به گزارش گروه استانها خبرگزاری دانشجو، با توجه به آلودگی هوا در شهر قم و رسیدن شاخص آلودگی هوا به مرز خطر، امروز ادارات شهر قم تعطیل اعلام شد در حالی که این میزان آلایندگی در شهر قم کم سابقه است و رفتارهای نهادهای مرتبط با این پدیده نیز در چند وقت اخیر چالشهایی را برای مردم و رسانهها ایجاد کرده است.
سی و سومین روز از روزهای آلوده قم در حالتی سپری شد که دانشگاه علومپزشکی استان قم نسبت به تغییرات اقلیمی و آلودگی هوای سطح شهر قم هیچ واکنشی نشان نداد و این درحالی است که شاخص آلودگی هوای قم به عدد ۳۹۵ رسیده است!
دانشگاه علوم پزشکی قم به عنوان متولی بهداشت و درمان در استان، روز شنبه که سطح آلودگی شهر قم طبق داده ها و مشاهدات عینی افزایش پیدا کرده بود، بدون صدور بیانیه و اطلاعیهای، هیچگونه واکنشی در سایت و کانالهای اطلاعرسانی خود تا حوالی ظهر که مطالبه رسانه ها پیرامون این موضوع رقم خورد، نشان نداد.
سوال مشخص رسانهها و مردم شهر مقدس قم از شخص مهدی مصری، ریاست دانشگاه علوم پزشکی استان قم این است که در حوزه آلودگی هوای قم که با سلامت و زندگی روزمره مردم مرتبط است؛ تاکنون چه گامی برداشتهاید؛ آیا مطلع هستید اگر هشدارها و تذکرات شما نتواند کمیته اضطرار و سایر دستگاههای مربوطه را اقناع کند تا شهر را تعطیل کنند و یا مسوولان به فکر چاره اندیشی بیافتند، دِینی از سوی جمعیت یک میلیون و دویست هزار نفری شهر قم بر دوشتان خواهد بود؟ وظیفه دانشگاه علوم پزشکی قم نسبت به این موضوع بحرانی چیست؟
شایان ذکر است که شهروندان قمی امروز، سی و چهارمین روز آلوده سال جاری را تجربه میکنند در حالی که تنها ۱۲۲ روز از سال ۱۴۰۲ گذشته است و تنها کمک دانشگاه علوم پزشکی در این موضوع صدور پیام از سوی معاونتها است و خبری از شخص اول این دانشگاه نیست!
بررسی خبرنگار ما از وضعیت شاخص آلودگی هوا شهر قم در سامانه پایش کیفی هوای کشور نشان میدهد که وضعیت آلودگی هوا در این شهر بر روی شاخص ۳۹۵ قرار دارد و برای تمامی گروههای سنی خطرناک است.
محمد شعاعی، مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان قم نیز در جلسه پیشین کمیته اضطرار و مقابله با کانونهای گرد و خاک عنوان کرد: مشکلات زیست محیطی و آلودگی هوای قم امکان حل شدن با بودجه استانی را ندارد و نیازمند حمایت ملی است.
در قم ۱۰۲ هزار هکتار کانون بحرانی جدید شناسایی شده که ۳۰ هکتار آن مربوط به سراجه است و این مناطق جزو مناطق بسیار بحرانی به حساب می آیند که رفع معضل آن ها نیازمند حمایت ملی است و سرمایهگذاری دولتی است؛ از طرفی هم ترک فعل برخی مسئولین وضعیت شهر قم را به اینجا رسانده است.
از طرفی نیز اجرای برخی از این پروژهها علاوه بر زمانبر بودن، هزینه بر نیز هستند و باید بودجههای دولتی به موقع به پروژهها تزریق شود تا شاهد نیمه کار ماندن این پروژهها نباشیم.
این دست از مسائل محیط زیستی با زندگی روزمره مردم سروکار دارد البته باید اذعان داشت که رسیدگی به امور محیط زیست مطلبی است که زمانبر است و باید در بازه زمانی های بلند مدت بدان پرداخت اما راهکارهای کوتاه مدت برای گذار کم خطرتر از بحران نیز باید در دستورکار دستگاه مختلف از جمله سازمان منابع طبیعی، سازمان حفاظت محیط زیست، شهرداری، دانشگاه علوم پزشکی و نهادهای مرتبط دیگر قرار بگیرد.