به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مناظره «بررسی طرح جداشدن دانشکده‌های کشاورزی از وزارت علوم»، با حضور مهدی بختیاری‌زاده سیاستگذار حوزه کشاورزی، بهزاد دوستی متخصص آمایش سرزمین، پدرام جدی پژوهشگر حوزه کشاورزی و محیط زیست، آرمین توحیدی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، مصطفی عیدی دکترای اصلاح نباتات، از سوی بسیج دانشجویی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران برگزار شد.
در این مناظره به بررسی و نقد طرح قرارگیری دانشکده‌های کشاورزی، ذیل وزارت جهاد کشاورزی و نقاط ضعف و قوت این طرح پرداخته شد.
در ابتدای این نشست مصطفی عیدی دکترای اصلاح نباتات بیان کرد: طبق فرموده مقام معظم رهبری در بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی، انقلاب دارای انعطاف و آماده تصحیح خطا‌های خود است. ارتباط بین دانشگاه‌ها و صنعت به دلیل وجود تحریم ها، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ چون با تحقق این ارتباط هم مسائل پیش رو صنعت رفع شده و هم اشتغال دانشجویان در خصوص این موضوع می‌توان به تجربه موفق شرکت‌های دانش بنیان و اهمیت و نقش آن‌ها در پی شیوع بیماری کرونا اشاره کرد.
وی افزود: اینکه دانشگاه زیر سلطه وزارت علوم باشد یا جهاد مسئله امروز ما نیست، بلکه باید ببینیم که کدام تصمیم معقول‌تر و موثرتر در اقتصاد کشور است و باعث رفع بهبود وضع جامعه می‌شود. بین بخش آموزش (دانشگاه) و بخش اجرا (جهاد کشاورزی) حلقه‌ای که باعث انتقال دانشجو از دانشگاه بعد از فارغ‌التحصیلی به بخش اجرایی و عملی می‌شود، وجود ندارد و باید روی این ارتباط کار کنیم و اگر این ارتباط که باعث تولید می‌شود، در دستور کار نهاد‌های سیاست‌گذاری قرار بگیرد باعث رشد و پیشرفت جامعه می‌شود.
این کارشناس حوزه کشاورزی، نیاز به بازنگری در منابع و محتوای آموزش در سطح دانشگاه‌ها و تاسیس دروس بر اساس نیاز جامعه و تدوین برنامه‌های تخصصی مبتنی بر اصول و روش‌های علمی را از ضروریات مقطع فعلی برشمرد.
بهزاد دوستی متخصص آمایش سرزمین نیز در مخالفت با این طرح اظهار داشت: با اجرایی این طرح وزارت جهاد کشاورزی گسترش پیدا می‌کند و گسترش وزارت جهاد به معنای این است که این وزارت تمرکزش روی دستگاه‌های اجرایی که ذیل آن قرار میگیرد کم می‌شود؛ چه بسا که ما الان شاهد این هستیم که وزارت جهاد نظارت مفیدی، بر روی سازمان‌هایی که ذیل ان قرار میگیرند ندارد.
وی اضافه کرد: از دیگر مشکلاتی که در اثر این جدایی پیش می‌اید از بین رفتن مطالعات میان رشته‌ای است، چرا که رشته‌های کشاورزی، مانند رشته‌هایی نظیر شیمی محض نیستند و برای کاربردی‌تر شدن باید مطالعات میان رشته‌ای داشته باشند. این آسیب در وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی کشور ما هم وجود دارد که بعد از انقلاب بدلیل کم بودن پزشک، وزارت درمان دانشگاه‌های پزشکی را ذیل خودش قرار داد، تا تربیت نیرویی متناسب با نیازش داشته باشد، اما این طرح آفت‌هایی نظیر انحصارگرایی و کمبود پزشک در کشور و... را دارد که امروزه شاهدش هستیم را در پی داشت.
دوستی ادامه داد: علاج عارضه ضعف اشتغال دانشجویان کشاورزی، جدا شدن آن از وزارت علوم نیست، بلکه ما نیازمند نظارت و رتبه‌بندی بهتری برای دانشگاه‌های کشاورزی هستیم تا همین سازمان‌ها و ارگان‌هایی که هم هستند، همچنان باشند، اما عملکرد و خروجی بهتری را از خود بیرون بدهند.
وی گفت: با اطمینان می‌توان گفت که اگر وزارت جهاد کشاورزی همان وظایف خودش را با دقت و نظارت بیشتری انجام دهد مشکلات بهتر حل می‌شوند تا اینکه ساختار را تغییر دهند و دانشگاه‌ها را ذیل خودش قرار بدهد چرا که این کار تعارض منافع ایجاد می‌کند.
در ادامه پدرام جدی پژوهشگر حوزه کشاورزی و محیط زیست بیان کرد: متاسفانه شکاف زیادی بین کشاورزان با دانشگاه‌های کشاورزی که وظیفه تربیت نیروی جدید را عهده‌دار است، وجود دارد؛ حالا آیا این ادغام مشکلات را حل می‌کند یا نه؟ مشکلات یعنی آموزش‌ها و تحقیقات در دانشگاه‌ها هیچ نسبتی با کشاورز و مراکز تولیدی ندارد.
وی تاکید کرد: نیاز به ادغام و کار‌های نمایشی و پر هزینه نیست؛ راه حل اصلی این است که نیاز ۲ حوزه دانشگاه و کشاورزان به هم گره بخورد. کشاورزان به دنبال بهره‌وری و سود بیشتر هستند، ولی از طرف دیگر دانشگاه‌ها به دنبال رفع دغدغه کشاورزان نیستند و در این فضا مشخص است که دانشجویان و اساتید به دنبال حل مشکل حرکت نمی‌کنند. دانشگاه منافع و کشاورزان نیاز‌هایی دارند. هیچ کدام از دانشجویان به دنبال رفع نیاز‌های کشاورزان نیستند و این اتفاق خوبی نیست.
جدی ادامه داد: همچنین نظام آموزشی برای آماده کردن دانشجویان برای ورود به صنعت و بازار کاری انجام نداده است. مبنای ارزشیابی اساتید ما نباید تعداد مقاله‌هایی باشد که نشر کرده‌اند، این همان اشتباهی است که اساس اموزش کشاورزی ما را دچار مشکل کرده است، رتبه‌بندی اساتید ما در دانشگاه‌ها باید سنجیده‌تر و با پارامتر‌هایی اساسی‌تر باشد، نه اینکه اساتید و قشر نخبه کشورمان را به سوی نوشتن چندین مقاله در زمینه‌هایی که به ندرت نیاز اساسی کشورمان هستند، سوق دهیم.
در ادامه، آرمین توحیدی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در مخالف با این طرح اظهار داشت: هرکدام از سازمان‌ها می‌توانند وظایف خود را به درستی انجام دهند و نیازی به ادغام نیست و فقط باید رابطه‌ای مناسب تعریف و طبق آن عمل شود.
ما در کشاورزی سازمان‌های موازی زیادی داریم و اگر وزارت جهاد کشاورزی بر روی همین سازمان‌ها نظارت درست و دقیقی را انجام دهد، اقتصاد کشاورزی ما پیشرفت زیادی می‌کند و نیازی نیست که دانشگاه‌های کشاورزی ذیل وزارت جهاد قرار بگیرند.
وی افزود: در هیچ جای دنیا دانشگاه‌های کشاورزی ذیل وزارت جهاد قرار نگرفته اند، قرار گرفتن دانشگاه‌های پزشکی ذیل وزارت درمان و آموزش پزشکی در کشور ما یگانه است و تجربه مشابه ندارد، کمبود پزشک و فساد در جذب افراد تجربه این الگو است، اجرای این طرح بزرگترین اشتباه است چرا که تعارض منافع و انحصار ایجاد می‌کند.
مهدی بختیاری‌زاده سیاستگذار حوزه کشاورزی نیز در موافقت با این طرح بیان کرد: وجود دو ساختار ناکارآمد شامل موسسات تحقیقاتی و دانشگاه‌های کشاورزی زیر نظر وزارت علوم، دلیل خروجی نامناسب ما از بخش کشاورزی شده اند و همین عوامل باعث شده‌اند کشاورزی ما همچنان معیشت محور بماند و رشد اقتصادی کمی پیدا کند.
وی افزود: من موافق این هستم که دانشگاه کشاورزی باید زیر نظر جهاد کشاورزی قرار بگیرد، چون در حوزه آموزش و پژوهش ما دو مشکل عمده وجود دارد که اولین آن‌ها این است که در حوزه ارتباط با بدنه کشاورزی مشکل داریم و دانشجویان چیزی را پژوهش می‌کنند که مشکل کشاورز را حل نمی‌کند و دومین آن‌ها عدم دسترسی و دستیابی به پژوهشگران نخبه است.
بختیاری زاده تصریح کرد: اساسا مهم‌ترین عاملی که باعث شده ضعف اشتغال در حوزه کشاورزی ما را ایجاد کند، نظام غلط آموزش کشاورزی ماست که دانشجویان را بر اساس نیاز اساسی کشاورزی و بازار و صنعت رشد نمی‌دهد و همین باعث می‌شود که فارغ التحصیل بدلیل نداشتن مهارت‌های لازم بیکار شود و این تدبیر قرار گرفتن دانشگاه‌های کشاورزی ذیل وزارت جهاد می‌تواند در حل این مشکل راهگشا باشد.
ارسال نظرات