به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کتاب «درآمدی بر فلسفه موسیقی فارابی» اثر سیدمحسن موسوی به همت موسسه بوستان کتاب در ۱۷۶ صفحه منتشر شد.
نوشتار حاضر می‌کوشد اندیشه فارابی را به منزله میراث غنی اندیشه پیشینیان در فلسفه موسیقی بررسی کند، زیرا معلم ثانی هم در حوزه فلسفه و هم در حوزه موسیقی عملی و نظری، جزو سرآمدان جهان اسلام است.
فارابی، در قامت یک فیلسوف و موسیقی‌دان تراز اول در جهان اسلام، نظریاتی دارد که ضمن پیوند فرهنگی با انسان ایرانی معاصر، می‌تواند پاسخگوی بسیاری از دغدغه‌های فلسفی و به تبع آن بسیاری از دغدغه‌ها نظری و عملی موسیقی به نحوه خاص و هنر به نحو آن باشد و به پرسش‌های بنیادین علمی و فلسفی پاسخ‌های جدید بدهد.
فهم موسیقی به ما هو موسیقی، منشا موسیقی از لحاظ فلسفه تاریخ و بررسی تاثیر موسیقی بر مخاطب و نحوه فهم موسیقی، مشغولیت راستین این کتاب است.
این اثر در چهار فصل تالیف شده است؛ در فصل اول به بیان دوم مبحث قوای ادراکی نفس از منظر فارابی و فلسفه موسیقی فارابی پرداخته شده است.
در بخشی از کتاب آمده است:
فارابی در باب شکل گیری کامل آنچه در جایگاه صناعت موسیقی معرفی می‌کند، معتقد است: شکل گیری و تکامل این صناعت از سه فاز تشکیل شده است که این صفات نسبت به هم تقدم و تاخر زمانی دارند و این امور سلسله وار، به اعتقاد فارابی در سیر تاریخ انسان سپری شده‌اند. در گفته فارابی، تاریخ به معنای روایت اموری جزئی و منحصر به فرد تاریخی نیست که از قبل توسط مردمان ثبت شده باشد، بلکه بر مبنای تجربه و عقل، سیر شکل گیری و تکامل موسیقی را توضیح می‌دهد و بر اساس امور کلی سخن می‌گوید؛ از این رو نمی‌توان آن را زیر عنوان تاریخ موسیقی به بحث گذاشت، ولی کلیت و مبنای عقلی این توضیحات باعث می‌شود ما در اینجا با عنوان فلسفه تاریخ موسیقی به شرح و بسط مطالب فارابی بپردازیم. سه فاز یاد شده در این فلسفه تاریخ اینهاست: کشف منشا الحان، شکل گیری و تکامل موسیقی عملی، شکل گیری و تکامل موسیقی نظری.
ارسال نظرات