یادداشت روز کیهان؛
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، سعدالله زارعی طی یادداشتی در ستون «یادداشت روز کیهان» با عنوان «اسرائیل و کوچ شکارچیان شنبه» نوشت: در هفته‌های اخیر رژیم صهیونیستی دست به سه اقدام علیه ایران، فلسطین و لبنان زد. حمله موشکی این رژیم علیه سوریه منجر به شهادت دو نیروی ایرانی در این کشور شد، همزمان لبنان را به اقدام نظامی تهدید نمود و نظامیان آن در مسجدالاقصی به نمازگزاران حرم شریف حمله کرده و آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند. نتانیاهو برای فرار از بحران سیاسی داخلی و وحدت‌بخشی به جامعه از هم‌گسیخته صهیونیستی، به تئوری قدیمی «صدور بحران به محیط پیرامونی» روی آورد، اما غافل از اینکه زمان این بازی به سر آمده و شرایط تغییر کرده است. متعاقب این اقدامات، نیرو‌های مقاومت گزینه «گوشمالی» رژیم صهیونیستی و نتانیاهو را به میدان آوردند و نتیجه آن این شد که مقامات سابق و کنونی این رژیم به زبان آمدند که دیگر «بازدارندگی» اسرائیل به پایان رسیده و حتی قادر نیست در برابر حزب‌الله لبنان از این راه‌حل استفاده کند.
روز پنجشنبه گذشته عملیات از جنوب لبنان آغاز گردید. مقاومت فلسطین با استفاده از موقعیت‌های فیزیکی که در لنبان دارد نزدیک به 100 فروند موشک، کاتیوشا و خمپاره به سمت مناطق شمالی رژیم یعنی استان جلیل شلیک کرد. رژیم صهیونیستی در واکنش، به چند موقعیت جنبش اسلامی حماس در غزه حمله کرد و لحظاتی پس از آن مقاومت فلسطین حدود 40 موشک به سمت شهرک‌های صهیونیست‌نشین اطراف غزه شلیک نمود و پس از آن رژیم اسرائیل به سه نقطه در داخل لبنان حمله کرد. حق دارید باور نکنید، ولی حقیقت دارد؛ یکی از این سه نقطه یک آغل خالی گوسفندان، دیگری یک پل فرسوده نزدیک ساحل و یکی دیگر نقطه‌ای کور در یک منطقه جنگلی بود! به‌گونه‌ای که آویگدور لیبرمن وزیر سابق خارجه رژیم، عملیات اسرائیل را مضحک و شرم‌آور توصیف کرد.
از آن طرف گروه‌های دیگر فلسطینی شامل «عرین‌الاُسُود» در روز‌های پنجشنبه و جمعه دست به اقدامات پی‌در‌پی علیه مراکز صهیونیستی زدند که از غور اشغالی اردن تا پایتخت رژیم اسرائیل را شامل می‌شد. در نتیجه چندین رشته عملیات نظامی و خودرویی، دست‌کم 7 نفر صهیونیست کشته و نزدیک به 15 نفر زخمی شدند. عدد کشته‌های صهیونیست‌ها در جریان این عملیات‌ها نزدیک به 4 برابر دو شهید ایرانی بود که بر اثر حملات رژیم اسرائیل در روز‌های اخیر در سوریه به شهادت رسیده بودند.
روز جمعه در حالی که اقدامات فلسطینی‌ها علیه مناطق اسرائیلی ادامه داشت، نتانیاهو اعلام کرد اقدامات تلافی‌جویانه اسرائیل به پایان رسیده و دلیلی ندارد که طرف‌های مقابل به اقدامات خود ادامه دهند. در این میان نتانیاهو در تماس با سران مصر، اردن، فرانسه و قطر از آنان خواست با طرف‌های فلسطینی تماس بگیرند و آنان را به توقف اقدامات ضداسرائیلی متقاعد نمایند. وی ملتمسانه از فلسطینی‌ها نیز درخواست کرد سه روز به یهودیان اجازه دهند در مسجدالاقصی مراسم عبادی روز پاک (فصح) به جا آورند و پس از آن هر خواسته فلسطینی‌ها را اجابت خواهد کرد. اما طرف‌های فلسطینی از یک‌سو توقف حملات به موقعیت‌های رژیم صهیونیستی را به توقف اقدامات این رژیم در مسجدالاقصی و صحن‌های اطراف آن موکول کرده و از سوی دیگر اجازه ندادند عناصر جنایتکار صهیونیست به نام برگزاری مراسم عبادی عید یهودی، وارد مسجدالاقصی گردند. در جمعه دوم ماه مبارک رمضان، مسجدالاقصی شاهد حضور بی‌سابقه حدود 130.000 فلسطینی بود که اکثر آنان قصد برگزاری مراسم اعتکاف در «حرم شریف» داشتند و علی‌رغم فشار و اقدامات ضدانسانی نیرو‌های ارتش اسرائیل که شامل 2400 نفر می‌شد، در مسجد معتکف گردیدند و اسرائیل عملاً نتوانست خیال خام خود را در حرم شریف عملیاتی نماید.
«دیوید بن گوریون» مؤسس اصلی رژیم صهیونیستی و نخست‌وزیر آن در سال‌های 1334 تا 1341، در زمان نخست‌وزیری خود گفته بود «وقتی بازدارندگی از بین برود اسرائیل نابود می‌شود» بازدارندگی مدنظر بن گوریون سه پایه داشت؛ 1-انظار و ایجاد جو روانی به شکلی که طرف مقابل بترسد و باور کند که نمی‌تواند علیه دشمن خود اقدام نماید 2-عملیات پیشدستانه و ضربه زدن به دشمن به گونه‌ای که توان حمله نداشته باشد و 3-انتقال سریع نبرد به سرزمین دشمن.
اسرائیل در فاصله سال‌های 1327 تا 1375 که ناگزیر به عقب‌نشینی از بیروت تا نهر لیتانی در شمال استان صور گردید، با همین سناریو بر جهان عرب مسلط شده و در جنگ‌های بزرگ با عرب‌ها به پیروزی رسیده بود، اما از زمان پیدایی مقاومت لبنان و ضرباتی که عملیات‌های بی‌امان آن به رژیم اسرائیل وارد کرد، نظریه و راهکار رژیم اسرائیل از بین رفت؛ انظار اسرائیل و عملیات روانی آن رنگ باخت و با بی‌اعتنایی شیران حزب‌الله مواجه گردید؛ عملیات پیشدستانه اسرائیل در جنگ 33 روزه منسوخ گردید و انتقال سریع نبرد به سرزمین دشمن از دسترس اسرائیل خارج شد.
امروز این سه پایه تئوری اسرائیلی به کلی تغییر کرده است، یعنی عملیات انظار در اختیار حزب‌الله است، مقاومت فلسطین دست به عملیات‌های پیشدستانه می‌زند -که عملیات سیف‌القدس رمضان سال قبل و عملیات رمضان امسال آنان از این واقعیت خبر می‌دهد- و داخل رژیم، تبدیل به کانون بحران شده و در محیط فرامرزی هر ضربه آن لااقل با ده ضربه پاسخ داده می‌شود.
اسرائیل در محیط داخلی دیگر نمی‌تواند از قاعده «تهدید خارجی عامل وحدت داخلی» استفاده کند. همین روز‌هایی که رژیم صهیونیستی از جنوب لبنان و غزه زیر فشار مقاومت فلسطینی‌ها بود و در داخل با عملیات‌های پی‌در‌پی جوانان فلسطین مواجه شد، مخالفان یهودی نتانیاهو صحنه مخالفت با نخست‌وزیر را رها نکردند. عملیات در روز جمعه تا شامگاه آن ادامه داشت و در شامگاه روز شنبه با شلیک سه موشک از خاک سوریه مواجه شد و انصارالله یمن به اسرائیل در برابر هر اقدام ضد سوریه هشدار داد. اما در همین زمان یعنی شنبه شب بیش از یکصد هزار یهودی در میدان مقابل کاخ نخست‌وزیری و کنست، یقه نتانیاهو را گرفته بودند و او را وادار به اخراج دو وزیر خود می‌کردند که به معنی فروپاشی کابینه‌ای که تازه سه ماه است روی کار آمده، می‌باشد! این یعنی اسرائیل آن‌قدر به فلاکت افتاده که با استناد به حملات دشمن هم نمی‌تواند داخل خود را ولو برای مدت کوتاهی آرام نماید.
همین الان جمعیت عربی داخل سرزمین فلسطین -یعنی کل جغرافیایی به مساحت حدود 27000 کیلومتر مربع -از جمعیت عبری آن بیشتر است و این در حالی است که رژیم اسرائیل در عدد جمعیتی خود هنوز دو میلیون یهودی که طی 3 تا 4 سال اخیر برای همیشه فلسطین را رها کرده و به موطن اصلی خود بازگشته‌اند، به حساب می‌آورد.
روند خروج شتابان یهودیان از فلسطین به زودی یعنی خیلی زودتر از آنکه در تحلیل‌ها آمده بود، اسرائیل را با یک جمعیت حداکثر 30 درصدی یهودی در برابر 70 درصد عرب مواجه می‌کند و این به آن معناست که دیگر نمی‌تواند دولتی یهودی داشته باشد و 30 درصدی از این یهودیان که باقی می‌مانند، بخشی اصولاً فلسطینی‌اند و بخش بزرگ‌تری مهاجر قدیمی می‌باشند که پل‌های قبلی آنان در کشورهایشان خراب شده و لاجرم بلاکشان می‌مانند. پس به زودی اسرائیلی‌ها ناگزیرند به شکل‌گیری دولتی با اکثریت عرب فلسطینی تن دهند. این وضعیت به طور خیلی طبیعی، ولی سریع اتفاق می‌افتد همان‌طور که در آفریقای جنوبی سفید‌های اقلیت علی‌رغم اقدامات جنایتکارانه دست آخر در سال 1373 و پس از حدود 80 سال ناگزیر شدند شکل‌گیری دولت سیاهان را در پرتوریا بپذیرند و برای همیشه از فکر تشکیل دولت سفید‌ها منصرف گردند.
رژیم اسرائیل ناگزیر است این واقعیت را بپذیرد کما اینکه در ماه‌های اخیر بار‌ها به آن اعتراف کرده است. رئیس رژیم، رئیس دولت، رئیس اپوزیسیون، رئیس موساد و شخصیت‌های مهمی مانند لیبرمن با صراحت گفته‌اند، دولت اسرائیل پیش از 80 سالگی برای بار سوم از بین می‌رود. رژیم اسرائیل در همین روز‌های اخیر در حالی که تعدادی از صهیونیست‌ها توسط فلسطینی‌ها کشته شده بودند، نتوانست در لبنان و غزه دست به عملیاتی بزند که حتی یک نفر لبنانی یا فلسطینی در آن مجروح شده باشند!
آن‌طور که پایگاه خبری «اکسیوس» نوشته است، رئیس ستاد مشترک رژیم صهیونیستی، پنجشنبه شب گذشته در کابینه امنیتی رژیم در برابر درخواست رئیس موساد مبنی بر اینکه به دلیل اجازه حزب‌الله به حماس برای شلیک موشک از خاک لبنان، باید آن را گوشمالی داد، گفته بود به نفع اسرائیل است که حزب‌الله را از معادله جنگ خارج کند و کاری به کار آن نداشته باشد. «هرزی‌هالوی» استدلال کرده که هم‌اینک 70 درصد نیرو‌های اصلی ارتش درگیر کنترل کرانه باختری هستند و با 30 درصد بقیه نمی‌توان از پس واکنش حزب‌الله برآمد و این نظر به تصویب می‌رسد.
عملیات‌های فلسطینی علیه اسرائیل روز به روز ابعاد تازه‌ای به خود می‌گیرد؛ آمار‌ها می‌گویند در سال 2022، فلسطینی‌ها 10850 اقدام ضداسرائیلی را برنامه‌ریزی کرده و حدود 8500 مورد آن را به اجرا گذاشته‌اند و آمار‌های امروز می‌گوید اقدامات ضداسرائیلی فلسطینی‌ها در سال جاری لااقل 50 درصد نسبت به سال 2022 افزایش پیدا کرده است. واقعاً اسرائیل چگونه می‌تواند باقی بماند و از این بحران همه‌جانبه خارج شود؟
منبع: کیهان
ارسال نظرات