15 حدیث گوهربار از کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، اهمیت حدیث در میان مسلمانان به این دلیل است که کلام معصوم، از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.

حدیث اول؛

امام حسن علیه السلام:

ما تَشاوَرَ قَومٌ إلاّ هُدُوا إلى رُشدِهِ.

هیچ قومى با یکدیگر مشورت نکردند مگر آن که به راه پیشرفت خود رهنمون شدند.

 تحف العقول، ص ۲۳۳

حدیث دوم؛

امام حسن علیه السلام:

صاحِبِ النّاسَ مِثلَ ما تُحِبُّ أن یُصاحِبوکَ بِه.

با مردم به گونه اى رفتار کن که دوست دارى با تو آن گونه رفتار کنند.

أعلام الدّین، ص ۲۹۷

حدیث سوم؛

امام حسن علیه السلام:

إنَّ أَحسَنَ الحَسَنِ الخُلُقُ الحَسَنِ.

نیکوترین نیکو، خُلق نیکو است.

 الخصال، ص ۲۹

حدیث چهارم؛

امام حسن علیه السلام:

مَن عَبَدَ اللّه َ عَبَّدَ اللّه ُ لَهُ کُلَّ شَى ء.

هر کس خدا را بندگى کند، خداوند همه چیز را بنده او گرداند.

تنبیه الخواطر، ج ۲، ص ۱۰۸

حدیث پنجم؛

امام حسن علیه السلام:

المِزاحُ یَأکُلُ الهَیبَةَ.

شوخى هیبت را مى بَرد.

بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۱۱۳

حدیث ششم؛

امام حسن علیه السلام:

لا یَغُشُّ العاقِلُ مَنِ استَنصَحَه.

خردمند به کسى که از او نصیحت مى خواهد، خیانت نمى کند.

همان، ص ۱۲۰

حدیث هفتم؛

امام حسن علیه السلام:

عَلَیکم بِالفِکرِ، فَإنَّهُ حَیاةُ قَلبِ البَصیرِ و مَفاتیحُ أبوابِ الحِکمَة.

بر شما باد به تفکّر، که تفکّر مایه حیات قلب شخص بصیر و کلید درِ حکمت است.

إعلام الدین، ص ۲۹۷

حدیث هشتم؛

امام حسن علیه السلام:

اَلإخاءُ الوَفاءُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخاء.

نشانه برادرى، وفادارى در سختى و آسایش است.

بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۱۱۴

حدیث نهم؛

امام حسن علیه السلام:

إذا سَمِعتَ أحَدا یَتَناوَلُ أعراضَ النّاسِ فَاجتَهِد أن لایَعرِفَک.

هر گاه شنیدى شخصى آبروى مردم را مى ریزد، بکوش تا تو را نشناسد.

همان، ج ۷۴، ص ۱۹۸

حدیث دهم؛

امام حسن علیه السلام:

لَیْسَتِ العِفَّةُ بِدافِعَةٍ رِزْقا وَ لاَ الْحِرْصُ بِجالِبٍ فَضْلاً فَاِنَّ الرِّزْقَمَقْسومٌ وَ اسْتِعْمالُ الْحِرْصِ اسْتِعْمالُ الْمَآثِمِ.

نه پاکدامنى، روزى را از انسان دور مى کند و نه حرص، روزى زیاد مى آورد؛ چون روزى قسمت شده است و حرص زدن باعث مبتلا شدن به گناهان مى شود.

تحف العقول، ص ۲۳۴

حدیث یازدهم؛

امام حسن علیه السلام:

الرّاغِبُ فی‌ها عَبدٌ لِمَن یَملِکُها.

دنیاخواه، بنده دنیادار است.

کنز العمّال: ج ۱۶ ص ۲۱۴ ح ۴۴۲۳۶ نقلاً عن ابن النجّار

حدیث دوازدهم؛

امام حسن علیه السلام:

تُجهَلُ النِّعَمُ ما أقامَت، فإذاوَلَّت عُرِفَ.

نعمت‌ها تا هستند ناشناخته اند و همین که رفتند [قدرشان]شناخته مى شوند.

 بحار الأنوار: ۷۸ / ۱۱۵ / ۱۲

حدیث سیزدهم؛

امام حسن علیه السلام:

مَن عَدَّدَ نِعَمَهُ مَحَقَ کَرَمَه.

هر که احسان هاى خود را بر شمرد، بخشندگى خویش را از بین برده است.

بحار الأنوار: ۷۸/۱۱۳/۷

حدیث چهاردهم؛

امام حسن علیه السلام:

أسلَمُ القُلوبِ ما طَهُرَمِن الشُّبُهات.

سالم ترین دلها، دلى است که از شبهات پاک باشد.

تحف العقول: ۲۳۵

حدیث پانزدهم؛

امام حسن علیه السلام:

الغَفلَةُ تَرکُکَ المَسجِدَ، وطاعَتُکَ المُفسِد.

غفلت آن است که مسجد [رفتن براى نماز]را ترک کنى و از تبهکار فرمان برى.

بحار الأنوار: ۷۸/۱۱۵/۱۰