گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، فاطمه خضری؛ جمعه ۱۳ دی ماه سال ۱۳۹۸، ساعت ۱:۲۳ بود که نوشتند پدرمان را از دست دادیم. در منظومه فکری و فرهنگی ما، "پدر" یعنی کسی که در شرایط عجز دست‌گیری میکند، یعنی رئوف، حامی، چشم پوش، خادم. تجربه زندگی پس از شهادت حاج قاسم، به ما نشان داد که سپهبد سلیمانی، در قامت و جایگاه پدر و پناهی برای مردم ایران و منطقه بود. و به حق، این پرسش به‌جاست که کدام ملتی به واقعیت و خارج از جهان سینما، قهرمانی این‌چنین واقعی دارد؟
گفتیم باید انتقامش را بگیریم و دشمن را سر جای خود بنشانیم. ای کاش نمادی از او در جای جای این سرزمین قرار دهیم تا هم ما و هم دولت مردان یادمان باشد که ما "پدر" از دست داده ایم و ننگ است اگر از این خون با مذاکره بگذریم.
اساس مبارزه ما با کسانی است که کیلومترها دور تر از کشور خود، در کشوری دیگر زورگویی می‌کنند و حتی پدری را در خانه و منطقه خود می‌کشند.
دزد متجاوزی که بیرون نشود و سیلی نخورد، وحشی‌تر از قبل، قتل و غارت میکند. و تروریستی که در مقابل کشتار، مقاومت و انتقامی نبیند، ابایی از کشتار بیش‌تر نخواهد داشت.
حاج قاسم با شهادتش بیدارمان کرد که اکنون این وظیفه‌ی تمام اقشار جامعه و به ویژه امثال جنبش های دانشجویی است که راه او را ادامه بدهند و مکتب حاج قاسم را عینیت ببخشند و محسوس کنند، که این انقلاب کارمند نمی‌خواهد؛ بلکه آدم‌های جهادی میخواهد. مرد میدان میخواهد. دقیقا در نقطه مقابل برخی مسئولین که تنها با عبارت مدعیان حراف میتوان توصیفشان کرد.
ما به گفته ولی‌امر آزادگان ایمان داریم که سیلی سخت تر ما به آمریکا، غلبه نرم افزاری بر هیمنه پوچ استکبار است. و شاید ما جوانان و دانشجویان باید بار دیگر مانند سال‌های ابتدایی انقلاب، پیشگام شویم و بجای مسئولین، مرد میدان باشیم و با عزت نفس به‌ارث رسیده از حاج قاسم، برای تبیین منش استکبارستیزی او در بین عموم مردم ایران و منطقه و حتی جهان تلاش کنیم. و همان نسلی باشیم که بجای ترک وطن، ایستاد و یک بار برای همیشه آبادش کرد.
فاطمه خضری - دبیر تشکیلات خواهران انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه خوارزمی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.