سید یاسر موسوی روانپزشک حوزه کودکان و نوجوانان، در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو، اظهار کرد: شیوع بیماری کرونا در دوره فعلی زندگی ما باعث شد تا آنچه همواره در زندگی معمول بود بهم بخورد.
وی تصریح کرد: انسانها موجودات اجتماعی هستند و خود و هیجانتشان را با ارتباطات اجتماعی خود تنظیم میکنند و کودکان جدای از این موضوع ارتباطات خود را با اتفاقاتی که در طول روزمره میوفتد تنظیم کرده و سعی میکنند طوری باشند که کمترین اضطراب را تجربه کنند.
این روانپزشک حوزه کودکان و نوجوانان یادآور شد: همه گیری کرونا و اتفاقاتی چون تعطیلی مدارس، بیکاری و خانه نشینی والدین کودک و فوت اطرافیان به دلیل ابتلا به کرونا باعث برهم خوردن نظم زندگی آنها شده است و آنها را دچار اضطراب و استرس فوت و از دست دادن عزیران خود کرده است.
موسوی خاطرنشان کرد: بازگشایی مجدد مدارس مسئله اضطراب جدایی را دوباره در بین کودکان ایجاد کرده و حتی دانش آموزانی که سابقه اضطراب از جدایی نداشتهاند دچار این استرس و اضطراب شده اند و موقع رفتن به مدرسه دانش آموز را دچار دلشوره میکند.
وی در ادامه اضافه کرد: بیقراری، عصبانیت کودکان و چسبندگی به والدین پیش از رفتن به مدرسه به دلیل همان اضطرابی است که مدیریت کردن آن کار سختی است و به یکباره باز شدن مدارس خیلی فرصت تطابق را به کودک و والدین با مدرسه را نمی دهد.
این روانپزشک کودکان و نوجوانان همچنین تصریح کرد: جدای از اضطراب جدایی از والدین که کودک تجربه میکند، موضوع اضطراب مدرسه رفتن و مواجه شدن پرسش و پاسخ حضوری که تا پیش از این مجازی و آنلاین بوده است نیز در کودک ایجاد شده و مواردی این چنینی اضطراب او را افزایش میدهد.
موسوی خاطرنشان کرد: کودکی که اضطراب میگیرد شرایط بدی را تجربه میکند و کلافه است و راه حل و راه فراری را برای رهایی از این اضطراب پیدا نمیکند و بازتاب آن را با گریه کردن های طولانی و پی در پی، بیقراری، چسبندگی به پدر و مادر و رفتارهایی از این قبیل بروز میدهد.
وی اضافه کرد: بچه ها اگر بدانند که در محیط اطراف چه اتفاقی می افتد خیلی راحت تر با آن کنار میآیند و بهتر است به کودکان به ویژه درباره بیماری کرونا و عوارضی که متوجه زندگی عادی مردم کرده است، اطلاع رسانی شود و آنها را با شرایط جدیدی که ممکن است آن را تجربه کنند، آشنا کنیم تا اضطراب و استرس کمتری را تجربه کنند.
این روانپزشک کودکان و نوجوانان یادآور شد: هر چه پدر، مادر، مدیر و معلم کودک بتوانند تسلط خود را در شرایط مختلف حفظ کنند، میتوانند در کاهش اضطراب کودک نقش بهتری را ایفا کرده و همراهی با کودک نیز در این موضوع از اهمیت بالایی برخوردار است.