گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، هما جمشید؛ استان سیستان و بلوچستان بالاترین آمار بیماران مبتلا به تالاسمی را در میان تمامی استان‌های کشور دارد و این در حالیست که میزان شیوع ژن تالاسمی مینور در کشور حدود چهار تا پنج درصد است و با شرایط کرونا که مراجعه برای اهدای خون کاهش چشمگیری داشته وخامت اوضاع، این بیماران را به شدت تحت تاثیر قرار داده است.
با وجود تلاش‌های زیادی که برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری انجام شده، اما در حال حاضر در سیستان و بلوچستان بیش از ۳۰۰۰ نفر مبتلا به تالاسمی هستند.
با یک آزمایش ساده قبل از ازدواج می‌توان احتمال ناقل بودن به این بیماری را تشخیص داد، اما دلیل اینکه همچنان در ابن استان، نوزادان مبتلا به تالاسمی متولد می‌شوند، عقد‌های غیررسمی است و گاهی هم در زمان بارداری مشخص می‌شود که زوجین مبتلا به تالاسمی هستند.
تولد نوزاد تالاسمی چالش‌های زیادی برای خانواده و نظام سلامت دارد؛ به طوری که ۶۰ درصد خون اهدایی در استان به بیماران تالاسمی تزریق می‌شود و اکثر اوقات نیاز خونی استان از استان‌های همجوار رفع می‌شود.
با شرایط کرونا که مراجعه برای اهدای خون کاهش چشمگیری داشته، وخامت اوضاع، این بیماران را به شدت تحت تاثیر قرار داده به گونه‌ای که بنا به گفته رئیس انتقال خون شهرستان زابل، در حال حاضر فقط ۵۰ درصد جوابگوی بیمارستان‌ها هستند و اگر چاره‌ای برای حل این مسئله اندیشیده نشود، ممکن است با بحران خیلی جدی‌تری مواجه شویم و حتی کمتر از ۵۰ درصد جوابگو باشیم.
بسیاری از بیماران مبتلا به تالاسمی که از روستا‌ها مراجعه می‌کنند برایشان رگ گرفته می‌شود، اما خونی برای تزریق نیست، ممکن است چند روز مجبور به اسکان فرد مراجعه کننده باشند تا خون مورد نیاز او تامین شود. با وجود اینکه با مسئولین در فرمانداری هم صحبت‌هایی صورت گرفته تا همکاری لازم را داشته باشند، باز هم ارگان خاصی اعلام آمادگی نکرده و فقط گاهی از بعضی ادارات یک یا دو نفر مراجعه کننده داریم.
آنچه مشهود بوده این است که اگر فرهنگ سازی در میان طوایف اتفاق بیفتد بسیاری از مشکلات بیماران نیازمند به خون رفع خواهد شد. کمبود خون اهدایی به بیماران تالاسمی باعث شده که خون تک واحدی به آنان تزریق کنند و اگر کمی خون بیماری بالاتر باشد، مجبور هستند سهم خون او را به بیمار دیگری بدهند.
برخی گروه‌های خونی نیز تا دو هفته در صف انتظار می‌مانند تا خونی برایشان پیدا شود و یک واحد تزریق کنند. این گونه خون گرفتن و نبود خون برای بیماران مبتلا به تالاسمی ضرر بسیاری دارد. چون وقتی خون به بدن نرسد، بدن استخوان را تجزیه می‌کند و استخوان تغییر شکل پیدا خواهد کرد.
همچنین طحال در کمبود خون بزرگ می‌شود، در حدی که با عمل جراحی باید برداشته شود؛ علاوه بر این‌ها مشکلات کبدی در این افراد نیز شایع است. گاهی اوقات نیز بیماران نیاز اورژانسی به خون دارند و هرچه خون تازه‌تر باشد، احتمال ایجاد واکنش به آن و عوارض بسیار کمتر خواهد شد.
امید داریم با تدابیر درست و بهنگام مسئولین و ترویج فرهنگ اهدای خون، مردم نوع‌دوست با مراجعه به مراکز انتقال خون به این بیماران زندگی دوباره ببخشند.
هما جمشید - کارشناسی مامایی و عضو هسته پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی زابل
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.