به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، تجربه کردن، یورش بردن بر ناشناخته‌هاست؛ چیزی است که فقط پس از وقوع می‌توان چارچوبش را مشخص کرد. نوگرا (آوانگارد) بودن در حقیقت در صفِ مقدم بودن است. هر یک از چهره‌های مهم این کتاب، امکانات تئاتر را به‌عنوان هنر گسترش داده‌اند و برای هریک از آنان تجربه معنایی متفاوت داشته است. برای استانیسلاوسکی به‌معنای اهمیت بازیگر بوده، حال آنکه برای کریگ امکانات صحنة تئاتر اهمیت داشته است. میرهولد و راینهارت بر اهمیت کارگردان تأکید داشتند و آپیا بر استفاده از نور. برشت سروکارش با کشف سرشت آموزشی تئاتر بود و آرتو معتقد شد که تئاتر باید آن اشاراتی را که در وادی کلمات است منعکس کند، نه واقعیت هر روزی طبیعت را. تئاتر نیکلائیس نشان‌دهندة ترکیبی از مفهوم تئاتر بی‌کلام آرتو و تصویر کریگ از توده‌های انتزاعی متحرک است. گروتوفسکی و باربارا و پیتر بروک هم عاقبت به جوهر تئاتر بازگشتند؛ به ارتباط بین بازیگر و تماشاگر. سیر این تطوّر نکات بی‌بدیلی را معیّن می‌سازد که جیمز روز اِوَنز استادانه به آنها پرداخته است.
در این اثر، روز- اِوَنز تجارب بیش از بیست کارگردان تئاتر را تحلیل و نکات ارزشمند آموزشی آنها را عرضه کرده است. جیمز روز - اونز، متولد ۱۱ نوامبر ۱۹۲۷، کارگردان تئاتر، کشیش و نویسندۀ انگلیسی در زمینۀ تئاتر تجربی، تشریفات و مراقبه است و بیشتر به خاطر کارگردانی نمایش West Charing Cross Road ۸۴ شناخته شده است.
در این کتاب «زندگی استانیسلاوسکی در هنر»، «مکتب واقع‌گرایی»، «کوپو پدر تئاتر مدرن»، «راینهارت»، «پیسکاتور و برشت» … عنوان برخی از فصل‌هاست. هر یک از چهره‌هایی که در این کتاب به کار آنان پرداخته شده است، امکانات هنر تئاتر را در جهتی گسترش داده‌اند و برای هر یک تجربه معنایی متفاوت داشته است.
برای استانیسلاوسکی بازیگر، برای کریگ امکانات صحنه، برای میرهولد و راینهارت کارگردان، برای آپیا نور، و برای پیسکاتور و برشت کشف سرشت آموزشی تئاتر اهمیت داشته است. در این اثر روز اونز تجارب کار بیش از بیست کارگردان تئاتر را تحلیل و نکات ارزشمند آموزشی آنها را عرضه کرده است. مترجم این کتاب مصطفی اسلامیه است.
ارسال نظرات