پیکر ایران درودی راهی خانه ابدی شد

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مراسم تشییع پیکر «ایران درودی» نقاش فقید کشورمان پیش از ظهر امروز (سه‌شنبه ۱۱ آبان) از مقابل موزه هنرهای تجسمی معاصر با حضور مسئولان فرهنگی، شخصیت‌های هنری و علاقه‌مندان به زنده‌یاد درودی برگزار شد.

این مراسم با تلاوت آیاتی از کلام‌الله مجید توسط سیدحسین موسوی بلده آغاز شد. قرار است پس از این مراسم، پیکر زنده‌یاد درودی به بهشت زهرا(س) منتقل و در قطعه هنرمندان خاکسپاری شود.

اجرای این مراسم را پیام دهکری بر عهده دارد. او درباره تأخیر نیم‌ساعته پیش آمده، گفت: هماهنگی‌ها با دشواری انجام شد و تمام ارگان‌ها از استانداری گرفته تا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تلاش بی‌وقفه انجام دادند تا مراسم اینجا (موزه هنرهای معاصر تهران) برگزار شود و پیکر به بهشت زهرا(س) بدرقه شود. ما ترجیح دادیم مراسم را آغاز کنیم تا پیکر برسد و نماز بگزاریم و آن را بدرقه کنیم.

در ادامه، عمید نائینی از پیشکسوتان عرصه روزنامه‌نگاری و فردی که ۴۷ سال با ایران درودی مؤانست داشته است، متنی را قرائت کرد. او که رئیس هیأت مدیره مؤسسه ایران درودی است، گفت: ایران عزیز ما منظومه‌ای از استعدادهای خلاقانه است. نقاشی همیشه رویای مقدس ایران درودی بود و برای او، نقاشی فقط یک حرفه یا خلق اثر هنری نبود، بلکه از نیروی خارق‌العاده درونی او برمی‌خاست و جلوه ایمانی بود که بر بوم فرو می‌ریخت. در این سال‌ها دریافته بودیم که هر گاه یک بی‌قراری را در ایران عزیز می‌بینیم، می‌دانستیم تا تصویر به آن شکلی که در خیال اوست روی بوم نقش نبندد، نمی‌تواند آرام بگیرد.

نائینی به هنر نویسندگی ایران درودی اشاره کرد و گفت که خانم درودی مدتی در اندیشه و بحث نوشتن خاطرات بود. اما از لحظه‌ای که دست به قلم شد، فقط ۴ ماه بعد چند نسخه تایپی را آماده کرد و به چند تن از دوستانش داد که پیش از چاپ، نظرشان را بگویند. باید اعتراف کنم، نثر موجز، روان و خوش‌آهنگ در نگارش این خاطرات به کلی مرا غافلگیر کرد. او جدا از تسلطی که به زبان فرانسه داشت، به ظرافت زبان مادری خودش هم آگاه بود. از اصل نوشته‌ها حدود ۳۰ درصد کاسته شد تا درازگویی خواننده کتابش را خسته کند. شاید جا داشته باشد آن بخش‌ها برای علاقه‌مندان منتشر شود.

* ایران درودی از معدود نقاشان متفکر ماست

دهکردی در ادامه مراسم گفت که به بنده اطلاع دادند پیکر خانم درودی نزدیک است و الان می‌رسند. سپس از  جواد مجابی، شاعر دعوت کرد روی صحنه بیاید. او گفت: ما نقاشان متفکر زیاد نداشتیم، اما کم هم نداشتیم، مانند بهمن محصص که روشنفکر بود و روشنفکری چیزی جدا از هنر است، اما می‌تواند به هنرمند چیزی بیفزاید.

وی افزود: ایران درودی در قلب روشنفکران و در دل مردم ایران جایگاه خاص خودش را دارد. هنرمند پاسخی برای فردا ندارد اما پرسش‌های مهم خودش را برای فردا مطرح می‌کند و به گمان من، ایران درودی در نقاشی‌های خودش به دقت توانسته دغدغه‌های ذهن ناآرام هنرمند را بازتاب دهد. 

دهکردی که بخشی از کتاب خاطرات ایران درودی را خوانده و قرار است کتاب صوتی «در فاصله دونقطه» به زودی تکمیل و منتشر شود.

* آروزی موزه ایران درودی بر دلش ماند

طاها بهبهانی، نقاش و از اعضای هیأت‌‌مدیره موسسه ایران درودی در ادامه سخنانی پیرامون ایران درودی قرائت کرد و خطاب به او گفت: آمده بودی سلطه نور بر تاریکی را اثبات کنی که کردی. زبانت شمشیر بود و بی‌محابا می‌زدی بر هر که گستاخ بود و می‌تاختی. آرزو داشتی موزه‌ای داشته باشی و چقدر آزارت دادند و تو نمی‌دانستی کسی قرار نیست آرزوهایت را جواب دهد، شاید هم می‌دانستی اما غرورت آن را مخفی کرده بود. می‌دانم که همه را بخشیدی، همه آن‌ها که به تو بد کردند، همانطور که همه تابلوهایت را بخشیدی.

دهکردی به عنوان مجری برنامه ابراز امیدواری کردی موزه ایران درودی به نتیجه برسد. او سپس از بی‌‌اهمیتی فرهنگ و هنر در حوزه سیاستگذاری انتقاد کرد که با تشویق حاضران همراه شد. دهکردی ضمن خطاب قراردادن احمد مسجدجامعی وزیر اسبق ارشاد، درباره حمید سمندریان گفت: پدر کارگردانی تئاتر نوین این مملکت طی ۳۳ سال فقط ۴ تئاتر روی صحنه برد و آرزوی تئاتر گالیله بر دلش ماند.

سپس آزاده درودی، خواهرزاده ایران درودی به نمایندگی از طرف خانواده درودی، سخنانی را ایراد کرد. در ادامه، بخش‌هایی از برنامه تلویزیونی شوکران با حضور زنده‌یاد درودی پخش شد.

در پایان، حاضران در مراسم با پیکر ایران درودی وداع کردند.