«مالک زمان»؛ خرده‌روایت‌هایی از زندگی «حاج قاسم»

 به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، در تاریخ آمده است که فراق مالک اشتر نخعی چه بار سنگینی را بر دوش مولای متقیان گذاشت. تاریخ ثبت کرده است که سخنان غم‌بار مولایمان در وصف سردار پرافتخارش، چگونه چهره او را به عوام شناساند و چطور مقام و مرتبه‌اش را در پیشگاه معصومین مشخص کرد. امیرالمؤمنین علی (ع) در بیانات متعدد خود به تمام آزادمردان و آزادگان توصیه کرده‌اند که همچون مالک را الگوی خویش قرار داده و راه او را ادامه دهند. گرچه در تاریخ مطالب محدودی درباره زندگی مالک وجود دارد، می‌شود از کلام مولا سبک زندگی او را دریافت.

امیرالمؤمنین علی (ع) در نامه ۵۳ نهج‌البلاغه، توصیه‌های مهمی به فرمانده سپاه خود، جناب مالک اشتر کرده‌اند. نکته حائز اهمیت در این توصیه‌ها این است که محدود به زمان و مکان خاصی نیست و با گذشت هزار و اندی سال، هنوز هم به‌روز است.

در کتاب «مالک زمان»، این سخنان امیرالمؤمنین (ع) به مالک اشتر را می‌خوانیم که مصداق عینی آن در عصر حاضر، در کنار عوام مردم زیست و در راه ولایت، چنان مالک اشتر نخعی گردن سپرد و به شهادت رسید. «مالک زمان» خرده‌روایت‌هایی است از زندگی سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی که راه و رسم مالک را پیش گرفت و «اَشِّداءُ عَلَی الکُفّار، رُحَماءُ بَینَهُم» بود.

نویسندگان در گروه فرهنگی ابراهیم هادی، با گردآوری پنجاه داستان و تطبیق آن با کلام امیرالمؤمنین (ع)، زندگی و مجاهدت‌های سرداران رشید اسلام، مالک اشتر و حاج قاسم سلیمانی را با هم ممزوج کرده‌اند. راویان این داستان‌ها همگی از هم‌رزمان و همراهان حاج قاسم بوده‌اند و روایت‌های مستند و عینی را تعریف کرده‌اند.

در این کتاب می‌خوانیم که حاج قاسم همچون الگوی خود، «مهربان با خلق» بود. «شجاعت در دل دشمن» او را به یک اسطوره و یک حریف قَدَر تبدیل کرده بود. همه او را «قهرمان در مقابل دشمن» می‌شناختند و خیالشان راحت بود. گوش به فرمان، ولی بود. حتی آن زمان که به‌سختی گروهی را دستگیر کرده بود، اما به امر، ولی زمانه‌اش آن‌ها را آزاد کرد؛ چراکه در مرام شیعه علی (ع) نیست که به مهمان خود آزاری برساند؛ حتی اگر مهمان، پدرت را کشته باشد.

 

«غذای کرمانی» را بین همکاران و درجه‌داران و سربازان به‌طور مساوی تقسیم کرد. مقام و قدرت برایش ملاک نبود. برادری و مساوات را رعایت می‌کرد. در هیچ شرایطی «نماز شب» را ترک نکرد و «پتوی نرم» را ترجیح نداد. در حفظ «اموال مردم» حتی در معرکه جنگ می‌کوشید. برای یک شب خوابیدن در خانه یکی از اهالی سوریه در بوکمال، نامه طلب «حلالیت» نوشت و از او خواست که پس از بازگشت به خانه‌اش با او تماس بگیرد تا هزینه یک شب اقامت را برایش واریز کند. حقی را ناحق نمی‌کرد. «جنگ یا انتقام» را با هم نمی‌آمیخت.

«آرامش در چهره» او حتی در مواجهه با دشمنان از بین نمی‌رفت و ذره‌ای ترس در وجودش زبانه نمی‌کشید. بنده زر و سیم و قدرت نبود و در پاسخ به پیشنهاد برای نامزدی ریاست جمهوری، با خنده‌ای مثال‌زدنی گفت: «من نامزد گلوله‌ها و خمپاره‌هام. بگذار قدرت به دست اهلش برسد. من نامزد شهادت هستم...»

این «ژنرال خاکی» ایران «سرباز ولایت» بود و «عموقاسم» دختران و پسران شهدای مدافع حرم.

هیچ‌کس را نمی‌توان با اهل‌بیت مقایسه کرد؛ حتی صحابه خاص آن‌ها؛ اما می‌شود به مقامی رسید که امام زمانه در وصفت خطبه‌ها بخواند و در فراق از دست دادنت بگرید و «اَلّلهم اِنّا لانَعلَمُ مِنه اِلّا خَیرا» را تکرار کند.

کتاب «مالک زمان» داستان‌هایی برگرفته از سخنان امیرالمؤمنین علی (ع) به مالک اشتر است که مصادیق عینی در خاطرات سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی داشته و مطابق با آن گردآوری شده است.

مرکز رسانه‌ای شیرازه با همکاری کتاب‌شهر ایران، به مناسبت اولین سالگرد شهادت سپهبد قاسم سلیمانی، پویش «کتاب خوب برای حاج قاسم» را راه‌اندازی کرده و کتاب‌های مفید درباره شهید سلیمانی را معرفی خواهند کرد.