در آینده؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، با بلوغ اینترنت اشیا، حسگرها، به‌عنوان نرون‌های معماری اینترنت اشیا به شدت در حال توسعه بوده و حساسیت آن‌ها تا سطح مولکولی بهبود یافته است. نانوحسگر‌ها قادر به تشخیص تغییرات بسیار کوچک در فشار، دما یا ترکیب شیمیایی خواهند بود. این به ما امکان می‌دهد داده‌های بسیار دقیق‌تری جمع‌آوری کرده و مواردی را که امروزه قابل اندازه‌گیری نیستند را اندازه‌گیری کنیم.
دامنه امکاناتی که حسگر‌های نانو ارائه می‌دهند، می‌تواند دنیای اینترنت اشیا و چگونگی استفاده از آن را تغییر دهد؛ برای مثال، اگر بخشی نظیر صنایع غذایی را در نظر بگیریم، اینترنت اشیا امروزه بیشتر در فرآیند تولید حضور یافته است.
فناوری‌های نانو با شناسایی خطرات احتمالی مواد غذایی در یخچال، خود را به سرعت به کاربر نهایی رسانده است. ما می‌توانیم تصور کنیم که حسگرها در تمام طول چرخه مواد غذایی به شدت خطر آلودگی را کاهش می‌دهند و ردیابی سریع را برای مصرف‌کننده امکان‌پذیر می‌کنند. این امر با کاهش چشمگیر اندازه، هزینه و انرژی مورد نیاز برای تولید و نصب حسگرها همراه است.
مسئله باتری در هسته استفاده از اینترنت اشیا قرار دارد که می‌تواند مشکل‌ساز باشد. این بخش، سهم قابل توجهی از هزینه را در هنگام استقرار به خود اختصاص می‌دهد. هنوز باتری‌ها به‌دلیل نیاز مکرر به شارژ و چرخه عمر کوتاه، یکی از پاشنه‌های آشیل اینترنت اشیا هستند.
یکی از اثرات احتمالی فناوری نانو در اینترنت اشیا، کاهش قابل توجه قیمت (در فرآیند تولید، نصب و نگهداری) خواهد بود که بیشتر به دلیل کاهش اندازه آن‌ها است.
با کمک فناوری نانو می‌توان هزینه رهیافت‌های جدید اینترنت اشیا را تا ۹۷ درصد کاهش داد، این امر باعث می‌شود شرکت‌های نوپا بتوانند وارد بازار شوند.
این نوآوری می‌تواند به افزایش تقاضا برای اجزای اینترنت اشیا، به ویژه ریزتراشه‌ها پاسخ دهد. میلیارد‌ها دستگاهی که قرار است در آینده به بازار بپیوندند بدون بهره‌گیری از فناوری نانو نمی‌توانند معیار‌های زیست محیطی و انعطاف‌پذیری لازم برای دستیابی به یک سیستم تولید چابک را داشته باشند.
یکی دیگر از ویژگی‌های فناوری نانو و نانومواد این است که می‌توانند مقاومتی فراتر از تصور ارائه دهد. به‌عنوان مثال، برخی از نانومواد باعث می‌شوند شیشه به جای شکستن، خم شود و مقاومت خارق‌العاده‌ای در برابر فشار و ضربه ایجاد کند. بنابراین، فناوری‌نانو بر IoT از نظر فیزیکی، ساخت و هزینه نگهداری تأثیر می‌گذارد.
در حال حاضر نمی‌توان بدون در نظر گرفتن هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی، توانایی‌های آینده فناوری‌های نانو در IoT را درک کنیم. انقلاب واقعی در جایی است که این فناوری‌ها با هم تلاقی می‌کنند.
این امر به ویژه هنگام بحث در مورد شهر‌های هوشمند بسیار مهم است. استقرار اینترنت اشیا اطلاعات ترافیکی را به مرکز کنترل وارد می‌کند. تصمیمات، تا حدی با کنترل انسان خودکار می‌شوند. البته در حال حاضر تفویض کامل تصمیم به هوش مصنوعی مقدور نیست، چرا که هنوز حفره‌هایی در این فرآیند وجود دارد.
وقتی حسگر‌های نانو به‌صورت مستقیم در خیابان‌ها، چراغ‌ها و دیوار‌ها مستقر شوند، هوش مصنوعی می‌تواند بدون نظارت دائمی انسان کاملاً کار کند. این پیشرفت‌ها نه تنها باعث ارتقا اینترنت اشیا می‌شوند بلکه با ایجاد زمینه‌های جدید، بازار‌ها و مدل‌های کسب و کار تازه قادر خواهد بود تا محدوده عملکرد خود را توسعه دهد.
دامنه امکاناتی که حسگر‌های نانو ارائه می‌دهند، می‌تواند دنیای اینترنت اشیا و چگونگی استفاده از آن را تغییر دهد؛ برای مثال، اگر بخشی نظیر صنایع غذایی را در نظر بگیریم، اینترنت اشیا امروزه بیشتر در فرآیند تولید حضور یافته است.
فناوری‌های نانو با شناسایی خطرات احتمالی مواد غذایی در یخچال، خود را به سرعت به کاربر نهایی رسانده است. ما می‌توانیم تصور کنیم که حسگرها در تمام طول چرخه مواد غذایی به شدت خطر آلودگی را کاهش می‌دهند و ردیابی سریع را برای مصرف‌کننده امکان‌پذیر می‌کنند. این امر با کاهش چشمگیر اندازه، هزینه و انرژی مورد نیاز برای تولید و نصب حسگرها همراه است.
مسئله باتری در هسته استفاده از اینترنت اشیا قرار دارد که می‌تواند مشکل‌ساز باشد. این بخش، سهم قابل توجهی از هزینه را در هنگام استقرار به خود اختصاص می‌دهد. هنوز باتری‌ها به‌دلیل نیاز مکرر به شارژ و چرخه عمر کوتاه، یکی از پاشنه‌های آشیل اینترنت اشیا هستند.
یکی از اثرات احتمالی فناوری نانو در اینترنت اشیا، کاهش قابل توجه قیمت (در فرآیند تولید، نصب و نگهداری) خواهد بود که بیشتر به دلیل کاهش اندازه آن‌ها است.
با کمک فناوری نانو می‌توان هزینه رهیافت‌های جدید اینترنت اشیا را تا ۹۷ درصد کاهش داد، این امر باعث می‌شود شرکت‌های نوپا بتوانند وارد بازار شوند.
این نوآوری می‌تواند به افزایش تقاضا برای اجزای اینترنت اشیا، به ویژه ریزتراشه‌ها پاسخ دهد. میلیارد‌ها دستگاهی که قرار است در آینده به بازار بپیوندند بدون بهره‌گیری از فناوری نانو نمی‌توانند معیار‌های زیست محیطی و انعطاف‌پذیری لازم برای دستیابی به یک سیستم تولید چابک را داشته باشند.
یکی دیگر از ویژگی‌های فناوری نانو و نانومواد این است که می‌توانند مقاومتی فراتر از تصور ارائه دهد. به‌عنوان مثال، برخی از نانومواد باعث می‌شوند شیشه به جای شکستن، خم شود و مقاومت خارق‌العاده‌ای در برابر فشار و ضربه ایجاد کند. بنابراین، فناوری‌نانو بر IoT از نظر فیزیکی، ساخت و هزینه نگهداری تأثیر می‌گذارد.
در حال حاضر نمی‌توان بدون در نظر گرفتن هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی، توانایی‌های آینده فناوری‌های نانو در IoT را درک کنیم. انقلاب واقعی در جایی است که این فناوری‌ها با هم تلاقی می‌کنند.
این امر به ویژه هنگام بحث در مورد شهر‌های هوشمند بسیار مهم است. استقرار اینترنت اشیا اطلاعات ترافیکی را به مرکز کنترل وارد می‌کند. تصمیمات، تا حدی با کنترل انسان خودکار می‌شوند. البته در حال حاضر تفویض کامل تصمیم به هوش مصنوعی مقدور نیست، چرا که هنوز حفره‌هایی در این فرآیند وجود دارد.
وقتی حسگر‌های نانو به‌صورت مستقیم در خیابان‌ها، چراغ‌ها و دیوار‌ها مستقر شوند، هوش مصنوعی می‌تواند بدون نظارت دائمی انسان کاملاً کار کند. این پیشرفت‌ها نه تنها باعث ارتقا اینترنت اشیا می‌شوند بلکه با ایجاد زمینه‌های جدید، بازار‌ها و مدل‌های کسب و کار تازه قادر خواهد بود تا محدوده عملکرد خود را توسعه دهد.
ارسال نظرات