به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، رمان «واو» نوشته اسماعیل واقفی در ۳۱۷ صفحه در انتشارات سوره مهر منتشر شد. این کتاب سبک زندگی ایرانی اسلامی را در قالب رمان به تصویر می‌کشد و به اهمیت رشد و پیشرفت جامعه با تکیه بر معارف دینی اشاره می‌کند.
در رمان «واو» از عشق یک مرد به نور و حقیقت گفته می‌شود. مردی که باوجود از دست دادن همه چیز، مسیر حقیقت را طی می‌کند، راهی که باید با صبر، مقاومت و حافظت از مرز‌های ایمان و حقیقت برود تا به حق خود برسد.
اسماعیل واقفی متولد ۱۳۶۶ در یزد، فعالیت حرفه‌ای اش را در زمینه نویسندگی از سال ۱۳۹۵ با حضور در کارگاه‌های داستان‌نویسی حوزه هنری یزد آغاز کرد. نگارش رمان «واو» دو سال طول کشید.
رمان «واو» از زبان سوم شخص روایت می‌کند. داستان از زبان دانای کل برای مخاطب بیان می‌شود. دانای کلی که در وقایع رمان حضور داشته است، آن را برای مخاطبش تعریف می‌کند. از جمله ویژگی‌های کتاب می‌توان به توصیف‌های آن اشاره کرد. وصیف‌های کتاب به گونه‌ای است که مخاطب آن صحنه را مقابل دیدگانش مجسم می‌کند. ویژگی دیگر رمان «واو» نثر آن است که روان و ساده است. این روانی و سادگی باعث می‌شود، مخاطب بتواند با اثر ارتباط برقرار کند.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«الدورادو شهر جادویی و گمشده بشرِ آن طرف اقیانوس اطلس که همه ساختمانهاش طلاست. کافور جوری یزد را توصیف میکرد انگار الدورادوی واقعی را اینجا دیده. وقتی دیوار‌های کاهگلی نورِ خورشید را منعکس میکردند شهر یکپارچه طلا می‌شد. مثل یک سینهریز طلایی. گنبد فیروزهای امامزادهها از آن بالا مثل سنگهای فیروزه ریز و درشت روی این سینهریز بودند.»
در رمان «واو» از عشق یک مرد به نور و حقیقت گفته می‌شود. مردی که باوجود از دست دادن همه چیز، مسیر حقیقت را طی می‌کند، راهی که باید با صبر، مقاومت و حافظت از مرز‌های ایمان و حقیقت برود تا به حق خود برسد.
اسماعیل واقفی متولد ۱۳۶۶ در یزد، فعالیت حرفه‌ای اش را در زمینه نویسندگی از سال ۱۳۹۵ با حضور در کارگاه‌های داستان‌نویسی حوزه هنری یزد آغاز کرد. نگارش رمان «واو» دو سال طول کشید.
رمان «واو» از زبان سوم شخص روایت می‌کند. داستان از زبان دانای کل برای مخاطب بیان می‌شود. دانای کلی که در وقایع رمان حضور داشته است، آن را برای مخاطبش تعریف می‌کند. از جمله ویژگی‌های کتاب می‌توان به توصیف‌های آن اشاره کرد. وصیف‌های کتاب به گونه‌ای است که مخاطب آن صحنه را مقابل دیدگانش مجسم می‌کند. ویژگی دیگر رمان «واو» نثر آن است که روان و ساده است. این روانی و سادگی باعث می‌شود، مخاطب بتواند با اثر ارتباط برقرار کند.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«الدورادو شهر جادویی و گمشده بشرِ آن طرف اقیانوس اطلس که همه ساختمانهاش طلاست. کافور جوری یزد را توصیف میکرد انگار الدورادوی واقعی را اینجا دیده. وقتی دیوار‌های کاهگلی نورِ خورشید را منعکس میکردند شهر یکپارچه طلا می‌شد. مثل یک سینهریز طلایی. گنبد فیروزهای امامزادهها از آن بالا مثل سنگهای فیروزه ریز و درشت روی این سینهریز بودند.»
ارسال نظرات