مسئول بسیج سابق پردیس ابوریحان دانشگاه تهران:
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مسئول بسیج سابق پردیس دانشجویی ابوریحان دانشگاه تهران درباره آنچه که در معاونت فرهنگی می گذرد و فعالیت های این معاونت طی یک لایو اینستاگرامی توضیحات کاملی را بیان داشت.
شرف الدین محتشم، مسئول سابق بسیج دانشجویی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران درباره این موضوع در ابتدا گفت: پیش از همه باید این نکته را یادآوری کنم که ما نمیتوانیم کسی را ناکارآمد مطلق بدانیم. همانطور که در نامه بسیج هم ذکر شد، این که تمام فعالیت های دورهی مسئولیت یک مدیر را زیر سوال ببریم قطعا ظلم است؛ ما هیچ وقت نگفتیم معاونت فرهنگی دانشجویی پردیس در طی این سال ها فعالیتی نداشته. دانشجویان بسیجی و اعضای کانون ها و سایر دانشجویان بارها بدون چشمداشت با معاونت فرهنگی دانشجویی در اجرای برنامه ها و طرح ها همکاری داشته اند.
شرف الدین محتشم، مسئول سابق بسیج دانشجویی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران درباره این موضوع در ابتدا گفت: پیش از همه باید این نکته را یادآوری کنم که ما نمیتوانیم کسی را ناکارآمد مطلق بدانیم. همانطور که در نامه بسیج هم ذکر شد، این که تمام فعالیت های دورهی مسئولیت یک مدیر را زیر سوال ببریم قطعا ظلم است؛ ما هیچ وقت نگفتیم معاونت فرهنگی دانشجویی پردیس در طی این سال ها فعالیتی نداشته. دانشجویان بسیجی و اعضای کانون ها و سایر دانشجویان بارها بدون چشمداشت با معاونت فرهنگی دانشجویی در اجرای برنامه ها و طرح ها همکاری داشته اند.
مسئول سابق بسیج دانشجویی پردیس ابوریحان گفت: سال گذشته در جلسات شورای فرهنگی، سال به دوازده ماه نقل قولی از مقام معظم رهبری نبود! اما اگر ما می‌خواستیم انتقاد کنیم یا چند درجه اختلاف نظر داشتیم! آنوقت با استناد به صحبت های مقام معظم رهبری می‌شدیم تندرو ولجن پراکن و سطحی نگر و بی قانون! گاهی از جلسه دوساعته شورای فرهنگی، چهل دقیقه به همین استناد کردن ها می‌گذشت، چرا؟ چون یک انتقادی شده بود و یک گلایه هایی وجود داشت. حالا هم همین است. بنده چندین بار انتقاد کردم به آقای مرتضویان؛ یک مرتبه گفتند: «نقد شما بی انصافی است». یک مرتبه گفتند: «دل من شکست از این حرف شما!» یک بار گفتند: «به من برخورد!» سوالم این است که حتی یک نقد هم به عملکرد آقایان وارد نیست؟
وی افزود: در مورد شهرستان پاکدشت و فضای اطراف پردیس ابوریحان. دانشجو علاوه بر مسائل داخل دانشگاه، با برخی مشکلات شهرستان هم مواجه است. مثلا معضلاتی که پاکدشت به عنوان یک شهرستان حاشیه نشین دارد؛ البته ما قصد توهین به مردم شریف شهرستان را نداریم؛ مورادی که ذکر می شود، مسائلی هستند که شهرستان خواه ناخواه به آن دچار است و مسئولین شهرستان هم این نکات را قبول دارند. بیشتر وقت دانشجویان، خصوصاً دانشجویان خوابگاهی در دانشگاه می‌گذرد. غالب دانشجویان پردیس به واسطه افراد، اعم از دوستان و اساتید است که به ابوریحان علاقه دارند. در جلسات شورای فرهنگی، بارها مطرح شده که به گواه آمارها و اسناد مرکز مشاوره دانشگاه تهران، پردیس ابوریحان متاسفانه بالاترین نرخ افسردگی را دارد. شما اگر ابوریحان را با پردیس منابع طبیعی کرج مقایسه کنید، می بینید که پردیس کرج در مرکز شهر واقع شده و به لحاظ فضا و موارد دیگر، کرج خیلی بهتر از پاکدشت است؛ از لحاظ دسترس به مراکز فرهنگی تفریحی؛ از لحاظ رفت و آمد و.... درصد قابل توجهی از دانشجویان پردیس ابوریحان را خانمها تشکیل میدهند، قطعا شرایط شهرستان و معضلات دانشگاه برای این قشر سختتر است و کار فرهنگی برای خانمها برنامهی دقیق و متفاوتی را میطلبد. صحبت این است که اگر معاون فرهنگی دانشجویی پردیس کرج به طور مثال شش ساعت کار می کند و انرژی میگذارد، معاون فرهنگی دانشجویی پردیس ابوریحان باید دوبرابر این مقدار کار کند. با شرایط ذکر شده ما حقیقتا توقع مدیریت جهادی و انقلابی داریم. اما هر زمانی که این نکات را گوشزد کردیم و انتقاد کردیم، باز هم به همان عناوین که ذکر شد متهم شدیم.
مسئول بسیج سابق پردیس ابوریحان دانشگاه تهران اظهار کرد: این سوال وجود دارد که چرا و با چه سابقه ای آقای دکتر مرتضویان معاون فرهنگی دانشجویی شدند؟ صرفا حرف گوشکن بودن و آیین نامه ای عمل کردن کفایت می‌کند؟ اگر اینطور است که مدیریت نیازی به مدرک و تجربه و... ندارد و هر شخصی می تواند بیاید معاون فرهنگی دانشجویی شود. به نظر می‌رسد معیارها برای انتصاب مدیران در ابوریحان صرفا در حرف گوش کن بودن خلاصه شده.
وی ادامه داد: بنده سال گذشته توفیق داشتم که مسئول بسیج دانشجویی باشم. به عنوان فردی که مسئولیت این تشکل را به عهده داشته میگویم؛ بالاترین سطح همکاری را با معاونت فرهنگی دانشجویی بسیج دانشجویی داشته؛ هر جایی که مشکلی وجود داشت، یا کمبود نیرو داشتند، بچه های بسیج کمک کردند. از بسته بندی میوه برای پذیرایی مراسمات گرفته تا دفاع از معاونت فرهنگی دانشجویی در مقابل انتقادات ناحق و نادرست. چرا؟ چون ابتدای دوره معاونت آقای مرتضویان بود و ما می دانستیم ممکن است کارها کمی ضعیف باشد و وقت نیاز است تا فعالیت قوت بگیرد، لذا ما وظیفه خودمان می دیدیم همکاری کنیم. اینطور نیست که ما بخواهیم قصاص قبل از جنایت کنیم؛ ما همواره خواستیم کار دانشجو و مقوله فرهنگ روی زمین نماند. ما با این تعاملات و فعالیتها و کمکها حجت را تمام کردیم.
محتشم گفت: قبول داریم که مشکلات وجود دارد. قبول داریم که شرایط کنونی اجازه خیلی فعالیتها را نمی دهد. سوال این است که اگر شرایط سخت است و امکان کار مثل قبل وجود ندارد، چرا برای کار نکرده حقوق می دهند؟! شما فعالین دانشجویی را ببینید، چه در شورای صنفی چه در بسیج دانشجویی و چه جاهای دیگر؛ آیا کسی به خاطر شب بیداریها و دغدغه ها و کارهای این دانشجویان، به آنها حقوق می‌دهد؟ اینجا چند دانشجو بدون پول و چشمداشت کار می‌کنند، در همان شرایط خطرناک و سخت، آنجا به ازای تعطیلی شش ماهه جلسه شورای فرهنگی حقوق می دهند! البته مدیری که می خواهد کار کند و وقت و انرژی بگذارد باید از جهت مالی تامین شود، در این بحثی نیست؛ اما توقع این این است که آن مدیر به اندازه حقوقی که دریافت می‌کند کار کند و بازده داشته باشد.
وی افزود: مرتضویان درک صحیحی از دغدغه دانشجویی و کار دانشجویی ندارد. همان هفته اول تعطیلی به دلیل شیوع ویروس کرونا، ما چند روز در ساختمان بسیج برای فعالیت ماندیم. آن زمان دانشگاه هنوز به طور کامل تعطیل نشده بود و صرفا آموزش و کلاس درس تعطیل بود. بعد از آن چند روز ما از دانشگاه خارج شدیم و وقتی برگشتیم، حراست دانشگاه اجازه ورود را به اجازه معاونت فرهنگی دانشجویی منوط کرد. ما با مرتضویان تماس گرفتیم و ایشان گفتند: «چون دانشگاه تعطیل است و دانشجویی نیست، شما هم کاری ندارید!» بنده شخصا چندین مورد کار برای انجام داشتم. می خواهم بگویم وقتی معاونت فرهنگی دانشجویی با تعطیلی بخشی از دانشگاه، کل کار را تعطیل می‌کند، عجیب نیست شش ماه جلسات شورای فرهنگی را تعطیل کند.
مسئول بسیج پردیس دانشجویی ابوریحان گفت: در طی تعطیلی ها جلسات هئیت رئیسه، جلسات شورای آموزش و مدیریت سبز و کمیته مسکن و این قبیل جلسات برگزار شده. فقط فرهنگ اهمیت ندارد؟ این که می‌گویند نقد در مورد تعطیلی جلسات شورای فرهنگی نابجا است، کاملا بی‌معناست. قبلتر گفتم در ابوریحان نرخ افسردگی بیشتر است. این افسردگی دانشجو را به تباهی می‌کشد. کسی منکر این نیست که بازهی هجده تا بیست و شش یا بیست و هفت سالگی اوج زندگی و جوانی این دانشجویان است. در همین ایام تعطیلات خیلی از همین دانشجویان در اوقات فراغت به بازیهای مجازی و آنلاین مشغولند. در واقع وقت میگذارند سر این چیزها؛ این وقت، وقت یک پیرمرد ۹۰ ساله یا یک کودک ۸ ساله نیست، وقت یک جوان آینده ساز مملکت است. در همین وقت های خالی کلی ظرفیت برای کارهای فرهنگی وجود دارد. عواملی که باعث افسردگی می‌شوند، حداقل در پردیس ابوریحان خیلی ملموس هستند و قطعا راهکارهایی قابل تعریف و اجراست.
وی ادامه داد: در مورد جلسات شورای فرهنگی. یکی از مسائل دانشگاه، حجاب است. ما قائل به بگیر و ببند و زور اجبار در این خصوص نیستیم؛ معتقدیم معضل حجاب راهکار فرهنگی دارد. یکی از دستورجلسات بسیج دانشجویی در شورای فرهنگی سال قبل بررسی معضل حجاب و ارائه راهکار بود. به یاد دارم در آن جلسه که این دستورجلسه مطرح شد، کسی از اعضا نظری در مورد دستورجلسه نداشت؛ بنده پیشنهاد کردم تا جلسه بعدی اعضا روی این موضوع فکر کنند و در جلسه ماه آینده راهکارها و نظرات خود را ارائه دهند. جلسه بعدی جز چند جمله ای که از سوی رئیس محترم پردیس مطرح شد، باز هم کسی حرفی نداشت! که در آن جلسه بنده یکسری پیشنهادات و راهکارهایی دادم که باز هم بنا شد اعضای جلسه فکر کنند، ولی این اتفاق هیچوقت نیفتاد.
مسئول بسیج پردیس ابوریحان دانشگاه تهران گفت: گاهی جلسه شورای فرهنگی برگزار نمی‌شد و دلیلش نبود دستورجلسه بود! گاهی هم صرفا به درخواست بسیج دانشجویی و دستورجلسات بسیج بود که جلسه برگزار می‌شد، در صورتی که منهای کانونها و تشکلها، معاونت فرهنگی باید دستورجلسه و طرح و برنامه داشته باشد.
وی افزود: در مورد شهرستان پاکدشت و فضای اطراف پردیس ابوریحان. دانشجو علاوه بر مسائل داخل دانشگاه، با برخی مشکلات شهرستان هم مواجه است. مثلا معضلاتی که پاکدشت به عنوان یک شهرستان حاشیه نشین دارد؛ البته ما قصد توهین به مردم شریف شهرستان را نداریم؛ مورادی که ذکر می شود، مسائلی هستند که شهرستان خواه ناخواه به آن دچار است و مسئولین شهرستان هم این نکات را قبول دارند. بیشتر وقت دانشجویان، خصوصاً دانشجویان خوابگاهی در دانشگاه می‌گذرد. غالب دانشجویان پردیس به واسطه افراد، اعم از دوستان و اساتید است که به ابوریحان علاقه دارند. در جلسات شورای فرهنگی، بارها مطرح شده که به گواه آمارها و اسناد مرکز مشاوره دانشگاه تهران، پردیس ابوریحان متاسفانه بالاترین نرخ افسردگی را دارد. شما اگر ابوریحان را با پردیس منابع طبیعی کرج مقایسه کنید، می بینید که پردیس کرج در مرکز شهر واقع شده و به لحاظ فضا و موارد دیگر، کرج خیلی بهتر از پاکدشت است؛ از لحاظ دسترس به مراکز فرهنگی تفریحی؛ از لحاظ رفت و آمد و.... درصد قابل توجهی از دانشجویان پردیس ابوریحان را خانمها تشکیل میدهند، قطعا شرایط شهرستان و معضلات دانشگاه برای این قشر سختتر است و کار فرهنگی برای خانمها برنامهی دقیق و متفاوتی را میطلبد. صحبت این است که اگر معاون فرهنگی دانشجویی پردیس کرج به طور مثال شش ساعت کار می کند و انرژی میگذارد، معاون فرهنگی دانشجویی پردیس ابوریحان باید دوبرابر این مقدار کار کند. با شرایط ذکر شده ما حقیقتا توقع مدیریت جهادی و انقلابی داریم. اما هر زمانی که این نکات را گوشزد کردیم و انتقاد کردیم، باز هم به همان عناوین که ذکر شد متهم شدیم.
مسئول بسیج سابق پردیس ابوریحان دانشگاه تهران اظهار کرد: این سوال وجود دارد که چرا و با چه سابقه ای آقای دکتر مرتضویان معاون فرهنگی دانشجویی شدند؟ صرفا حرف گوشکن بودن و آیین نامه ای عمل کردن کفایت می‌کند؟ اگر اینطور است که مدیریت نیازی به مدرک و تجربه و... ندارد و هر شخصی می تواند بیاید معاون فرهنگی دانشجویی شود. به نظر می‌رسد معیارها برای انتصاب مدیران در ابوریحان صرفا در حرف گوش کن بودن خلاصه شده.
وی ادامه داد: بنده سال گذشته توفیق داشتم که مسئول بسیج دانشجویی باشم. به عنوان فردی که مسئولیت این تشکل را به عهده داشته میگویم؛ بالاترین سطح همکاری را با معاونت فرهنگی دانشجویی بسیج دانشجویی داشته؛ هر جایی که مشکلی وجود داشت، یا کمبود نیرو داشتند، بچه های بسیج کمک کردند. از بسته بندی میوه برای پذیرایی مراسمات گرفته تا دفاع از معاونت فرهنگی دانشجویی در مقابل انتقادات ناحق و نادرست. چرا؟ چون ابتدای دوره معاونت آقای مرتضویان بود و ما می دانستیم ممکن است کارها کمی ضعیف باشد و وقت نیاز است تا فعالیت قوت بگیرد، لذا ما وظیفه خودمان می دیدیم همکاری کنیم. اینطور نیست که ما بخواهیم قصاص قبل از جنایت کنیم؛ ما همواره خواستیم کار دانشجو و مقوله فرهنگ روی زمین نماند. ما با این تعاملات و فعالیتها و کمکها حجت را تمام کردیم.
محتشم گفت: قبول داریم که مشکلات وجود دارد. قبول داریم که شرایط کنونی اجازه خیلی فعالیتها را نمی دهد. سوال این است که اگر شرایط سخت است و امکان کار مثل قبل وجود ندارد، چرا برای کار نکرده حقوق می دهند؟! شما فعالین دانشجویی را ببینید، چه در شورای صنفی چه در بسیج دانشجویی و چه جاهای دیگر؛ آیا کسی به خاطر شب بیداریها و دغدغه ها و کارهای این دانشجویان، به آنها حقوق می‌دهد؟ اینجا چند دانشجو بدون پول و چشمداشت کار می‌کنند، در همان شرایط خطرناک و سخت، آنجا به ازای تعطیلی شش ماهه جلسه شورای فرهنگی حقوق می دهند! البته مدیری که می خواهد کار کند و وقت و انرژی بگذارد باید از جهت مالی تامین شود، در این بحثی نیست؛ اما توقع این این است که آن مدیر به اندازه حقوقی که دریافت می‌کند کار کند و بازده داشته باشد.
وی افزود: مرتضویان درک صحیحی از دغدغه دانشجویی و کار دانشجویی ندارد. همان هفته اول تعطیلی به دلیل شیوع ویروس کرونا، ما چند روز در ساختمان بسیج برای فعالیت ماندیم. آن زمان دانشگاه هنوز به طور کامل تعطیل نشده بود و صرفا آموزش و کلاس درس تعطیل بود. بعد از آن چند روز ما از دانشگاه خارج شدیم و وقتی برگشتیم، حراست دانشگاه اجازه ورود را به اجازه معاونت فرهنگی دانشجویی منوط کرد. ما با مرتضویان تماس گرفتیم و ایشان گفتند: «چون دانشگاه تعطیل است و دانشجویی نیست، شما هم کاری ندارید!» بنده شخصا چندین مورد کار برای انجام داشتم. می خواهم بگویم وقتی معاونت فرهنگی دانشجویی با تعطیلی بخشی از دانشگاه، کل کار را تعطیل می‌کند، عجیب نیست شش ماه جلسات شورای فرهنگی را تعطیل کند.
مسئول بسیج پردیس دانشجویی ابوریحان گفت: در طی تعطیلی ها جلسات هئیت رئیسه، جلسات شورای آموزش و مدیریت سبز و کمیته مسکن و این قبیل جلسات برگزار شده. فقط فرهنگ اهمیت ندارد؟ این که می‌گویند نقد در مورد تعطیلی جلسات شورای فرهنگی نابجا است، کاملا بی‌معناست. قبلتر گفتم در ابوریحان نرخ افسردگی بیشتر است. این افسردگی دانشجو را به تباهی می‌کشد. کسی منکر این نیست که بازهی هجده تا بیست و شش یا بیست و هفت سالگی اوج زندگی و جوانی این دانشجویان است. در همین ایام تعطیلات خیلی از همین دانشجویان در اوقات فراغت به بازیهای مجازی و آنلاین مشغولند. در واقع وقت میگذارند سر این چیزها؛ این وقت، وقت یک پیرمرد ۹۰ ساله یا یک کودک ۸ ساله نیست، وقت یک جوان آینده ساز مملکت است. در همین وقت های خالی کلی ظرفیت برای کارهای فرهنگی وجود دارد. عواملی که باعث افسردگی می‌شوند، حداقل در پردیس ابوریحان خیلی ملموس هستند و قطعا راهکارهایی قابل تعریف و اجراست.
وی ادامه داد: در مورد جلسات شورای فرهنگی. یکی از مسائل دانشگاه، حجاب است. ما قائل به بگیر و ببند و زور اجبار در این خصوص نیستیم؛ معتقدیم معضل حجاب راهکار فرهنگی دارد. یکی از دستورجلسات بسیج دانشجویی در شورای فرهنگی سال قبل بررسی معضل حجاب و ارائه راهکار بود. به یاد دارم در آن جلسه که این دستورجلسه مطرح شد، کسی از اعضا نظری در مورد دستورجلسه نداشت؛ بنده پیشنهاد کردم تا جلسه بعدی اعضا روی این موضوع فکر کنند و در جلسه ماه آینده راهکارها و نظرات خود را ارائه دهند. جلسه بعدی جز چند جمله ای که از سوی رئیس محترم پردیس مطرح شد، باز هم کسی حرفی نداشت! که در آن جلسه بنده یکسری پیشنهادات و راهکارهایی دادم که باز هم بنا شد اعضای جلسه فکر کنند، ولی این اتفاق هیچوقت نیفتاد.
مسئول بسیج پردیس ابوریحان دانشگاه تهران گفت: گاهی جلسه شورای فرهنگی برگزار نمی‌شد و دلیلش نبود دستورجلسه بود! گاهی هم صرفا به درخواست بسیج دانشجویی و دستورجلسات بسیج بود که جلسه برگزار می‌شد، در صورتی که منهای کانونها و تشکلها، معاونت فرهنگی باید دستورجلسه و طرح و برنامه داشته باشد.
وی ادامه داد: نکته بعدی در خصوص جلسه شورای فرهنگی این است که گاهی اعضا از آیین نامه ها بی اطلاع بودند؛ برخی از اعضای شورای فرهنگی باید در هر جلسه حضور پیدا کنند و برخی دیگر به تناسب موضوع و شرایط به جلسه دعوت می‌شوند. به طور مثال مسئول بسیج اساتید عضو اصلی جلسه شورای فرهنگی است، اما تا مدتی به جلسه دعوت نمی‌شد، زیرا اطلاع از آیین نامه وجود نداشت. گاهی دستورجلسات مهم پرپر می‌شد! واضح است عملی مثل استعمال دخانیات در دانشگاه بشدت مخرب است؛ علاوه بر آسیبهای جسمی، تخریب کننده فضای علمی و فرهنگی دانشگاه است.
محتشم اضافه کرد: یک بار دیدم یک خانمی در دانشگاه سیگار می‌کشد و این دغدغه شد که چرا در فضای دانشگاه چنین چیزی اتفاق می‌افتد؛ تا یک جایی میشود موارد را با دخالت حراست حل کرد، اما حل ریشه‌ای این معضل مانند حجاب راهکار فرهنگی دارد. ما این موضوع را در شورای فرهنگی مطرح کردیم و بحثهایی شکل گرفت، اما یک قدم در جهت عملیاتی کردن برداشته نشد. مثال دیگر از این پرپر شدنها نامگذاری معابر پردیس به نام شهدای پردیس ابوریحان است. ما توفیق پیدا کردیم که مهمان دو شهید گمنام در پردیس ابوریحان باشیم. همچنین در زمان دفاع مقدس شهدای کارمند و دانشجو داریم.
محتشم اضافه کرد: یک بار دیدم یک خانمی در دانشگاه سیگار می‌کشد و این دغدغه شد که چرا در فضای دانشگاه چنین چیزی اتفاق می‌افتد؛ تا یک جایی میشود موارد را با دخالت حراست حل کرد، اما حل ریشه‌ای این معضل مانند حجاب راهکار فرهنگی دارد. ما این موضوع را در شورای فرهنگی مطرح کردیم و بحثهایی شکل گرفت، اما یک قدم در جهت عملیاتی کردن برداشته نشد. مثال دیگر از این پرپر شدنها نامگذاری معابر پردیس به نام شهدای پردیس ابوریحان است. ما توفیق پیدا کردیم که مهمان دو شهید گمنام در پردیس ابوریحان باشیم. همچنین در زمان دفاع مقدس شهدای کارمند و دانشجو داریم.
وی تصریح کرد: ما در دانشگاه تهران چند شهید مدافع حرم داریم که یکی از آنها از دانشجویان ابوریحان است. ما خواستیم که معابر و گذرگاههای پردیس به نام این شهدا نامگذاری شود؛ در چند جلسه هم مطرح شد که بنا شد رئیس محترم پردیس از هیئت رئیسه کسب اجازه کند. الان چندین ماه از آن جلسات می‌گذرد و هیچ! مگر این طرح جز چند تابلو چقدر خرج دارد؟ مثال دیگر دستورجلسه برگزاری تریبون آزاد است. ما درخواست دادیم در خصوص مشکلات آموزشی پردیس، یک تریبون آزاد با حضور دست اندرکاران آموزشی و معاون آموزش پردیس برگزار کنیم که با آن مخالفت شد. در یک جلسه ما دستورجلسه ای با موضوع برگزاری جلسه تحلیل سیاسی و اقتصادی داشتیم که یکی از اعضا گفتند: «شما بروید کار فرهنگیتان را بکنید! دانشجو را چه به سیاست!» این حرف برای قشر دانشجو در حد یک توهین زشت است.
مسئول سابق بسیج پردیس ابوریحان دانشگاه تهران گفت: ابتدای سال ۹۸ از سوی کانون موسیقی درخواست برگزاری جشن «ادب و هنر» داده شد. اما در جلسه شورای فرهنگی برخی اعضا گفتند: «میخواهیم اثبات کنیم میشود بدون موسیقی هم جشن برگزار کرد!» آن هم جشنی که به درخواست کانون «موسیقی» تصویب شده بود! در جلسه بازبینی جشن، تئاتری که قرار بود در مراسم اجرا شود جهت رفع اشکال اجرا شد، که دکتر کریمی - مدیر فرهنگی در آن زمان - از بخشی از تئاتر که انتقادی بود به معاونت فرهنگی دانشجویی ایراد گرفت. اعضای گروه تئاتر از مدیر فرهنگی گلایهمند شدند و متاسفانه معاونت فرهنگی دانشجویی از ایشان حمایت نکرد و نهایتا این ماجرا باعث دلسردی و استعفای مدیر فرهنگی شد. لازم به ذکر است کریمی در جایگاه مدیریت فرهنگی بسیار فعال بودند و گاهی حتی اشکالات اطلاعیههای برنامههای دانشجویی را شخصا اصلاح میکردند. سوال اینجاست که چرا معاونت فرهنگی دانشجویی از مدیر کارآمد و فعال خود دفاع نکرد؟
محتشم افزود: گاهی ما در عمل با مرتضویان به بن بست می‌خوردیم. بنده شخصا دو مرتبه در حضور اکبری -رئیس محترم پردیس- و حضور خود مرتضویان به ایشان انتقاد کردم که البته انتقادات وارد بود. در یکی از جلسات درخواست کردم غذای دانشجویان جدیدالورود سال ۹۸ و خانوادههایشان رایگان شود؛ چون به هر حال اینکه دانشجویان و خانوادههایشان -که در طول تحصیل فرزندشان شاید چند بار بیشتر به دانشگاه مراجعه نکنند- در ابتدای ورود به دانشگاه تصویر خوبی از آن داشته باشند مهم است. دکتر اکبری در آن جلسه به دکتر مرتضویان دستور مساعدت دادند و قرار شد غذای دانشجویان جدیدالورود و خانواده ها رایگان شود. روز ورود دانشجویان خبر رسید که سلف برای دانشجویان جدید غذا ندارد! حتی غذا با نرخ آزاد؛ که بسیج دانشجویی آن روز غذای دانشجویان را تامین کرد. البته بعدها بسیج هزینه تهیه غذای آن روز را از دانشگاه دریافت کرد، اما صحبت این است که معاونت فرهنگی دانشجویی و سایر معاونین باید حافظ آبروی دانشگاه باشند.
مسئول سابق بسیج دانشجویی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران اضافه کرد: ساختمان کانونها در اثر بی‌کفایتی معاون فرهنگی دانشجویی به گروه فناوری صنایع غذایی تبدیل شد. بنده دانشجوی مهندسی ماشینهای صنایع غذایی هستم و به عنوان دانشجوی این گروه، این موضوع مورد رضایت من و سایر دانشجویان صنایع غذایی است. اما به عنوان فعال فرهنگی و به طور مثال عضو یک کانون، این مسئله رضایتبخش نیست. معاونت فرهنگی دانشجویی موظف است فضا را برای فعالیت کانون ها فراهم کند. علاوه بر این وظیفه دارد پیگیر تشکیل و فعالیت کانون ها باشد. برخی کانون ها اصلا تشکیل نمی‌شدند و برخی صرفا تشکیل می‌شدند و فعالیتی که فضا را به سوی پویایی ببرد وجود نداشت.
وی در پایان گفت: بنده هم به آقای سرسنگی -معاون محترم فرهنگی دانشگاه تهران- جهت طرح مسائل و انتقادات مراجعه کردم و هم به آقای اکبری. اینطور نیست که ما بخواهیم به خاطر کاستی های جزئی و طبیعی کار مدیریتی و مسئله شخصی نسبت به آقای مرتضویان انتقاد کنیم. فرهنگ هوایی است که تنفس می کنیم و ما نمیتوانیم نسبت به این مقوله بی‌تفاوت باشیم.
مسئول سابق بسیج پردیس ابوریحان دانشگاه تهران گفت: ابتدای سال ۹۸ از سوی کانون موسیقی درخواست برگزاری جشن «ادب و هنر» داده شد. اما در جلسه شورای فرهنگی برخی اعضا گفتند: «میخواهیم اثبات کنیم میشود بدون موسیقی هم جشن برگزار کرد!» آن هم جشنی که به درخواست کانون «موسیقی» تصویب شده بود! در جلسه بازبینی جشن، تئاتری که قرار بود در مراسم اجرا شود جهت رفع اشکال اجرا شد، که دکتر کریمی - مدیر فرهنگی در آن زمان - از بخشی از تئاتر که انتقادی بود به معاونت فرهنگی دانشجویی ایراد گرفت. اعضای گروه تئاتر از مدیر فرهنگی گلایهمند شدند و متاسفانه معاونت فرهنگی دانشجویی از ایشان حمایت نکرد و نهایتا این ماجرا باعث دلسردی و استعفای مدیر فرهنگی شد. لازم به ذکر است کریمی در جایگاه مدیریت فرهنگی بسیار فعال بودند و گاهی حتی اشکالات اطلاعیههای برنامههای دانشجویی را شخصا اصلاح میکردند. سوال اینجاست که چرا معاونت فرهنگی دانشجویی از مدیر کارآمد و فعال خود دفاع نکرد؟
محتشم افزود: گاهی ما در عمل با مرتضویان به بن بست می‌خوردیم. بنده شخصا دو مرتبه در حضور اکبری -رئیس محترم پردیس- و حضور خود مرتضویان به ایشان انتقاد کردم که البته انتقادات وارد بود. در یکی از جلسات درخواست کردم غذای دانشجویان جدیدالورود سال ۹۸ و خانوادههایشان رایگان شود؛ چون به هر حال اینکه دانشجویان و خانوادههایشان -که در طول تحصیل فرزندشان شاید چند بار بیشتر به دانشگاه مراجعه نکنند- در ابتدای ورود به دانشگاه تصویر خوبی از آن داشته باشند مهم است. دکتر اکبری در آن جلسه به دکتر مرتضویان دستور مساعدت دادند و قرار شد غذای دانشجویان جدیدالورود و خانواده ها رایگان شود. روز ورود دانشجویان خبر رسید که سلف برای دانشجویان جدید غذا ندارد! حتی غذا با نرخ آزاد؛ که بسیج دانشجویی آن روز غذای دانشجویان را تامین کرد. البته بعدها بسیج هزینه تهیه غذای آن روز را از دانشگاه دریافت کرد، اما صحبت این است که معاونت فرهنگی دانشجویی و سایر معاونین باید حافظ آبروی دانشگاه باشند.
مسئول سابق بسیج دانشجویی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران اضافه کرد: ساختمان کانونها در اثر بی‌کفایتی معاون فرهنگی دانشجویی به گروه فناوری صنایع غذایی تبدیل شد. بنده دانشجوی مهندسی ماشینهای صنایع غذایی هستم و به عنوان دانشجوی این گروه، این موضوع مورد رضایت من و سایر دانشجویان صنایع غذایی است. اما به عنوان فعال فرهنگی و به طور مثال عضو یک کانون، این مسئله رضایتبخش نیست. معاونت فرهنگی دانشجویی موظف است فضا را برای فعالیت کانون ها فراهم کند. علاوه بر این وظیفه دارد پیگیر تشکیل و فعالیت کانون ها باشد. برخی کانون ها اصلا تشکیل نمی‌شدند و برخی صرفا تشکیل می‌شدند و فعالیتی که فضا را به سوی پویایی ببرد وجود نداشت.
وی در پایان گفت: بنده هم به آقای سرسنگی -معاون محترم فرهنگی دانشگاه تهران- جهت طرح مسائل و انتقادات مراجعه کردم و هم به آقای اکبری. اینطور نیست که ما بخواهیم به خاطر کاستی های جزئی و طبیعی کار مدیریتی و مسئله شخصی نسبت به آقای مرتضویان انتقاد کنیم. فرهنگ هوایی است که تنفس می کنیم و ما نمیتوانیم نسبت به این مقوله بی‌تفاوت باشیم.
ارسال نظرات