انقلاب اسلامی مدرنیته را به قعر مناسبات روستا‌ها برد/ بی توجهی به تولید ثروت

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سعید لیلاز عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در وبینار «جایگاه مستضعفین در جمهوری اسلامی ایران» که به همت بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد، گفت: بعد از انقلاب اسلامی در حوزه اقتصادی و به ویژه در حوزه توزیع ثروت عملکرد موفقی نداشته ایم؛ البته عملکرد فعلی جمهوری اسلامی با وجود فشارها، نقص‌ها و کاستی‌ها از این حیث به مراتب از سال‌های پایانی رژیم طاغوت بهتر بوده است.

وی با بیان اینکه من اساساً انقلاب اسلامی را یک انقلاب ضد تبعیض و یک انقلاب اقتصادی می‌دانم، تصریح کرد: در سال‌های آخر رژیم طاغوت یک گروه خاص بر ثروت و دارایی‌های کشور تسلط داشتند به گونه‌ای که در تاریخ خاور میانه، کل آسیا و ایران چنین تسلطی وجود نداشته و بعد از آن هم تکرار نشده است.

لیلاز با اشاره به اینکه در دوره پهلوی نسبت درآمدی دهک اول به دهک دهم حدود ۳۸ درصد بوده، اما در حال حاضر وضع ما در توزیع ثروت بیش از دوبرابر بهتر از آن دوره بوده، به همین دلیل رژیم طاغوت با آن سرعت باور نکردنی مشروعیت خود را از دست داد، اظهار داشت: من عمیقاً معتقدم انقلاب اسلامی یک انقلاب اقتصادی، طبقاتی و ضد تبعیض بوده با این وجود کسانی که می‌گویند ماهیت انقلاب فرهنگی بوده در حرکت بعدی نمی‌توانند به این مسئله که چرا شرایط فرهنگی ما در حال حاضر به مراتب بدتر از گذشته است پاسخ دهند و اینجاست که ما نمیدانیم چطور باید از انقلاب دفاع کنیم.

وی با بیان اینکه در دوره انقلاب اسلامی با وجود تمام کمبود‌ها وضعیت کشور از بعد تبعیض و شکاف طبقاتی بهتر از دوره پنج ساله آخر حکومت پهلوی بوده، افزود: ۱۰ سال نخست پیروزی انقلاب دوران با جنگ و بی ثباتی همراه بود و در سه دهه سوم د نیز حداقل ۱۰ سال آن را در نوک پیکان شدیدترین تحریم‌ها بودیم با این وجود در نیمه دوم دهه ۸۰ تا پایان سال ۱۳۹۰ در اثر تلاطم‌های اجتماعی و طبقاتی که در کشور وجود داشت یک دوره اقتصادی بسیار ناب برای پیشرفت و تبعیض زدایی را از دست دادیم.

عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به اینکه ما در این چهار دهه توجه چندانی به تولید ثروت نکرده‌ایم و این یک نقطه مغفول به شمار می‌رود، تصریح کرد: ما معمولاً فراموش می‌کنیم که اگر بخواهیم به توزیع ثروت تکیه و تاکید کنیم قبل از آن باید ثروتی وجود داشته باشد که بر سر آن دعوا کنیم از این رو مسئله‌ای که وجود دارد این است که ما نتوانستیم در حوزه تولید ثروت موفقیت زیادی به دست بیاوریم.

لیلاز اضافه کرد: متوسط رشد اقتصادی ایران در سال‌های بعد از انقلاب بسیار کم و به طور متوسط کمتر از دو درصد بوده پس با وجود این رشد اقتصادی اندک و از طرفی تداوم رشد جمعیت به طور کلی تولید ثروت سالانه در ایران آنقدر نیست که ما حتی اگر می‌خواستیم این ثروت را به درستی توضیح کنیم رقم به درد بخوری برای توزیع باقی بماند.

وی با بیان اینکه انقلاب اسلامی به عنوان نماینده روستائیان ایران علیه اقلیت موجود در هسته مرکزی شهر در انجام اصلی‌ترین ماموریت خود یعنی مبارزه با تبعیض موفق بوده، افزود: بین سال‌های ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۵ درآمد ارزی ایران به یکباره از ۸۰۰ میلیون دلار به سه میلیارد دلار در سال رسید و ۵۰ برابر شد با این وجود در دو سه سال آخر دوره پهلوی یک رونق شکننده شکل گرفت و امروز نیز رسانه‌های خارجی و یا در فضای مجازی معمولا به این دو سال استناد می‌شود و این در حالی است که این رونق لایه بسیار نازکی برعمق بسیار زخیمی از مشکلات جامعه ایران بود.

عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به اینکه دو سوم مردم ایران در سال ۱۳۵۴ در دوره قرون وسطائی زندگی می‌کردند به گونه‌ای که علم نیز در خاطرات خود می‌گوید من تعجب می‌کنم که چرا در ایران انقلاب نمی‌شود، گفت: در حال حاضر روستای بالای ۲۰ نفر جمعیت که آب، برق، گاز و تلفن نداشته باشند، نداریم و اغلب روستا‌های کشور اینترنت دارند و اساسا ما با انقلاب اسلامی وارد حوزه صنعتی شدن، شدیم.

لیلاز با بیان اینکه کشاورزی ایران علی رغم اینکه جمعیت کشورمان دو برابر شده هفت برابر افزایش پیدا کرده و تولیدات پتروشیمی ما نیز بدون اغراق ۷۰ برابر شده، اضافه کرد: انقلاب اسلامی ضریب نفوذ مدرنیته، شهرنشینی و مدنیت را به قعر مناسبات روستا‌های ایران وارد کرد با این وجود ما نباید خود را با ظواهر زودگذر، بی ارزش و کم عمق دو سه سال آخر رژیم شاه مقایسه کنیم، چون اگر آن ظواهر کارساز بود انقلاب بلاموضوع می‌شد.