گروه استانهای خبرگزاری دانشجو؛ فرزندآوری؛ موضوعی که امروز به دغدغه نخست بسیاری از کارشناسان حوزه جمعیت تبدیل شده است؛ مسئلهای که دارای ابعاد مختلف فرهنگی و اقتصادی است و نمیتوان تک بعدی به آن رجوع کرد.
فراتر از مسائل اقتصادی و فرهنگی، امکانات و زیرساختهای هر منطقه یقینا در تصمیم یک مادر برای فرزندآوری اثر میگذارد؛ به عنوان مثال فرض کنید دو بانو در شرایط کاملا یکسان اقتصادی و فرهنگی قرار دارند؛ آیا بانویی که در شهر پر امکاناتی مثل مشهد مقدس زندگی میکند راحتتر مایل به باروری میشود و یا فردی که در یک روستای دورافتاده؟
اما اکنون بحث این گزارش بررسی روستاهای دورافتاده کشور نیست؛ نزدیکتر میآییم؛ جایی در شمال شرق کشور به نام خراسان شمالی به مرکزیت بجنورد؛ شهری که زایشگاه آن قدمتی بالغ بر نیم قرن دارد و از حداقلیترین شرایط زایمان بهرهمند نیست؛ از کمبود فضا گرفته تا مستهلک بودن ساختمان که فضایی بسیار ناطلوب را برای مادر باردار فراهم میکند.
بیشتر بخوانید:
زهره روهنده، سرپرست بیمارستان بنتالهدی بجنورد در گفتگو با خبرنگار دانشجو به شرایط این بیمارستان میپردازد.
او نخستین آمار قابل ملاحظه را سطح اشغال بیش از ۸۰ درصدی تختهای بیمارستانی عنوان میکند؛ این آمار در بخش نوزادان ۱۰۰ درصد و در بخش اورژانس بیش از ۳۷۰ درصد است.
به عبارتی دیگر اکنون بیمارستان زنان بجنورد ابدا هیچ ظرفیتی برای افزایش باروری زنان استان را ندارد؛ با این اوصاف چرا باید سیاستهای افزایش جمعیتی در این استان اجرایی شود؟
به دیگر مسائل بیان شده از سوی روهنده اشاره میکنیم؛ این مسئول میگوید: در حال حاضر به دلیل عدم وجود فضا و تخت مناسب، بیماران به به سایر بخشها انتقال مییابند که این امر موجب نارضایتی بیماران شده است.
وی میافزاید: حتی افتتاح بخش نوزادان جدید نیز به دلیل نبود فضای فیزیکی مناسب و نداشتن اتاق ایزوله، اتاق مناسب برای استراحت مادران و نوزادان، کارایی استاندارد را ندارد و موجب نارضایتی بیماران شده است.
سرپرست این بیمارستان فرسوده عنوان میکند: این بیمارستان دارای ۳ اتاق عمل بود که یک اتاق به بخش ناباروری اختصاص یافت و اکنون با ۲ اتاق عمل خدمات ارائه میشود که این امر با ترویج فرزندآوری و افزایش مراجعات، پاسخگوی نیاز مرکز استان نیست.
اما مشکلات بیمارستان بنت الهدی بجنورد به این موضوعات ختم نمیشود و اگر بنا به بیان آن باشد، فرصتی بسیار بیشتر را میطلبد به همین دلیل دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی به فکر ایجاد بیمارستان مجهز مادر و کودک در بجنورد بیفتد؛ موضوعی که حدود ۱۵ سال قبل مصوب شده بود، اما طی این سالها کسی به فکر اجرای آن نیفتاده بود.
پیگیریها سبب شد برای سال ۱۴۰۱ حدود ۱۰۰ میلیارد تومان برای احداث بیمارستان مادر و کودک بجنورد از سوی مجلس مصوب شود؛ عددی که تنها برای شروع پروژه در نظر گرفته شده بود و در صورت استفاده، سالهای آتی مبالغ بیشتری را به ارمغان میآورد.
اما یک مشکل اساسی سد راه این مسئله وجود داشت و دارد؛ تامین زمین! ماه هاست که دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی از ارگانهای مختلف مانند راه و شهرسازی و شورای شهر و شهرداری تقاضا دارد هرچه سریعتر زمینی برای این مسئله پیش بینی کنند، اما هر بار با بهانهای تعیین تکلیف زمین به تاخیر میافتد.
تاخیر چند ماهه این امر سبب شد استاندار خراسان شمالی نیز در جلسه شورای شهر حضور یابد و خواستار تعیین تکلیف سریعتر جانمایی زمین بیمارستان شود، اما این هم کارساز نشد.
پس از کش و قوسهای فراوان، محل فعلی بیمارستان امام رضا (ع) بجنورد، که محلی فرسوده است و به دلیل مجاورت با عمارت مفخم، امکان ترمیم و اصلاح آن نیست، مورد تاکید کارشناسان قرار گرفت.
حسنی، عضو هیات علمی دانشگاه بجنورد که متخصص حوزه شهرسازی است، در جلسه رسمی شورای شهر که دو هفته قبل برگزار شد، اظهار کرد: محل بیمارستان امام رضا(ع) و زمین همجوار آن از نظر کارشناسی، محلی سازگار و بی تفاوت قلمداد میشود و بین محلهای دیگر شهر از جمله گزینههای مطلوب به شمار میآید.
این نظرات کارشناسی سبب شد شورای شهر بیش از پیش مورد توجه مردم قرار بگیرد؛ اکنون دیگر بهانهای برای عدم جانمایی وجود نداشت، اما همچنان این نهاد برای تعیین زمین تعلل میکند.
مکان مد نظر فعلی از جهتی دارای اهمیت است که میتواند گره کور پروژه اقتصادی فرهنگی مفخم بجنورد را نیز حل کند؛ این پروژه در زمان استاندار سابق کلنگ زنی شد، اما به علت وقفی بودن زمینهای مجاور برای حوزه درمان، عملا اجرای پروژه اقتصادی در آن ممکن نیست.
اما اجرای بیمارستان مادر و کودک در این محل و تبدیل زمینهای اطراف به فضای سبز بیمارستان که همچنین میتواند مورد استفاده گردشگری قرار بگیرد، گره هر دو پروژه را باز خواهد کرد.
حال همه نگاهها به شورای شهر بجنورد است؛ آیا تصمیمی مناسب اتخاذ میشود یا باز هم یک بودجه بزرگ، به علت کم کاری مسئولان برگشت خواهد خورد؟