به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو به نقل از پایگاه خبری العهد، منابع آگاه از فضای رایزنیهای الزامآور پارلمانی برای انتخاب مامور تشکیل دولت جدید که امروز از ساعت ۱۰:۳۰ در کاخ «بعبدا» (کاخ ریاست جمهوری لبنان) در حال برگزاری است اعلام کردند که «محمد رعد» رئیس فراکسیون وفاداری به مقاومت در پارلمان لبنان در جریان این رایزنیها «نجیب میقاتی» نخست وزیر پیشین این کشور را به عنوان نامزد نخست وزیری آینده معرفی کرد.
رئیس فراکسیون وفاداری به مقاومت در پارلمان لبنان در اظهارات خود به نمایندگی از این فراکسیون اظهار داشت که تشکیل دولت یک گذرگاه ضروری برای رسیدگی به امور شهروندان است و این طبیعی است که ما نیز برای رسیدن به این امر همه تلاش خود را به کار ببندیم.
وی در ادامه افزود که فراکسیون وفاداری به مقاومت همواره به دنبال احقاق حقوق مردم بوده و امروز در حالی که نشانههایی از تشکیل دولت وجود دارد تلاش میکنیم به تسهیل این روند کمک کنیم و در همین راستا نجیب میقاتی را به عنوان نامزد مورد نظر خود جهت ماموریت تشکیل دولت معرفی میکنیم.
فراکسیون جریان المستقبل به ریاست «سعد حریری» نیز اعلام کرد که ما به «میشل عون» رئیس جمهوری کشور گفتیم، تصمیم داریم تا نجیب میقاتی را به عنوان نامزد مورد نظر خود برای ماموریت تشکیل دولت معرفی کنیم و از خداوند میخواهیم که در این ماموریت میقاتی و کشور را یاری کند.
«تیمور جنبلاط» سخنگوی حزب سوسیالیست ترقیخواه نیز ضمن معرفی نجیب میقاتی به عنوان نامزد مورد نظر این حزب برای نخست وزیری آینده لبنان اظهار داشت که از رئیسجمهور خواستیم تا روند تشکیل دولت را تسهیل کند.
سعد حریری نیز پس از مشارکت در رایزنیهای مذکور که در کاخ ریاست جمهوری لبنان در حال برگزاری است «نجیب میقاتی» را به عنوان نامزد نخست وزیری آینده معرفی کرده و گفت، امروز کشور فرصت دارد و من میقاتی را بر اساس روندی که درباره آن توافق کردهایم معرفی میکنم و امیدوارم که این ماموریت را برعهده گرفته و در اسرع وقت تشکیل دولت دهد.
از طرف دیگر نجیب میقاتی بعد از دیدار با رئیس جمهوری لبنان به عنوان بخشی از ساز و کارهای رایزنیهای پارلمانی، بدون اظهار نظر خاصی درباره اینکه چند رای را کسب خواهد کرد کاخ «بعبدا» (کاخ ریاستجمهوری) را ترک کرد.
میقاتی در عرصه سیاسی لبنان در مناصب مختلفی خدمت کرده است، او در ۱۹ آوریل سال ۲۰۰۵ میلادی به عنوان نخست وزیر لبنان انتخاب شد و تا ۱۹ ژوئیه همان سال نخست وزیر باقی ماند، دولت وی دولتی موقت بود که تنها تا انتخابات مجلس قانونگذاری جدید و تشکیل دولت براساس آن رسمیت داشت.