسیاری استفاده کردند. شعر معروف «قربون کبوترای حرمت/قربون این همه لطف وکرمت» از نمونه این اشعار است.
وی با انتخاب شغل معلمی راه پدر بزرگوارش را ادامه داد و در مدت عمر کوتاه خود توانست تاثیرات بسزایی بر اطرافیان به ویژه جوانان بگذارد. تربیت نسل جوان در محیط مسجد و مدرسه، غلامعلی رجبی را از حضور در جبهه‌های حق علیه باطل باز نداشت و سرانجام در ۵مرداد۱۳۶۷در ۳۴سالگی در عملیات مرصاد توسط گروهک منافقین به شهادت رسید.
حاج محسن طاهری یکی از مداحان در خاطراه‌ای روایت میکند: غلامعلی صفات برجسته و ویژه‌ای داشتند که نتیجه‌ی اخلاص ایشان بود. با وجودی که اهل ذوق واهل فن در ذکر مصیبت اهل بیت (ع) بود، ولی در مجالس غالبا مستمع بود.
یادم می‌آید یک‌بار در منزل یکی از دوستان با اصرار صاحب خانه شروع به خواندن کرد، اما چون مداح دیگری در آن مجلس جلوه کرده بود سعی کرد خودش جلوه نکند. به خاطر همین به چند بیت اکتفا و دعا کرد. با وجودیکه با آمادگی کامل به آن مجلس آمده بود. بعد از جلسه صاحب خانه از آقا غلامعلی گله کرد که چرا بیشتر و بهتر از فلانی نخواندی؟! ایشان گفتند: «هیئت جای کشتی گرفتن مداحان نیست، بلکه محل ادب است.»
وی با انتخاب شغل معلمی راه پدر بزرگوارش را ادامه داد و در مدت عمر کوتاه خود توانست تاثیرات بسزایی بر اطرافیان به ویژه جوانان بگذارد. تربیت نسل جوان در محیط مسجد و مدرسه، غلامعلی رجبی را از حضور در جبهه‌های حق علیه باطل باز نداشت و سرانجام در ۵مرداد۱۳۶۷در ۳۴سالگی در عملیات مرصاد توسط گروهک منافقین به شهادت رسید.
حاج محسن طاهری یکی از مداحان در خاطراه‌ای روایت میکند: غلامعلی صفات برجسته و ویژه‌ای داشتند که نتیجه‌ی اخلاص ایشان بود. با وجودی که اهل ذوق واهل فن در ذکر مصیبت اهل بیت (ع) بود، ولی در مجالس غالبا مستمع بود.
یادم می‌آید یک‌بار در منزل یکی از دوستان با اصرار صاحب خانه شروع به خواندن کرد، اما چون مداح دیگری در آن مجلس جلوه کرده بود سعی کرد خودش جلوه نکند. به خاطر همین به چند بیت اکتفا و دعا کرد. با وجودیکه با آمادگی کامل به آن مجلس آمده بود. بعد از جلسه صاحب خانه از آقا غلامعلی گله کرد که چرا بیشتر و بهتر از فلانی نخواندی؟! ایشان گفتند: «هیئت جای کشتی گرفتن مداحان نیست، بلکه محل ادب است.»
ارسال نظرات