آقامیری، پیشکسوت نگارگری در گفتگو با دانشجو:
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو؛ الهه زواره ئیان؛ از همان بدو ورود شگفتی در چهره شان مجذوب کننده بود. به آثارشان نگاه می‌کردند، ذوق زده می‌شدند و برای هر بیننده ای که می‌پرسید، از درون مایه اثارشان می‌گفتند. اثاری که هر کدام را نگاه می‌کردی، شوق مضاعفی در انها جریان داشت و قصه ای را روایت می‌کرد که بیننده را وا می‌داشت تامل کند و نه گذرا بلکه با دقت نماد ها را درون شان جست و جو کند. این نمایشگاه نگارگری گروهی که به همت استاد امیر حسین اقا میری و هنرجویان با عنوان« نگارگران» برپا شده، صبح امروز درگالری ابوالفضل عالی حوزه هنری کار خود را اغاز کرد.امیر حسین اقا میری، مدرس و نگار گر در رشته های نگارگری و تذهیب و خالق بیش از نود اثر نگارگری است. او با شرکت در جشنواره های هنری و بین المللی در بخش نگارگری و کسب بیش از ده رتبه نخست، از مشوقان و برگزار کننده اصلی این نمایشگاه است.نمایشگاهی که در ان اثار استاد، جدای از شاگردانش دیده نمی‌شود و همه در کنار یکدیگر از اثار مشق تا اثار ازاد، برای علاقه مندان به نمایش گذشته شده اند. به واسطه همین موضوع با امیر حسین اقا میری به گفت و گو نشستیم.
دانشجو: چه شد تصمیم به برگزاری نمایشگاه و حمایت از اثار هنرجویان در رشته نگار گری گرفتید؟
اقامیری: نمایشگاه ها و جشنواره ها و حمایت از خرید اثار برنامه های انگیزشی هستند که در حال حاضر بسیار کم برگزار می‌شوند. وقتی کار در نمایشگاه به نمایش در میاد و مخاطبین ان را می‌بینند، به هنرجوها انرژی داده می‌شود چون ماباید حتما مخاطب داشته باشیم و نیرو و انرژی مان را از مخاطب می‌گیریم.
مساله اصلی نیز بحث حمایت است و طبقه بندی مطرح نیست این که من بگویم با سی سال کار برای من خوب نباشد که اثارم را کنار جوان‌تر ها به نمایش بگذرم، واقعا این گونه نیست. هر چی بتوانیم هنرجو را حمایت کنیم تا کار خوب بسازد، نتیجه اش برای خود ماست و اجر معنوی دارد وگرنه از نظر مادی اتفاق خاصی نمی‌افتد اما همین حمایت به انها انگیزه می‌دهد.من معتقدم استاد حتما باید هنرجو اش را حمایت کند. وظیفه استاد فقط اموزش نیست. در کنار هنرجو بودن و نمایشگاه برگزار کردن خیلی مهم تر است. می‌بینید که کارم را هم جدا نکردم و در کنار بچه ها قرار دادم.ضمنا هنر را نباید صرفا تکنیک و مهارت دید. رسالت هنر تعالی روح است.در کلاس های هنری از ارزش های کار هنری و اخلاقیات و عرفان در نگارگری می‌گوییم و این ها باعث رشد هنر می‌شوند.
دانشجو: وضعیت نمایشگاه را در مقایسه با نگارگری چطور ارزیابی می‌کنید.
اقامیری: اگر جایی باشد که حمایت صورت بگیرد مثل حوزه هنری که از ما هیچ هزینه ای نگرفته و امکانات ایجاد بشود، قطعا رشد در سال های اینده اتفاق می افتد. شرایطی که بتوان با خریداران و مجموعه داران رایزنی کرد تا مجموعه اثار را خریداری کنند. این انگیزه مضاعفی در هنرجو ایجاد می‌کند. فقط حمایت من نمی‌تواند هنرجو را تشویق کند.
دانشجو: حتی انچنان تبلیغاتی صورت نگرفت تا مردم و خریداران از بیرون جذب بشوند .
اقامیری: بازاریابی در هنر انچنان چشمگیر نیست. با تورم ها و مشکلاتی که هنرمندان دارند باید بودجه های دولتی تزریق بشود. نگارگری هم یک کالای لوکس است. درست است خیلی ها علاقه مندند اما امکان سرمایه گذاری در این زمینه را ندارند چون هم قیمت اثار بالاست هم وضعیت اقتصادی مردم مناسب نیست. ما برگزاری نمایشگاه را هم با حداقل هزینه انجام می‌دهیم و مبلغ اش در حد یک گواهی شرکت چند هزار تومانی است.
دانشجو :در نمایشگاه اثار از یک میلیون تا پانزده میلیون قیمت گذاری شده اند؛ اصول قیمت گذاری اثار چیست؟
اقامیری: سابقه شخص مهم است از طرفی کسی که کار خلاقانه کرده و کسی که کاری را مشق می‌کند هم تفاوت دارند کار مشق راحت تر است کسی که به دنبال نو اوری است و طرح خودش را می‌اورد باید سابقه کاری اش زیاد باشد و این تفاوت قیمت دارد. مجموعه دار نیز کاری را می‌خرد که زاییده ذهن ان هنرمند است.
دانشجو: روح اثر در نگارگری جوان‌تر ها تا چه میزان نزدیک به نگارگری اصیل است؟
اقامیری: ما در حال حاضر متاسفانه در جامعه ای هستیم که بیشتر در معرض تبلیغات و زندگی بیش از حد غربی شده است. نگاه نقاشانه و غربی در نقاشی انها پیدا شده و گرایش به فضای عارفانه و منطبق با اخلاقیات و اصل عرفان ایرانی بسیار کمرنگ شده.تاکید من به هنرجو ها، رعایت اصول نگارگری منطبق با ارزش های اخلاقی و عرفان ایرانی است و باید سعی کنند ان ها را رعایت کنند و در کارها از نگاه غربی پرهیز کنند.
دانشجو: به عنوان نکته اخر چه پیشنهاداتی دارید؟
اقامیری: روندی که من شروع کردم مقارن با جشنواره های متعددی شد که از طرف وزارت ارشاد برگزار می‌شد و حمایت های خیلی خوبی از هنرمندان می‌شد؛ هم خرید اثار هم جوایز مبالغ خوبی داشتند و من با انگیزه مضاعف کار می‌کردم و یک علت پیشرفت من قرار گرفتن در ان روند رقابتی است کهبه هنرمند انرژی می‌دهد و باعث پیشرفت می‌شود. در تمام دنیا مسابقات متعدی در عرصه های مختلف برگزار می‌شود که جنبه مادی ندارد بلکه جنبه معنوی دارد که رشد در ان عرصه ایجاد شود.
توصیه من این است که دولت همت کند و هنرمندان را در جریان جشنواره‌های هنری قرار بدهد. در حال حاضر تمام جشنواره‌ها یا قطع شدند یا بسیار ضعیف برگزار می‌شوند. نکته بعدی سلامت و شایسته سالاری در این جشنواره ها است. من خودم باید در با رتبه هایی که دارم و در تمام دو سالانه ها بیشترین رتبه را دارم بایدکارم را در جشنواره فجر شرکت بدهم تا داروی بشود و ایا پذیرفته بشود یا نه. به همین خاطر امسال بنده خودم فجر شرکت نکردم با این که اثری ارزشی داشتم.
ارسال نظرات