کد خبر:۹۱۸۰۸۲
در همایش تخصصی بررسی آینده خصوصی‌سازی؛
فولادگر: ضعف خصوصی‌سازی‌ها در اجراست نه قوانین / اسدیان: در زمینه خصوصی‌سازی باید در مدل‌های حکومتی تغییر ایجاد کنیم
به همت بسیج دانشجویی دانشگاه امیرکبیر، همایش تخصصی بررسی آینده خصوصی‌سازی با حضور حمیدرضا فولادگر و امیر اسدیان برگزار شد.
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، به همت بسیج دانشجویی دانشگاه امیرکبیر، همایش تخصصی بررسی آینده خصوصی‌سازی با حضور حمیدرضا فولادگر، عضو و رئیس کمیسیون اصل ۴۴ در مجلس هفتم تا دهم و امیر اسدیان، عضو کمیته تحقیق و تفحص از خصوصی‌سازی در مجلس دهم، برگزار شد.
حمیدرضا فولادگر،عضو و رئیس کمیسیون اصل ۴۴ در مجلس هفتم تا دهم ، در این همایش گفت: نظر امام خمینی(ره) به این مسئله را می‌توان در بحبوحه دولت آقای میرحسین موسوی در سال ۱۳۶۲، در اختلاف دیدگاه برخی از وزرا و نخست‌وزیر و رویه دولت یافت. آن‌جا که در جلسه‌ای آن طور که مرحوم عسگراولادی نقل می‌کنند، فرموده‌اند: کاری را که دولت می‌تواند انجام دهد و مردم نمی‌توانند انجام دهد، مشخصا کار دولت است ولی کاری که مردم می‌توانند انجام دهند را به مردم بسپارید.
وی افزود: امّا این بحث حل نشد و دولت‌های مختلف با آن درگیر بودند تا ابلاغ سیاست‌های اصل ۴۴، که طی این سیاست‌ها بنگاه‌های اقتصادی به سه دسته تقسیم شدند؛ دسته اول؛مسائل امنیتی، دفاعی، خدمات غیراپراتوری، دسته دوم؛ معادن بزرگ و مخازن نفتی بزرگی که دولت نمی‌بایست همه سهام آن را واگذار نماید. حداکثر تا هشتاد درصد واگذاری در این دو دسته دولت می‌بایست زیرساخت‌ها را به درستی فراهم نماید تا مردم فرصت ظهور و بروز بیابند. دسته سوم؛ شرکت‌های متوسط و کوچکی که دولت از همان ابتدا نباید در آن‌ها دخالت می‌کرد.
فولادگر در ادامه بیان کرد: یعنی اقتصاد اسلامی نه مانند دولت بزرگ و مارکسیستی واگذاری و مالکیت را به رسمیت نمی‌شمرد و نه مانند دولت کاپیتالیستی بهره‌برداری و اقتصاد را رها کرده. ضعف عملکرد دولت‌ها در اجرای این فرامین و قوانین را به عهده قانون نیندازیم. به نظر بنده قانون در این زمینه کاملاً درست بوده است و اشتباه عمل شده‌است.
وی در پایان اظهار کرد: در زمینه اجرا هم اولین و مهم‌ترین اشتباه دولت هم در بحث روش بود و آن هم نه اشکال ابلاغیات، بلکه اشتباه این بود که شروع ماجرا از واگذاری‌ها بود، در حالیکه این اساسنامه بخش‌های مهم دیگری نیز داشت نظیر جلب سرمایه‌گذاری، کم کردن تصدی‌گری، نقش تنظیم‌گری یافتن و ... که کمتر به آن پرداخته شد. دو تجربه در رویه خصوصی‌سازی بسته داشتیم؛ روس‌ها با واگذاری شرکت‌ها، خصوصی‌سازی را شروع کردند که این‌گونه فساد ایجاد شده و ناکارآمدی پیش آمده گریبان دولت‌های بعدی را گرفت. چین‌ها امّا با بهبود کسب و کار و تقویت شرکت‌هایشان شروع کردند و سیستم حمل و نقل ارتش را در خدمت بازار قرار دادند. البته واگذاری مدل آلمانی‌ها بعد از ریختن دیوار برلین هم بود که به شکل تعهدی بود.
امیر اسدیان، عضو کمیته تحقیق و تفحص از خصوصی‌سازی در مجلس دهم، در این همایش گفت: امروز با پیکر نیمه جانی از خصوصی سازی مواجه هستیم. نوع رویکرد این مسئله خیلی متفاوت است و امروز نوع کنش جنبش‌های دانشجویی و جنبش‌های کارگری حول این موضوع، بسیار مهم است. سازمان خصوصی‌سازی اساسنامه آن در سال ۱۳۸۰ تنظیم شده است و باید در آن بازنگری شود. زمانی که در کمیته تحقیق و تفحص خصوصی سازی بودیم و ورود کردیم، کارهایی که در زمان واگذاری صرفا انجام شده بود، بررسی شد. صرفا به کارهایی که قبل از واگذاری و بعد از واگذاری انجام شده بود زیاد دقت نشد.
اسدیان در ادامه افزود: قالب فرهنگ ما بیشتر سمت بخش دولتی رفته و زیاد سمت بخش خصوصی نمی‌روند. در نظام خصوصی سازی باید خرده نظام‌ها به خوبی شکل بگیرند تا ثمره خوبی داشته باشد. سیاست منجر به قانون و قانون منجر به اجرای درست می‌شود که اگر درهر کدام از لایه‌ها مشکلی پیش بیاید و درست تبیین نشود، اصل موضوع زیر سوال می‌رود. عدالت باید در تمام زمینه‌ها متناسب با نیازها باشد.
وی در پایان اظهار کرد: اگر خرده نظام‌های مربوط به خصوصی‌سازی درست ساخته و اجرا نشود؛ وضع کنونی را شاهد خواهیم بود. وقتی پلتفرم کلی درست ساخته و اجرا نشود ما نخواهیم توانست سیاست‌ها رو به درستی اجرا کنیم. یا باید در مدل‌های حکومتی تغییر اجرا کنیم که نگاه درست نداشته‌ایم. ۷۵ درصد از بودجه‌هایی که الان دارد تصویب می‌شود، هزینه‌های دولت می‌باشد.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.