به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، یکی از ۹ چیزی که سبب ابطال روزه می‌شود، دروغ بستن به خدا، پیامبر (ص) و معصومین علیهم‌السلام است؛ در این باره گفته‌اند اگر روزه‌دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند این‌ها به خدا و پیغمبر و جانشینان آن حضرت عمداً نسبت دروغ بدهد، اگرچه فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه کند، روزۀ او باطل است و احتیاط واجب آن است که حضرت زهرا سلام‌الله علی‌ها و سایر پیغمبران و جانشینان آنان هم در این حکم فرقی ندارند، اما اگر چیزى را به اعتقاد این که راست است، از قول خدا یا پیغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‌اش باطل نمىشود.
اگر بداند دروغ بستن به خدا و پیغمبر روزه را باطل مىکند و چیزى را که مىداند دروغ است، به آنان نسبت دهد و بعداً بفهمد آنچه را که گفته، راست بوده، روزه‌اش صحیح است. یا اگر دروغى را که دیگرى ساخته عمداً به خدا و پیغمبر و جانشینان پیغمبر نسبت دهد، روزه‌اش باطل مىشود، اما اگر از قول کسى که آن دروغ را ساخته نقل کند، اشکال ندارد. همچنین اگر از روزه‌دار بپرسند که آیا پیغمبر صلى الله علیه و آله چنین مطلبى فرمودهاند و او جایى که در جواب باید بگوید نه، عمداً بگوید بله، یا جایى که باید بگوید بله، عمداً بگوید نه، روزه‌اش باطل مىشود. یا اگر از قول خدا یا پیغمبر حرف راستى را بگوید، بعد بگوید دروغ گفتم، یا در شب دروغى را به آنان نسبت دهد و فرداى آن روز که روزه است، بگوید آنچه دیشب گفتم راست است، روزه‌اش باطل مىشود. (توضیح‌المسائل امام خمینی "سایت حضرت آیت الله خامنه‌ای")
آیت‌الله مکارم شیرازی طی سؤالی مبنی بر اینکه چنانچه فرد روزه‌دار عمداً احکام شرعی را اشتباه بگوید و دروغ بگوید، روزه او چه حکمی دارد، می‌نویسد اگر در نقل احکام شرعیّه عمداً دروغ گوید، مثلًا واجبى را غیر واجب و حرامى را حلال ذکر کند، اگر منظورش نسبت دادن آن حکم به خدا یا پیغمبر صلى الله علیه و آله باشد، روزه‌اش بنابر احتیاط واجب باطل است و اگر قصدش نسبت دادن فتوا به مجتهد است کار حرامى کرده، اما روزه‌اش باطل نمىشود و کسى که بدون اطّلاع، حکم مشکوکى را نقل مىکند، نیز همین حکم را دارد.
ارسال نظرات