به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، از اواخر سال گذشته و با توجه به پیشبینی‌ها از تداوم حضور «ائتلاف برای فردا» در اتاق بازرگانی تهران، طیف حاکم بر این اتاق برنامه ریزی کرده بودند که مسعود خوانساری با توجه به تکمیل دو دوره ریاست بر اتاق و منع حضور در دور سوم برای ریاست اتاق ایران خیز بردارد و کرباسیان، مدیر سابق دولتی و از نزدیکان دولت روحانی و شخص اسحاق جهانگیری ریاست اتاق تهران را در دست گیرد.
اما با عدم احراز اهلیت اقتصادی خوانساری و کرباسیان برای حضور در انتخابات این مسیر به کلی مسدود شد. با این حال شنیده‌ها از اتاق تهران حاکی از تلاش طیف منصوب به اسحاق جهانگیری و دولت تدبیر و امید با بازیگری پدرام سلطانی و مسعود خوانساری برای حضور محمود نجفی‌عرب بر کرسی ریاست با همراهی فریال مستوفی، افشین کلاهی، هرویک یارجانیان و کاوه زرگران است.
مقرر شده نجفی‌عرب که شریک تجاری ناصر ریاحی وارد کننده دارو، تداوم حکمرانی تیم منصوب به دولت گذشته را در اتاق تهران حفظ کند.
بر اساس این سناریو تیم جهانگیری امیدوار است از فضای اجتماعی موجود برای حضور مستوفی در کنار چند عضو خنثی دیگر استفاده کند.
پیشتر زمزمه‌هایی در خصوص ناتوانی افشین کلاهی در کسب حداقلهای اثبات اهلیت اقتصادی شنیده می‌شد که به هر شکل انجمن نظارت اتاق ایران امکان حضور در انتخابات را برای وی فراهم کرد.
با انتخاب این تیم عملا هدایت اتاق تهران در دستان خوانساری باقی خواهد ماند که اخذ این تصمیم در پشت در‌های بسته موجب دودستگی در اتاق تهران شده است.
بخش عمده هیات نمایندگان جدید اتاق تهران عهده‌دار بودن کسب و کار خصوصی مستقل را شرط لازم برای حضور در هیات رئیسه دانسته‌اند. در این میان حسن فروزان‌فرد به عنوان رئیس و هیات رئیسه‌ای مشتمل بر شهاب جهانمردی، محمدرضا فرشچیان و عباس آرگون به عنوان گزینه‌های تصدی بر ساختمان خیابان وزرا بالاترین اقبال را از آن خود دارند.
با این که بعید است نمایندگان دولتی اتاق تهران گزینه‌های همسو با دولت قبل را انتخاب کنند و اکثریت ائتلاف برای فردا نیز با ریاست نجفی‌عرب موافق تیستند اما باید دید جهانگیری و شرکا چه حربه‌ای برای تثبیت جایگاه خود در راس اتاق تهران خواهند داشت.
نرخ مشارکت در انتخابات اتاق
دهمین دوره انتخابات اتاق بازرگانی به‌جز تهران که انتخابات آن با حواشی زیادی همراه بود، رقابت بین گروه‌های مختلف در برخی اتاق‌ها را نیز در اسفند سال گذشته شاهد بودیم. البته برخی اتاق‌های دیگر نیز از حاشیه دور نبودند و حتی احتمال لغو رای‌گیری نیز وجود داشت. در این انتخابات بیش از ۱۳۰۰ نفر به‌عنوان کاندیدا و حدود ۳۲هزار نفر به‌عنوان‌رای‌دهنده می‌توانستند شرکت کنند. مشارکت فعالان اقتصادی در انتخابات دوره دهم حدود ۳۰درصد بوده و در ۳۴ اتاق بازرگانی، ۱۱هزار و ۸۰۶رای ماخوذه به صندوق‌ها ریخته شد.
در تهران ۲۱۹۴رای به صندوق ریخته شده بود که از این میان ۱۴رای سفید و مابقی یعنی ۲۱۸۰رای نام‌نویسی شده بودند. این ارقام در مقایسه با دوره قبل نشان می‌دهد شرکت‌کنندگان کمتری در پایتخت به پای صندوق‌های رای رفتند. در دوره گذشته ۳۴۱۷ رای‌دهنده در انتخابات اتاق تهران شرکت کرده بودند. همچنین بالاترین میزان رای در انتخابات دهمین دوره، ۹۸۹رای بوده؛ در صورتی‌که در انتخابات دوره نهم اولین نفر با ۱۸۲۷رای به مجلس تجار راه‌یافته بود. پایین‌ترین میزان رای در دوره دهم ۸۳۲رای بوده، اما در دوره نهم ۱۳۰۸رای. مقایسه این نتایج نشان می‌دهد مشارکت در دوره دهم کمتر از دوره نهم بوده‌است و اگر دوره هشتم را هم به آن اضافه کنیم، می‌بینیم که در آن نیز بالاترین رای ۱۳۰۸ ثبت شده‌است.
در این دوره از انتخابات دو جریان اصلی به رقابت با یکدیگر پرداختند. هر دو جریان چهره‌های شاخصی را در خود جای داده بودند. هرچند پشت صحنه هر دو جریان چهره‌های شاخص‌تری حضور داشتند. ائتلاف برای فردا رهبران خود را نتوانست در لیست قرار دهد و در مجموع ۲۰ عضو این ائتلاف که در اتاق نهم حضور داشتند، در دوره دهم‌کاندیدا نشدند. ائتلاف اتاق شفاف هم چهره‌هایی همچون یحیی آل‌اسحاق، سید‌حمید حسینی، محمدرضا بهزادیان، امیرحسین کاوه را در خود جای داده بود و پشت‌صحنه آن نیز احمد پورفلاح و مجیدرضا حریری نام‌آشنایان بخش‌خصوصی قرار گرفته بودند، اما موضوع قابل‌توجه دیگر در انتخابات بیستم اسفند، کسب هر ۴۰کرسی اتاق تهران توسط هر ۴۰کاندیدا ائتلاف برای فردا بود. البته این اتفاق در دوره نهم هم افتاد. تکرار این رویداد مجددا این موضوع را یادآوری می‌کند که‌رای‌دهندگان نه به فرد بلکه به ائتلاف‌رای داده‌اند.
ارسال نظرات