به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مجید واشقانی در سریال «برادر» یکی از متفاوت ترین نقش آفرینی های بازیگری اش را تجربه کرده است. او در این سریال از نقش های تقریبا مثبت همیشگی اش فاصله گرفته و نقش یک دلال خرده پای برنج را بازی می‌کند.
واشقانی معتقد است نقشش در سریال برادر از همه لحاظ، حتی به لحاظ چهره پردازی، متفاوت است و یک نقش متمایز در کارنامه هنری اش محسوب می شود. او تاکید می کند اگر چه نقشش در سریال برادر خیلی پررنگ نیست و جزو کاراکترهای اصلی به شمار نمی رود، اما به خاطر ویژگی های خاصی که دارد خیلی خوب به چشم می آید. بازیگر سریال برادر تصریح می کند با وجودی که برای نقشش در این سریال ما به ازای بیرونی زیادی وجود داشته است اما تلاش خود را به کار گرفته تا نقش آفرینی اش به تیپ نزدیک نشود و کلیشه ای به نظر نرسد.
او ضمن اظهار رضایت از بازی در سریال برادر خاطرنشان می کند سریال مناسبتی ساختن آدم خودش را می‌خواهد و این آثار معمولا پرمخاطب هستند. این بازیگر، قصه ساده اما جذاب و کاراکترهای واقعی و باورپذیر را از جمله دلایل موفقیت سریال برادر ذکر می کند. ماتادور، انقلاب زیبا، میکائیل، آمین، پشت بام تهران، دیوار شیشه ای، آنام و سارق روح از دیگر سریال های مجید واشقانی است.
سریال برادر به کارگردانی جواد افشار و با حضور بازیگرانی از جمله حسن پورشیرازی، حسین یاری، سهیلا رضوی، پوریا پورسرخ، گلاره عباسی، کاظم بلوچی، رضا توکلی، کاوه خداشناس و سوگل طهماسبی این روزها بر روی آنتن شبکه آی فیلم قرار دارد. به همین بهانه، گفت و گویی داشته ایم با مجید واشقانی، بازیگر نقش مهران در این سریال:
**آقای واشقانی مخاطبی که عموما شما را با نقش های مثبت به یاد می‌آورد با کاراکتر مهران که نقشش را در سریال برادر بازی می کنید به نوعی غافلگیر می شود. از این منظر، نقش مهران در سریال برادر را می توان یکی از نقاط عطف کارنامه بازیگری شما تصور کرد. موافق هستید؟
-مهران یک نقش متفاوت در سابقه بازیگری ام است. همه چیز این نقش متفاوت است؛ لحن بیانش، طرز تفکرش و حتی گریمی که دارد. از این نظر، واقعا نقش مهران را دوست دارم و با آن ارتباط برقرار کردم. مهران یک دلال خرده پای برنج است که می‌خواهد یک شبه ره صد ساله را برود و در این مسیر، حاضر است تن به هر کاری بدهد. او در عین حال، شخصیت خاص و پیچیده ای ندارد و امثال این کاراکتر را به وفور می توان در جامعه مشاهده کرد.
**در عین اینکه نقش مهران به لحاظ حضور در جلوی دوربین خیلی پررنگ نیست و از جمله کاراکترهای فرعی سریال محسوب می شود اما شاید از برخی شخصیت های اصلی بهتر و بیشتر دیده می شود.
-بله، نقش مهران در قصه خیلی پررنگ نیست اما به خاطر ویژگی های جذابی که دارد خیلی خوب دیده می شود. این نقش در ابتدا از آنچه که هست کوتاه تر بود اما بعد از صحبت هایی که با آقای افشار داشتیم حجم بیشتری گرفت و پررنگ تر شد. نقش مهران را با وجود کوتاهی اش دوست داشتم و به نظرم به اندازه کافی هم تاثیرگذار بود. طبیعی است که اگر این نقش اثرگذاری کافی را در قصه نداشت اصلاً قبول نمی کردم بازی اش کنم.
**افرادی مثل مهران در جامعه کم نیستند و می توان شبیه او را زیاد مشاهده کرد. این موضوع باعث می شود که این نقش ما به ازای بیرونی داشته باشد و کار شما به عنوان بازیگر راحت تر شود اما از سوی دیگر، نقش های اینچنینی یعنی دلال خرده پا و در عین حال قالتاق، بارها از سوی بازیگران متعددی ایفا شده است. هنگام ایفای نقش مهران چقدر ملاحظه و وسواس داشتید که کارتان به تیپ نزدیک نشود؟
امثال مهران را در جامعه خودمان زیاد می بینیم. افرادی که فقط به پول فکر می کنند و حاضر هستند برایش هر کاری بکنند. البته این آدم ها دنیای بزرگی هم ندارند و انسان های کم عمقی هستند. مثلاً اگر به بازار سری بزنید احتمالا می توانید آدم هایی شبیه به مهران را به راحتی ببینید، تقریبا همه شان هم یکسری رفتارها و خصوصیات اخلاقی مشابه را دارند. این افراد معمولاً خیلی سطحی نگر هستند و در لحظه، فکر می‌کنند و تصمیم می گیرند اما به هر حال، برای بازی باید به اندازه کافی آنالیز و شناسایی شوند. اگر یک کاراکتر را درست شناسایی و با آن ارتباط برقرار نکنی، طبیعتاً نمی توانی نقشش را به درستی ایفا کنی. مهران هم شامل همین قاعده بود. سعی کردم با آنالیز دقیق، خودم را در قالب این کاراکتر قرار دهم و رفتارهایش را پیش بینی کنم. در عین حال، چیزهایی از خودم به نقش اضافه کردم تا شبیه نقش های مشابه نشود و به تیپ نزدیک نباشد. به نظرم، چهره پردازی این کاراکتر هم سهم قابل توجهی در باورپذیری او دارد.
**رگه هایی از کمدی هم در رفتار و گفتار مهران دیده می شود. چقدر از این بار کمیک در فیلمنامه آمده بود و چه میزانش را شما در بازی تان لحاظ کردید؟
-معمولاً آدم هایی شبیه مهران نوعی استهزاء را در کلام و رفتارشان دارند و برای رسیدن به مقصودشان، زیاد لودگی می کنند. گاهی هم خودشان را خیلی بامزه تصور می کنند. از این لحاظ، سعی کردم تا بخشی از این خصوصیات شخصیتی را در نوع رفتار و گفتار مهران بازتاب دهم تا به کاراکتر نهایی مدنظر نویسنده و کارگردان نزدیک باشد. البته خودم هم با نقش های کمدی چندان غریبه نیستم و اصولاً کارم در بازیگری را با کمدی آغاز کرده ام.
**واکنش مخاطبان پس از شروع پخش اولیه سریال برادر چگونه بود؟ استقبال می کردند؟
-سریال برادر بینندگان خودش را داشت و استقبال از آن خوب بود. فکر می کنم یکی از سریال های پرمخاطب ماه رمضان بود.
**خودتان از حضور در این سریال راضی بودید؟ نتیجه کار همانی بود که انتظارش را داشتید؟
بله، هم نقشم در این سریال متفاوت بود و هم خود اثر با استقبال مخاطبان مواجه شد. نقش کوتاه اما تاثیرگذار بود. برادر اولین سریال مناسبتی است که در آن بازی کردم و از نتیجه کار هم راضی بودم. سریال مناسبتی ساختن آدم خودش را می خواهد و شاید هر کارگردانی از عهده آن بر نیاید. از سوی دیگر، تجربه کار با جواد افشار هم خیلی شیرین و خاطره انگیز بود. همیشه دوست داشتم که با آقای افشار همکاری داشته باشم.
**سریال برادر یک کار مناسبتی جذاب بود که توانست بینندگان زیادی را با خود همراه کند. سریال‌های مناسبتی معمولاً پربیننده هستند و با واکنش مثبت مردم مواجه می شوند. نقاط قوت و تمایز سریال را در چه می بینید؟
-قصه سریال، ساده اما جذاب بود. کاراکترهای سریال از درون جامعه و از خود مردم بودند. مخاطب شبیه این کاراکترها را در محیط زندگی خودش زیاد دیده بود و با آنها احساس غریبگی نمی کرد. سریال در حالی که یک قصه جذاب را روایت می کرد به بخشی از معضلات جامعه هم می پرداخت. از سوی دیگر، کارگردانی مثل جواد افشار بالای سر کار بود که خوب می داند چگونه سریال بسازد تا بتواند مخاطب را جذب کند.
**این شب ها بیننده سریال برادر از شبکه آی فیلم هستید؟
-به علت مشغله کاری فرصت تماشایش را ندارم اما باخبر هستم که از آی فیلم پخش می شود.
**طی این سال ها تماشای سریال های خارجی باب شده است. شما کدام سریال را تماشا می کنید؟
-فرصت کنم ترجیح می دهم بیننده کارهای خوب باشم.
**به تازگی در گفت و گویی گفته بودید از سریال فرندز خوشتان نمی آید.
-بله. یکی از سریال های پرطرفدار دنیا سریال «فرندز» است که اصلا این سریال را دوست ندارم. چندسال پیش این سریال را دیدم و وقتی اولین افکت خنده هایی که روی کار بود به دومی رسید من نتوانستم این سریال را دنبال کنم. ویژگی دیگری که این مدل سریال های کمدی موقعیت دارد این است که موضوعی مطرح می شود و حول محور آن موضوع بازخوردها و موقعیت های مختلف را از شخصیت های داخل داستان می بینیم. محل های فیلمبرداری ثابت است که اکثرا به صورت دکور است. این کمدی ها ضبط می شود و صداهایی روی آن گذاشته می شود و به این سبک کار کمدی سیتکام گفته می شود.
**درحالی که تا به حال چندین فصل از این سریال ساخته شده است.
-بله و دقیقا استانداردی که احساس می کنم در سریال های خارجی رعایت می شود و باعث توفیق کار می شود، فصل های متعدد از کار است. «بچه مهندس» مثلا می آید در فصل های متعدد ادامه پیدا می کند. همچنان که در دنیا بسته به استانداردهای روز، سریال سازی به سمت ساخت در فصل های زیاد و متعدد رفته است.
«فرندز» در هر فصل ۲۴ قسمت است به جز فصل آخر که در ۱۸ قسمت پخش شد. یعنی چیزی نزدیک به ۲۳۰ الی ۲۴۰ قسمت می شود. به نظرم سریال سازی ما هم باید به این سمت برود. مضاف براینکه آنها مسائلی را رعایت می کنند، وقتی راجع به «فرندز» صحبت شد تحقیق کوچکی کردم و متوجه شدم دستمزد بازیگران سریال در هر اپیروز نزدیک به ۲۲ هزار دلار آن هم برای دو شخصیت اصلی شروع می شود و به ۱۰۰ هزار دلار می رسد. مضاف بر اینکه اینقدر اینها با یکدیگر همدل می شوند که بعد از فصل اول و دوم تفاوت دستمزدی هم از بازیگرها گرفته می شود و همه یکسان دستمزد می گیرند. اما ما هنوز مساله دستمزد را در سریال هایمان داریم. آنجا این قضیه حل می شود چون این استانداردهای پایه ای آنجا حل شده است.
**به نظر می رسد در آنجا وجه صنعتی سریال سازی رعایت می شود و با این نگاه به ساخت سریال ورود پیدا می کنند. اتفاقی که در ترکیه و کره جنوبی رخ داده و در کشور ما هم تا حدودی اتفاق افتاده است اما هنوز توجهی به اشتراکات فرهنگی و زبانی نمی شود. این ظرفیت در کشور وجود دارد که سریال سازی اتفاق بیفتد که وجه صنعتی پررنگ بشود و دستمزدها بالا برود. اگر به بخش صنعتی سریال و نفوذی که می توانیم در سریال سازی داشته باشیم توجه کنیم به این پی می بریم که موضوعات مذهبی و دینی ما در منطقه خیلی مورد استقبال قرار می گیرد به ویژه در کشورهایی که با آنها اشتراکات دینی داریم. کشورهایی مثل عراق و افغانستان که بازخوردهای خیلی خوبی هم گرفتیم. اما این دایره باید وسیع تر شود و بعد از آن است که دستمزدها پررنگ تر می شود حتی کشورهای دیگر مشارکت می کنند. سریال های دیگری هستند که دو کشور به صورت مشترک آنها را می سازند. وجه صنعتی این سریال ها پررنگ است و موفقیت این شکلی هم پیدا می کنند.
-بله. کاملا درست است. ضمن اینکه ما نسبت به آنها بیننده کمی نداریم. نمونه های وطنی اش همین سریال های «بچه مهندس»، «پایتخت» و «از سرنوشت» هستند. سریال هایی که در چندین فصل ساخته می شود با بیننده گره می خورد. آنها در اولین پخششان ۴۰ یا ۵۰ میلیون بیننده دارند و فکر می کنم «پایتخت» این میزان از مخاطب را دارد. ما در سطح کشور و آنها در سطح دنیا مخاطب دارند. اگر ما هم به مخاطب منطقه ای با اشتراکات فرهنگی، مذهبی و تاریخی که داریم توجه کنیم قطعا می توانیم آثار درخور توجهی بسازیم که حرف اول را در منطقه بزند.
**این روزها چه می کنید و مشغول چه کاری هستید؟
-مشغول بازی در فصل چهارم سریال «از سرنوشت» به کارگردانی محمدرضا خردمندان هستم.این سریال هم از جمله سریال هایی است که از ابتدای پخش با مخاطبان بسیاری مواجه شد و توانست افراد بسیاری را با خود همراه کند. این سریال ها از جنس همان سریال هایی است که گفتم. مردم آنها را دوست دارند و با چنین آثاری ارتباط بسیار خوبی همراه می کنند. سریال های دنباله دار را نگاه می کنند و دوست دارند با شخصیت های آنها همزاد پنداری کنند. به همین دلیل ساخت چنین کارهایی که مردم آنها را دوست دارند به نظرم یک الزام است و هرچه تلویزیون روی چنین آثاری سرمایه گذاری کند، به نفع خودش است و مردم بیننده چنین سریال هایی هستند.
منبع: فارس
ارسال نظرات