امیرالمومنین (ع) سکان‌دار وحدت در دوران پس از رسول الله (ص)

 به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، حجت الاسلام و المسلمین امیر عسگری سخنران و کارشناس مذهبی، به اهمیت موضوع وحدت در کلام خدا اشاره کرد و گفت: خداوند در آیه ۱۰۳ سوره آل عمران به یکی از مهم‌ترین عوامل وحدت اشاره می‌کند و از مسلمین می‌خواهد که همگی به حبل الهی که همان دستورات قرآن کریم و ائمه‌ی اطهار است، تمسک جویند «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا»؛ و همگى به ریسمان خدا (قرآن و عترت) چنگ زنید و پراکنده و گروه گروه نشوید.»

این کارشناس مذهبی ادامه داد: باید توجه داشت که مسلمانان اعم از شیعه و سنی در بسیاری از اعتقادات مانند توحید و نبوت مشترکات بسیاری دارند و تنها در موضوع امامت میانشان اختلافاتی وجود دارد؛ بنابراین با وجود همه مشترکات عاقلانه نیست که به واسطه چند مورد افتراق با یکدیگر کدورت داشته و با دامن زدن به اختلافات خود موجبات خوشحالی و نشاط دشمنان اسلام را فراهم نماییم.

حجت الاسلام عسگری درباره محبت اهل بیت (ع) در میان مسلمانان اظهار داشت: مسئله دوستی با دوستان اهل بیت (ع) و دشمنی با دشمنان آنان، منافاتی با وحدت اسلامی بین شیعه و سنی ندارد؛ زیرا چنان نیست که اهل تسنن از دشمنان اهل بیت باشند؛ بلکه بسیاری از آنان به حکم آیه «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْب؛» (۲۳ سوره شوری) دوستی و مودّت اهل بیت را واجب می‌شمارند. بنابراین، دستور دشمنی تنها شامل کسانی می‌شود که با اهل بیت (ع) از سرناسازگاری درآمده و با آنان به مقابله برخاسته اند؛ مانند حاکمان ستمگر و یاوران آن‌ها و یا ناصبی‌ها.

وی در تفسیر موضوع برادری و وحدت میان شیعه و سنی تصریح کرد: منظور از برادری و وحدت شیعه و سنی کنار گذاشتن مسائل اختلافی و تکیه بر مشترکات و مبنا قرار دادن آن‌ها در تعامل با یکدیگر است. به گونه‌ای که مسلمانان فارغ از اختلافات و با پرهیز از تفرقه در مسائل جهان اسلام همسو و هم جهت حرکت کنند. به تعبیر دیگر اختلافات مانع از اخوت اسلامی و وحدت صفوف مسلمین در برابر دشمنان نیست.

او ادامه داد: با تفسیری که بیان شد معنای اتحاد شیعه و سنی دست برداشتن و کوتاه آمدن از اصول و اعتقادات خویش نیست؛ بلکه در عین وجود اختلافات زمینه تعامل و جهت گیری یکسان در مسائل کلی و بین المللی در میان آن‌ها وجود دارد. به همین دلیل مطابق قانون اساسی دولت جمهوری اسلامی ایران موظف است سیاست کلی خود را بر پایه ائتلاف و اتحاد ملل اسلامی قرار دهد و کوشش پیگیر به عمل آورد تا وحدت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان اسلام را تحقق بخشد.

این کارشناس مذهبی به سیره امیرالمومنین (ع) در ایجاد وحدت اشاره کرد و گفت: امیر المومنین (ع) در خصوص کرامت انسان‌ها به مالک اشتر می‌فرماید: «ای مالک رعایا دو دسته‌اند، دسته‌ای برادر دینی تو هستند و دسته دیگر در آفرینش با تو همانندند». ایشان همچنین می‌فرمایند: «باید محبوب‌ترین کار‌ها نزد تو اموری باشد که با حق و عدالت موافقت دارد». با توجه به فرمایش امیرالمومنین (ع) حقیقت وحدت آن است که با حفظ عقاید قطعی و مسلم خود در مقابل دشمن مشترک موضع واحدی داشته و از او غافل نباشیم و این بدان معنا نیست که از بحث و گفتگوی علمی محض و خالی از تعصبات پرهیز کنیم؛ زیرا همه امور در حقیقت برای حفظ اصول اسلام است.

 

این کارشناس مذهبی توضیح داد: وحدت و اتحاد جهان اسلام یکی از مصالح عمده مسلمانان است که در فرهنگ اسلام به آن اهمیت خاصی داده شده است. چنانچه قرآن از وحدت اسلامی به‌عنوان نعمت الهی یاد نموده و اختلافات غیر منطقی را در ردیف عذاب الهی بیان کرده است. اتحاد مسلمانان یکی از بزرگ‌ترین آمال و آرزو‌های منادی وحدت علی (ع) بود.

حجت الاسلام عسگری توضیح داد: حضرت علی (ع) تنها هدفش حفظ اسلام و پایه اساسی آن یعنی وحدت بود با خلفا بیعت کرد و از آنجا که روحش بالاتر از آن بود که به خاطر مقامات دنیوی کینه کسی را به دل گیرد با آنان صمیمانه رفتار نمود و در نتیجه این صبر انقلابی، آن‌چنان وحدتی میان مسلمانان به وجود آورد که مسلمانان به‌جای جنگ و اختلاف داخلی به صدور انقلاب اسلامی پرداختند.

این کارشناس مذهبی افزود: تردید نیست که ائمه (علیهم‌السلام) حکومت را برای حفظ، اجرای قوانین اسلام و احقاق حق و احیای سنت رسول خدا (ص) می‌دانستند. چنانچه امام علی (ع) هدف از جنگ و قیام خود را در جنگ صفین چنین بیان می‌کند: «خدایا! تو آگاهی که انگیزه ما برای جنگ، رغبت به زمامداری و به‌دست آوردن مال‌ومنال بی‌ارزش دنیا نبود، بلکه ما می‌خواستیم با این اقدامات نظامی، احکام و آثار فراموش شده دین تو را به صحنه برگردانیم و اصلاحات اجتماعی را انجام دهیم تا بندگان مظلوم تو امنیت داشته باشند و حدود تعطیل شده تو اجرا گردد»

وی ادامه داد: ابن هشام در کتاب خود تاریخ خود می‌نویسد: «پس از وفات رسول خدا (ص) یهودیان سربرافراشته و مسیحیان خوشحالی کردند و اهل نفاق از دین برگشتند»؛ در چنین شرایطی امام علی (ع) درخصوص علت سکوت خود می‌فرمایند: «دست نگه‌داشتم تا این‌که دیدم گروهی از مردم از اسلام برگشتند (مرتد شدند) و مردم را به محو دین محمد (ص) دعوت می‌کنند؛ ترسیدم که اگر در این لحظات حساس، اسلام و مسلمین را یاری نکنم، خرابی و یا شکافی در اسلام خواهم دید که مصیبت آن بر من از مصیبت از دست رفتن چندروزه خلافت بیشتر است».

حجت الاسلام عسگری در پایان گفت: بر اساس اهمیت وحدت اسلامی است که علی (ع) یکی از علل سکوت خود را حفظ وحدت بیان کرده است و در جواب ابوسفیان (بعد از تشکیل شورای سقیفه که تحت حمایت از علی (علیه السّلام) می‌خواست فتنه به پا کند) فرمودند: «ای مردم! امواج کوه پیکر فتنه‌ها را با کشتی‌های نجات (علم، اتحاد و ایمان) بشکافید از راه اختلاف و پراکندگی دوری گزینید و نشانه‌های تفاخر بر یکدیگر را از سر بر زمین نهید».