عضو هیئت علمی چهاردهمین جایزه جلال با انتقاد از حضور افرادی ثابت اظهار داشت: استفاده از صاحب نظران در بخش داوری لازم است و این نگرانی که افراد هیئت داوری ثابت هستند و یک سلیقه حاکم است، نیز وجود دارد.
نمایشگاه مجازی کتاب تهران با وجود گستردگی و حضور فراگیر ناشران، محدود است چراکه امکان جستجوی آثار و تبلیغ ناشران فراهم نیست. اگرچه امسال بسیاری از ایرادات زیرساختی نمایشگاه برطرف شده اما از نطر ناشران و مخاطبان هنوز با یک نمایشگاه مجازی استاندارد فاصله زیادی داریم.
فعال حوزه نشر با انتقاد از مشکلات چرخه مصرف کتاب گفت: در برقراری ارتباط با مخاطبین طبیعتا زیر حلقههای این موضوع یعنی جشنوارههای ادبی هم دچار مشکل هستند.
بسیاری از مشکلاتی که مروجان و کتابفروش ها از آن یاد میکنند ناشی از ناآگاهی والدین از مقوله کتابخوانی است. کتاب را ابزاری میدانند برای انتقال ارزشها و مهارتها بدون توجه به کشف لذت ادبی قصهها. به همین خاطر خیلی از اوقات، بچهها با کتابها انس نمیگیرند، لذت مطالعه را تجربه نمیکنند و آنها را کنار میگذارند.
در این دو سال که از شهادت حاج قاسم میگذرد تعداد آثاری که مربوط به حاج قاسم است، از ۵۰ اثر عبور کرده اما این آثار بیشتر از اینکه به شناساندن سردار پر افتخار اسلام کمکی کرده باشند، حجابی هستند در شناخت شخصیت واقعی او؛ آثاری که به ذکر چند خاطره بسنده میکنند و جانمایهی آنان خالی از ادبیات و تاثیرگذاری است.
میثم امیری: «از چگونگی امکان حجم بالای شور و شکوه تشییع حاج قاسم اطلاعی ندارم، چراکه این اتفاق با معیارهای رسانهای موجود هم که مطالعه کردم، همخوانی ندارد. آن هم برای فردی که حضور رسانهای در مشی اش نبود.»
نویسنده و منتقد ادبی با انتقاد از عملکرد پژهشگاهها اظهار داشت: بعضا شاهد آن هستیم که یک پژوهشگاه تشکیل و چند نفر در آن مشغول به کار میشوند؛ کارهایی از جمله بازنویسی داستانهای مد نظر و انتشار آنها؛ این در حالی است که چنین پژوهشگاههایی برای بازنویسی و انتشار آثار اعضای خود به وجود نیامدهاند، بلکه برای این است که نویسندگان را دعوت کنند تا آثار خوب تولید شود.
انگار کتاب علاجی باشد برای همه مشکلات ریزودشت بچهها که برای آن تخفیف میخواهند. کتابهای ادبیات، قصهها و داستانها میان انبوهی از کتابهای آموزشی و مهارت محور گم شدهاند و به دست مخاطبان کودک نمیرسد. اینها مهمترین مشکلاتی است که کتابفروشها با آن روبرو هستند.
ممیزی کتاب روندی متداول در جهان است، اما در کشور ما به دلیل وجود اغراض سیاسی، ممیزی همیشه دست آویزی برای جریانهای انتخاباتی جهت همراه کردن خانواده قلم با خود بوده است، در صورتی که تا امروز هیچ گونه ارادهای برای حل آن دیده نشدهاست.
حضور ۳۲ انتشاراتی از ۱۳۷۳ ناشر ایران با ۸۰۰ عنوان کتاب در حوزههای مختلف در سومین نمایشگاه بین المللی کتاب در سلیمانیه کشور عراق و یکی بود یکی نبودهای حضور ایران در این دست نمایشگاهها، جرقه خاکسترهای زیر آتش غربت ترجمه آثار ادبیات فارسی شد.
یک نویسنده اظهار داشت: به دلیل تعاملات متعدد ایران با کشور عراق در حوزه کتاب و نشر، حضور نداشتن ایران در نمایشگاه بین المللی کتاب اخیر عراق اتفاق نامطلوبی به حساب میآید.
منتقد ادبی با انتقاد از عملکرد رسانهها در مسائل ادبیات گفت: « نویسندهای که ممیزی را مانع تولید ناب و خلاقه خود دانسته یا مانعی برای انتقال حرف و ایده اش بینگارد به عدم مهارت خود در امر نویسندگی اقرار کرده است. این ادعا که ممیزی جلوی رشد ادبیات یا تولید ادبیات فاخر را سد کرده ادیبانه و دقیق نیست»
منتقد ادبی با انتقاد از وضعیت اعمال ممیزی گفت: ممیزی در فضای ادبی نمودی از تقابل جریانی است. تقابل دو اَبرجریان روشنفکری و متعهد به ارزشهای انقلاب در طول چهل سال گذشته، شئون مختلفی داشته؛ به این صورت که شاهد هستیم دعوایی بر سر ممیزی صورت گرفته ولی اصل دعوا چیز دیگری است.
روایتی از باب شدن آثار ضعیف و غیرقابل دفاع زیادی در حوزه ادبیات آیینی و به ویژه ادبیات پایداری، که بسیاری از جذابترین سوژههای واقعی برای پرداخت داستانی را به هدر داده تا خام فروشی سفارشی از دل خاطرات عاشقانه همسران شهدا.
دفتر گسترش شعر و ادبیات داستانی با نام قبلی بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان یکی از نهادهای فرهنگی پرحاشیه و ناپایدار زیرنظر وزارت ارشاد است که این روزها خبر جداسازی آن از دیگر نهادهای فرهنگی ارشاد از گوشه و کنار و رسانهها به گوش میرسد.
نویسنده کتاب راویان پنهانی اظهار داشت: نسبت خاطره نگاری و رمان در ادبیات پایداری موازنه نیست. این در حالی است که نسبت رمان با هنر بیشتر است و در آینده اعتبار بیشتری خواهد داشت. آثار فعلی به جهت بعد معنوی قوی و عامه پسندتر هستند و مخاطب بیشتری دارند اما به همان اندازه نسبتشان با هنر کمتر است.
نویسنده و منتقد هنری ضمن نقد نبود چهارچوب مشخص برای ممیزی گفت: ممیزی برای مخاطب نیست و به نوعی مشروعیت ممیزی هم از سوی مخاطب تعیین نمیشود.گویی ممیزی در تولید فرهنگ نقیض خودش موفقتر بوده تا نیل به اهداف خود.
نویسنده کتاب رویای نیمه شب با انتقاد از بیتوجهی به آثار ترجمه، اظهار داشت: به نظر میرسد دستهایی در کار است تا کتابهای ترجمه وارد فضای فرهنگی جامعه شود.
یک منتقد ادبی ضمن نقد آثار بی کیفیت داستانی در سال های اخیر اظهار داشت: داستان یک گونهی هنری است که فرم مخصوص به خود دارد؛ در یک برهه، انباشت دغدغههای دینی و فرهنگی، در بدنهی افراد مذهبی آنها را به تولید خام دستانه آثار هنری برد که متاسفانه امروز به یک فاجعه بدل شده.