«چقدر پنجره»؛ گزیده‌ای از اشعار سعید بیابانکی

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کتاب صوتی «چقدر پنجره» دربردارنده گزیده‌ای از اشعار سعید بیابانکی در قالب غزل است که به صورت مجموعه کتاب‌های صوتی «چلچله» با صدای شاعر برای استفاده علاقه‌مندان تولید شده است.

سعید بیابانکی شاعر معاصر و درخشان ایرانی است؛ شاعری توانا که در قالب‌های گوناگون توانسته آثار ماندگاری را از خود به جا بگذارد. چقدر پنجره نام گزیده غزل‌های اوست.

گزینش ۶۰ غزل موجود در این کتاب به انتخاب محمدحسین نعمتی و علی داودی بوده است. بیابانکی از آن دسته شاعرانی است که در سال‌های اخیر به سرودن غزل پرداخته است. اشعار طنزش را طنزپردازان و دوست‌داران این نوع سروده‌ها می‌پسندند و بسیاری دیگر از اشعارش به دل مخاطب عام می‌نشیند. غزل پرطرفدارترین قالب کلاسیک در دوره کنونی است و بسیاری از شاعران به سمت آن کشانده شده‌اند؛ بعضی شعرا غزل را با همان زبان و محتوای گذشته در دفتر شاعری خود می‌نگارند و گاه بعضی دیگر زبان را به ایام این روز‌ها نزدیک‌تر می‌کنند؛ بیابانکی از دسته دوم شاعران است.

بیابانکی قالب‌های گوناگونی را تجربه کرده است؛ قالب‌هایی نظیر کلاسیک و نو نیمایی در اشعار او نمایان است، اما به نظر می‌رسد غزل در دفتر شعر او به پختگی بیشتری رسیده است. در این میان اشعار آیینی او بیش از دیگر سروده‌ها استوارتر به نظر می‌رسد. از پردازش محتوا اشعار سعید بیابانکی می‌توان دید که او اغلب به غزل نو تمایل دارد. به عنوان نمونه کلمات و تعابیر امروزی، غزل‌هایش را جذاب‌تر کرده است. در مجموع اینکه «چقدر پنجره» نمونه خوبی از غزلیات اوست که می‌تواند سندی بر اثبات توانایی و قدرت بیابانکی در سرودن غزل باشد. هر چند که باید توانایی شاعر را با بررسی همه‌جانبه سروده‌هایش در دیوان‌های گوناگون در نظر گرفت و اکتفا بر یک مجموعه نکرد، اما سروده‌های بیابانکی را می‌توان مشتی از خرمن غزل امروز دانست که به شما می‌گوید حال امروز این قالب قدیمی بهتر از دیگر قالب‌ها مثل قصیده و مثنوی است.

در قسمتی از کتاب صوتی چقدر پنجره می‌شنویم:

تو چراغ آفتابی، گل آفتابگردان
نکند به ما نتابی، گل آفتابگردان
گل آفتاب ما را، لب کوه سر بریدند
نکند هنوز خوابی، گل آفتابگردان؟
نه گلی فقط که نوری، نه که نور بوی باران
تو صدای پای آبی، گل آفتابگردان
نفس بهار دستت، من و روزگار مستت
قدح پر از شرابی، گل آفتابگردان
نه گلی نه آفتابی، من و این هوای ابری
نکند به ما نتابی، گل آفتابگردان؟
تو بتاب و گل بیفشان، سر آن ندارد امشب
که بر آید آفتابی، گل آفتابگردان