یادداشت سینمایی|
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در سال‌های اخیر پویانمایی سازی بخش ویژه و مورد انتظاری در سینمای ایران شده است. بخشی که کاملا وابسته به علم و فناوری و نیروی انسانی تخصصی است. از سوی دیگر هنر و ادبیات جزو دیگر عناصر و مولفه‌های اصلی این صنعت و هنر-رسانه جذاب هستند. در یک کلام ساخت پویانمایی همت بالا می‌خواهد و انگیزه قلبی.
در بیشتر استان‌های کشور نیز استودیو‌های انیمیشن سازی فراوانی مشغول به کارند که البته هرازگاهی خبر از مهاجرت برخی از نیرو‌های کار آنها می‌رسد هرچند که مدت زمانی نمی‌رسد که نیرو‌های تازه نفس به جمع پویانماسازان اضافه می‌شوند. (باید مراقب بود که آنان در این میدان باقی بمانند)
در سال‌های قبل آثاری مانند «پسر دلفینی»، «بچه زرنگ» و «ببعی قهرمان» گام‌های بلندی برای پویانمایی کشور برداشتند. هرکدام قدرت بیشتری از نظر کیفیت و فن کار به رخ کشیدند (البته در قیاس با کار‌های روز دنیا کمبود‌هایی نیز دارند البته که آنان از شرایط بهتر و قدرت بیشتری برخوردارند). امروز نیز «افسانه سپهر» در سالن رسانه جشنواره فیلم فجر ۴۳ به نمایش درآمد. بی تعارف و بدون شک از نظر کیفیت قدم روبه جلویی در میان آثار سال‌های اخیر است. برای فهم این مورد نیازی به بررسی‌های کارشناسی ویژه‌ای نیست تماشای این فیلم این را به ما می‌فهماند که با کار زیباتری و حرفه‌ای تری نسبت به قبل رو‌به‌رو هستیم.
فضای بومی و ایرانی آن نیز جدای از زیبایی بصری و چشم نوازی که داشت در روزگار حضور فزاینده کار‌های خارجی با محتوای خاص خود، برای کودکان و نوجوانان کشور مایه دلگرمی است که هویت و اصالت خود را فراموش نکنند.
داستان نیز با همان مضامین دوست داشتنی قدیمی همراه است. البته باید داستان‌های کهن و اصیل ایرانی برای مصون ماندن از آسیب تکرار و کهنگی بروز شوند و در فضای امروزی و با زبان تازه‌ای بیان شوند. در هر حال بچه‌های امروز نیاز دارند که آنچه را که تماشا می‌کنند نسبتی با زبان و زمان امروزشان داشته باشد. ناگفته نماند که «افسانه سپهر» نیز تلاش کرده تا این به‌روز‌رسانی را با شعر و آهنگ و سرود امروز جبران کند. چیزی که رویه ثابتی برای آثار تولیدی حوزه کودک و نوجوان شده است.
توجه به اِلمان‌هایی مانند پاکی و عشق که در آثار ادبی ایرانی فراوان دیده می‌شود حسن این آثار است، اما باید در نظر داشت که سمت و سوی این مفاهیم باید جنبه متعالی و توحیدی داشته باشد وگرنه چه بسا در دام اومانیسم و فضای غیردینی بیافتد و یکباره به جای آنکه سر از عالم ایرانی و دینی دربیاوریم با علم سکولار و غربی رو‌به‌رو شویم. البته «افسانه سپهر» با تکیه بر فضای اساطیری و عینی کردن شیطان و مقابله آن با عشق و پاکی از این نکته مبرا است و اشاره فوق صرفا برای تنبه خاطر بود.
در نهایت امسال ۴ انیمیشن در جشنواره فیلم فجر ۴۳ به نمایش در می‌آیند و یک جایزه برای آنان در نظر گرفته خواهد شد. چیزی که برای این صنعت پول ساز و ارزآور و البته پر از نیروی انسانی که می‌تواند خلا‌های مهمی از نظر اقتصادی و اجتماعی و البته فرهنگی را پر کند، بسیار کم است و همواره توسط دست اندرکاران پویانمایی مورد نقد و مذمت است، اما کو گوش شنوا؟!
این در حالی است که پویانمایی امروز ما یکی از نشانه‌ها و مصادیق پیشرفت جمهوری اسلامی ایران است. امید آنکه این صنعت و هنر-رسانه مهم مورد توجه بیشتر مدیران و مسئولان قرار گیرد و شاهد برگزاری جشنواره پویانمایی فجر به طور اختصاصی و جداگانه باشیم.
محمدباقر صنیعی منش
ارسال نظرات