به گزارش خبرنگار استان‌ها خبرگزاری دانشجو، در سفر اخیری که نوری، وزیر آموزش و پرورش به استان هرمزگان داشت در دیداری صمیمانه با فرهنگیان، دانش آموزان و نمایندگان تشکل‌های دانشجویی استان داشت؛ در این نشست احمد سلیمانی، مسئول بسیج دانشجویی فرهنگیان هرمزگان در مقابل وزیر آموزش و پرورش به مطالبات نسبت به مسائل آموزشی استان پرداخت که متن صحبت‌های وی بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
دغدغه‌هایی است که هم برای دانشجوی دانشگاه فرهنگیان هم شاید بخشی از آن برای آحاد مردم یک دغدغه بزرگ به شمار می‌رود و با شناختی که از شما وجود دارد طبیعتا برای رفع ان هم تلاش انقلابی صورت خواهد گرفت.
شاید نخستین مسئله‌ای که میتوان به آن اشاره کرد بحث اختلاف بین مدارس دولتی و غیر دولتی هم در سطح استان هم در سطح کشور باشد.
۱_ بخش سخت افزاری یعنی ساختمان و امکانات
۲_ بخش فرهنگی و تربیتی
بحث ساختمان‌ها را بزرگواران اشاره کردند که فضا به چه گونه است و نیازمند تخصیص بودجه است که این نوسازی‌ها انجام شود.
طبق اخرین امار، در کل استان هزینه‌ای بالغ بر ششصد میلیارد تومان برای نوسازی مدارس استان مورد نیاز است که بخشی از آن شکر خدا توسط خیرین محترم فراهم شده و بخش دیگر به بودجه‌های ملی برمی‌گردد که ان شاء الله توسط وزارتخانه به این سمت تزریق خواهد شد.
بعد فرهنگی و بعد تربیتی دو مبحث بسیار مهم در سطح مدرسه می‌باشند که با توجه به هجمه فرهنگی شدیدی که به کشور وارد میشود چالشی بزرگی برای ما محسوب می‌شوند، تلاش زیادی هم توسط معلمان و کارکنان موجود در مدرسه برای حل این مسئله صورت میگیرد، اما یکسری ریشه‌ها هست که ظاهرا درست دیده نشده و مورد توجه قرار نگرفته‌اند که الان ما آن طور که انتظار می‌رود نمی‌توانیم با آن مقابله کنیم.
برای این که ما بتوانیم مسئله فرهنگی را در مدرسه حل کنیم طبیعتا به یک فرهنگ‌دان نیاز داریم کسی که فرهنگ اصیل اسلامی، ضدفرهنگ و نحوه فرهنگسازی را بشناسد. روی تخصص معلم کار کنیم، کسی که متخصص باشد و بتواند تربیت کردن را در کنار آموزش دادن ادغام کند برای این‌ها به چه چیزی نیاز داریم، طبیعتا باید ببینیم که معلمان و کارکنان کجا تربیت می‌شوند.
بهترین جایی که خود دولت هم تصور میکند معلم تربیت شود دانشگاه فرهنگیان است اگر فضای فرهنگی دانشگاه فرهنگیان فضای آلوده‌ای باشد طبیعتا کسی که انجا تربیت میشود از بُعد فرهنگی نمی‌تواند رشد آنچنانی را داشته باشد.
در دانشگاه فرهنگیان از لحاظ فرهنگی با توجه به این که انگیزه فراوانی در تشکل‌های دانشجویی وجود دارد که کار فرهنگی را انجام دهند، اما حمایت متاسفانه به آن گونه‌ای که باید باشد، نیست نه از بعد همراهی و نه از بعد تخصیص بودجه برای انجام فعالیت‌های فرهنگی.
از بعد تربیتی نیز میتوان به اوضاع هیات علمی اشاره‌ی مستقیم کرد بر اساس سطح مطلوب هیات علمی تعیین شده در سراسر کشور نسبت استاد به دانشجو یک به چهل وسه میباشد، اما همین نسبت در دانشگاه فرهنگیان به مقدار یک به نودو یک است. این یعنی باید حضور دوبرابری دانشجو در کلاس را شاهد باشیم که با این کار طبیعتا کیفیت اموزش پایین می‌آید؛ هرچه زودتر برای اوضاع هیات علمی دانشگاه فرهنگیان کاری انجام شود سریعتر میتوان به این اوضاع خاتمه داد.
بحث مطرح بعدی مسئله‌ی ساختمان و فضای دانشگاه فرهنگیان است مشکلی که دانشگاه فرهنگیان یا بهتر است بگوییم آموزش و پرورش با آن مواجه است، کمبود معلم است وقتی که دانشگاه فرهنگیان فضای کافی نداشته باشد. بهترین حالت این است که یا به سراغ نیروی ماده ۲۸ برویم یا شاهد چینین فعالیت‌هایی که امسال روی داده درباره دانشجویان ورودی ۹۸ باشیم.
داشجویان ورودی ۹۸ که چهار ماه در دانشگاه حضور داشته و به دلیل کرونا دو سال در فضای مجازی مشغول تحصیل بوده اند مجبور می‌شوند برای حل این مسئله در کلاس‌های درس به عنوان معلم حضور پیدا کنند که طبیعتا برای رفع مشکلات این دانشجویان از هیچ تلاشی فروگذار نمیکنند منتها هیچکدام به نظر راه حل مطلوبی به شمار نمی‌آید؛ خلاصه مطلب این است که اگر به حال فضای ساختمانی دانشگاه فرهنگیان فکری نشود برای کمبود معلم کار خاصی را انجام نداده ایم.
حرف اخر این که شایسته است، در حد نیم ساعت هم شده در این سفر بازدیدی از دانشگاه فرهنگیان داشته باشید و از نزدیک نیز آنچه گفته شد را ببینید.
ارسال نظرات