به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از ددلاین، ژان کلود کریر فیلمنامه‌نویس مشهور فرانسوی در ۸۹ سالگی درگذشت.
این فیلمنامه‌نویس که نویسنده فیلمنامه‌هایی، چون «سبکی تحمل ناپذیر هست»، «بل دو ژور» و «شبح آزادی» بود، برای فیلمنامه‌های «جذابیت پنهان بورژوازی» و «میل مبهم هوس» نامزدی اسکار را در کارنامه داشت.
دختر وی کیارا کریر خبر درگذشت وی را به دلایل طبیعی در روز دوشنبه در خانه‌اش در پاریس در گفتگو با خبرگزاری فرانسه تایید کرد.
وی در طول سال‌ها فیلمنامه‌نویسی به عنوان بازیگر و کارگردان نیز شناخته می‌شد و جوایز متعددی در کارنامه‌اش داشت و برای آثارش از شهرتی جهانی برخوردار بود.
کریر اولین جایزه آکادمی اسکار را به صورت مشترک با پی‌یر اته در سال ۱۹۶۳ برای «سالگرد شاد» در بخش بهترین فیلم کوتاه دریافت کرد.
وی جایزه بزرگ هیات داوران جشنواره کن را سال ۱۹۶۹ برای «قیچی چمن‌زنی» در بخش بهترین فیلم کوتاه برد. جایزه بفتا و سزار نیز از دیگر جوایزی است که وی در کارنامه داشت.
این فیلمنامه‌نویس پس از آشنایی با لوییس بونوئل فیلمساز مکزیکی-اسپانیایی در سال ۱۹۶۳، به همکاری با وی ادامه دارد و همکای آن‌ها ۲ نامزدی اسکار را در پی داشت. وی همچنین با فیلمسازانی، چون آندری وایدا در «دانتون»، ژان لوک گدار برای «هر کس برای خودش» و فولکر شولندورف برای «طبل حلبی» همکاری کرده بود.
کریر جایزه اسکار افتخاری را سال ۲۰۱۴ برای مجموعه کارهایش به عنوان یک فیلمنامه‌نویس دریافت کرد.
وی همچنین رمان‌ها و نمایشنامه‌های متعددی نوشته بود و سال ۱۹۶۸ به عنوان نمایشنامه‌نویس «یادداشت‌ها» با ژان لوییس بارائو و ایزابل روسلینی همکاری کرده بود. «قدرت بودیسم»، «نامرئی» و «انتظار نداشته باش از دست کتاب‌ها خلاص شوی» از جمله رمان‌های وی هستند.
همسر ژان کلود کریر نهال تجدد ایرانی است.
این فیلمنامه‌نویس که نویسنده فیلمنامه‌هایی، چون «سبکی تحمل ناپذیر هست»، «بل دو ژور» و «شبح آزادی» بود، برای فیلمنامه‌های «جذابیت پنهان بورژوازی» و «میل مبهم هوس» نامزدی اسکار را در کارنامه داشت.
دختر وی کیارا کریر خبر درگذشت وی را به دلایل طبیعی در روز دوشنبه در خانه‌اش در پاریس در گفتگو با خبرگزاری فرانسه تایید کرد.
وی در طول سال‌ها فیلمنامه‌نویسی به عنوان بازیگر و کارگردان نیز شناخته می‌شد و جوایز متعددی در کارنامه‌اش داشت و برای آثارش از شهرتی جهانی برخوردار بود.
کریر اولین جایزه آکادمی اسکار را به صورت مشترک با پی‌یر اته در سال ۱۹۶۳ برای «سالگرد شاد» در بخش بهترین فیلم کوتاه دریافت کرد.
وی جایزه بزرگ هیات داوران جشنواره کن را سال ۱۹۶۹ برای «قیچی چمن‌زنی» در بخش بهترین فیلم کوتاه برد. جایزه بفتا و سزار نیز از دیگر جوایزی است که وی در کارنامه داشت.
این فیلمنامه‌نویس پس از آشنایی با لوییس بونوئل فیلمساز مکزیکی-اسپانیایی در سال ۱۹۶۳، به همکاری با وی ادامه دارد و همکای آن‌ها ۲ نامزدی اسکار را در پی داشت. وی همچنین با فیلمسازانی، چون آندری وایدا در «دانتون»، ژان لوک گدار برای «هر کس برای خودش» و فولکر شولندورف برای «طبل حلبی» همکاری کرده بود.
کریر جایزه اسکار افتخاری را سال ۲۰۱۴ برای مجموعه کارهایش به عنوان یک فیلمنامه‌نویس دریافت کرد.
وی همچنین رمان‌ها و نمایشنامه‌های متعددی نوشته بود و سال ۱۹۶۸ به عنوان نمایشنامه‌نویس «یادداشت‌ها» با ژان لوییس بارائو و ایزابل روسلینی همکاری کرده بود. «قدرت بودیسم»، «نامرئی» و «انتظار نداشته باش از دست کتاب‌ها خلاص شوی» از جمله رمان‌های وی هستند.
همسر ژان کلود کریر نهال تجدد ایرانی است.
ارسال نظرات