به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، بعد از سقوط حکومت صدام در کشور عراق، شیعیان و عاشقان اهل بیت (ع)، برای انجام مراسم مذهبی، فرصت ظهور و بروز بیشتری پیدا کردند، اما جالب است بدانیم اولین عکاس ایرانی که توفیق پیدا کرد مراسم شب‌های قدر حرم امام علی (ع) را در سال ۲۰۰۲ عکاسی کند، عکاس سرشناس ایرانی به نام امیر حسامی‌نژاد بود.
این عکاس ایرانی خاطرات نابی از اولین حضورش در حرم امام علی علیه السلام در آن ایام دارد که در ادامه می‌خوانید.
تشرف به نجف در روز‌های بعد از سقوط صدام و آرزو‌های یک عکاس
امیر حسامی‌نژاد در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن اشاره به خاطرات عکاسی از شب‌های قدر حرم امام علی (ع) در سال ۲۰۰۲ میلادی، گفت: به عنوان یک عکاس مذهبی همیشه دوست داشتم حرم امیرالمؤمنین علیه السلام و دیگر اعتاب مقدسه عراق را عکاسی کنم؛ خوشبختانه بعد از سقوط صدام، شیعیان و عاشقان اهل بیت (ع) فرصت بهتری برای زیارت عتبات عالیات و انجام مراسم مذهبی داشتند و از این رو بسیاری از شیعیان از جمله شیعیان ایران دوست داشتند که در ایام خاص مانند نیمه شعبان، شب‌های قدر، تاسوعا و عاشور. در اعتاب مقدسه حضور داشته باشند. من هم همیشه در روضه‌ها و محافل مذهبی می‌شنیدیم که (ایوان طلای نجف عجب صفایی دارد…) به همین جهت آرزوی حضور در نجف اشرف و حرم امیرالمؤمنین و عزاداری در ایام شهادت ایشان و عکاسی از عزاداران را داشتم.
وی افزود: آن ایام ۲۲ ساله بودم و سال‌های اولیه حضورم در دنیای عکاسی را تجربه می‌کردم، در همین دوران بود که به واسطه پیشنهاد آقای اسکندری مدیرکل وقت کمیته امداد استان قم که مأمور شده بود شعبه کمیته امداد را در کشور عراق راه‌اندازی کند، به کشور عراق رفتیم. آن زمان سال ۱۳۸۲ شمسی (۲۰۰۳ میلادی) در ایام شهادت آیت الله حکیم بود که به نجف رسیدیم.
حسامی‌نژاد ادامه داد: آن زمان، زمان جنگ آمریکا با عراق بود و معمولاً عکاسان از نقاط مختلف دنیا تحت عنوان عکاسی جنگ به عراق می‌آمدند، اما من دوست داشتم سوژه‌های اجتماعی عراق و اماکن مذهبی این کشور از جمله عتبات عالیات را عکاسی کنم. خلاصه اینکه وقتی به عراق و شهر کربلا رسیدیم، به مسئول تیم همراهمان گفتم که اجازه دهید بعد از اتمام کارها، به شهر نجف و حرم امام علی علیه السلام بروم، چون هیچ عکسی از حرم امام علی (ع) در رسانه‌های ایران منتشر نشده است.
تماشای یک مراسم متفاوت از شب قدر در حرم امیرالمومنین (ع)
حسامی‌نژاد ادامه داد: وقتی به نجف رسیدیم، برای هماهنگی ورود به حرم امام علی (ع) و عکاسی از این حرم مقدس، با کمی مشکل مواجه شدیم، چرا که آن زمان به دلیل شرایط جنگی کشور عراق، حرم امیرالمؤمنین ساز و کار مدیریتی درستی نداشت و این کار خدا بود که با شخصی بنام آقای خرسان که الان در فرمانداری نجف به عنوان کارمند کار می‌کند آشنا شدم و او توانست هماهنگی‌های لازم برای عکاسی در حرم امام علی (ع) در شب‌های قدر را انجام دهد. وقتی وارد حرم امام علی (ع) شدیم، فکر کردم مثل برنامه‌های لیالی قدر که در سطح ایران برگزار می‌شود، برنامه‌ها به همان شکل دعاخوانی و مراسم احیا و روضه دسته جمعی برگزار می‌شود، اما در کمال تعجب دیدم عراقی‌ها خودشان به صورت تکی و چند نفری جوشن کبیر می‌خوانند و قرآن به سر می‌گیرند دقایقی بعد حدود ساعت ۱۰ شب، تمام چراغ‌های حرم امام علی (ع) خاموش شد و وقتی پرسیدم مگر امشب، شب قدر نیست؟ گفتند هست، اما هر گروهی برای خودش مراسم دعاخوانی دارد. بعد دیدم در برخی از نقاط حرم امام علی، چند گروه به صورت جزیره جزیره‌ای، برای خودشان دعا خوانی و مراسم قرآن به سر دارند.
این عکاس خبری بعد از ارائه روایت خود از این سفر خبری و معنوی و نحوه ارسال آثارش به خبرگزاری، به فعالیت‌های خود بعد از انجام این سفر اشاره کرد و گفت: خوشبختانه در همان سفر به نجف، با ارتباط خوبی که با مسئولان حرم امام علی علیه السلام گرفتم، باعث شد در این بیست سال اخیر که حدود ۴۰ سفر به عراق رفتم، این ارتباط باقی بماند. بر همین اساس چندسال قبل بود که آستان مقدس حرم امام علی علیه السلام مجموعه ۱۰۰ عکس را چاپ کرد که ۳ عکس من به عنوان تنها عکاس ایرانی این کتاب، به چاپ رسید و این افتخار بزرگی برای من است.
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود اظهار کرد: اولین سفری که به عراق رفته بودم روز میلاد امام حسین (ع) بود و در کنار ضریح شش گوشه نشسته بودم. خیلی درک نمی‌کردم که در بهشت روی زمینم و فکر نمی‌کردم خیلی‌ها توفیق نداشتند در این لحظه در این مکان مقدس باشند، اما من داشتم. کنار ضریح حضرت علی اکبر بودم که یک نفر از من پرسید می‌دانی کجا آمدی؟ گفتم کربلا. گفت: «نمی دانی. متوجه نمی‌شوی.» آن لحظه به من برخورد که چرا این طور حرف می‌زند. اما گذشت تا از عراق به ایران آمدیم و یک بار در روضه آقای سید مهدی میرداماد بودم که گفت: «خدا کنه کربلا قسمت تون بشه» همانجا یاد حرف همان آقا افتادم که گفت: «متوجه نیستی کجا آمدی» در نتیجه من با حالت منقلب گفتم خدایا من از تو هیچ نمی‌خواهم جز اینکه راهم به عتبات قطع نشود و همین دعا بود که باعث شد شب قدر توفیق داشتم در نجف و پس از آن در کربلا باشم.
اذان صبح در مسجد کوفه؛ لحظه ضربت خوردن و شروع یک غوغا
حسامی‌نژاد با اشاره به بازتاب وسیعی که تصاویر ارسالی‌اش در رسانه‌ها داشته، بیان کرد: بعد از همان شب قدر که در نجف و حرم امام علی (ع) عکاسی کردم، در حرم امام حسین (ع) را عکاسی کردم که آن گزارش هم در تمام روزنامه‌های ایران بازنشر شد. چون تا آن موقع روزنامه‌ها اصلاً خوراک تصویری مناسبی برای پوشش خبری و تصویری حرم‌های اهل بیت در عراق نداشتند. در آن سفر جدای از تهیه گزارش تصویری‌های شب‌های قدر حرم امام علی، حدود ۱۶ گزارش تصویری تهیه کردم و برای خبرگزاری مهر فرستادم. البته در همان سفر دوم که این گزارش‌های تصویری را گرفتم، با عکاس رویترز در نجف که یک عراقی بنام آقای اعلی المرجانی بود آشنا شدم که دوستی با او برایم خیلی مفید بود و هنوز هم ادامه دارد. او باعث شد که در آن سفر علاوه بر عکاسی از حرم مطهر امام علی، مراسم قرآن خوانی ماه رمضان و مراسم راهپیمایی روز قدس در نجف را هم پوشش تصویری دهم.
این عکاس افزود: من در آن سفر سال ۱۳۸۲ از مسجد کوفه هم عکاسی کردم، اما شکل مسجد کوفه با الان خیلی تفاوت داشت؛ از مسجد کوفه آن زمان فقط گنبد مسلم ابن عقیل و محراب شهادت حضرت به همان شکل مانده و در بقیه موارد شکل مسجد به کلی تغییر کرده است. مثلاً زمین کلاً شن و ماسه بود، اما الان سنگ‌های مرر دارد و شکل هر مقام مسجد الان با قراردادن یک سنگ مشخص شده است در حالی که قبلاً توسط یک میله مشخص بود. البته آن شب، چون شب ضربت خوردن امام علی (ع) بود و می‌خواستیم حرم امیرالمؤمنین باشیم در مسجد کوفه نماندیم. موقع اذان صبح که لحظه ضربت خوردن حضرت بود، حرم از عزاداری عزاداران غوغا شد؛ و واقعاً یک عاشورای دیگر بود. خوشبختانه تصاویری که از این سفر دارم، جز ماندگارترین عکس‌های حرم امام علی علیه السلام شده است.
وی در پایان گفت: اهل بیت همواره به من لطف داشتند و پس از آن سفر که تمام هنر عکاسی خودم را به کار گرفته بودم، به لطف اهل بیت سفر‌های متعدد به عتبات عالیات داشتم و بهترین عکس‌ها را از حرم امام علی، حرم امام حسین و سامرا دارم و باز با عنایت اهل بیت، عکاس اختصاصی انتقال و تعویض ضریح امام حسین و ضریح حرم سامرا شدم.
منبع: مهر
ارسال نظرات