به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، محمدصادق باطنی مدیر شبکه امید و سرپرست شبکه کودک، درباره حواشی اخیر شبکه امید و اخبار مبتنی بر انحلال این شبکه گفت: انحلال شبکه امید، شبکه تخصصی نوجوانان منتفی است!
او افزود: شبکه امید در نقطهای قرار دارد که وظیفهاش به طور اختصاصی پاسخ دادن به نیازهای نوجوانان است، نیازهایی که متاسفانه امروزه مرجع رسمی امن برای پاسخگویی به آن مسائل و موضوعات کم شده است. شبکه امید تنها و مهمترین بستر (و یا پلتفرم) تولید و توزیع محتوای ویژه نوجوانان در کشور است و این بستر دومی و سومی ندارد و فقط همین یک ظرفیت است.
باطنی اذعان داشت: طبق آمارهایی که ما در دسترس داریم و طبق مرکز آمار تحقیقات، حدود ۲۵ درصد یا یک چهارم نوجوانان کشور شبکه امید را میبینند و ۴۲ درصد از نوجوانان کشور میگویند که علاقه دارند محتوای مورد نظرشان را از این شبکه ببینند؛ این ظرفیت بزرگیست! اما آیا به نفطه ایدهآل رسیدیم؟ حتما خیلی فاصله داریم، اما آرایش شبکه امید و در ادامه مسیر آن، براساس پاسخگویی به نیاز نوجوانان طراحی شده است.
مدیر شبکه امید درباره نیازهای نوجوانان خطاب به مخاطبان رسانه ملی تصریح کرد: اگر نوجوانید یا نوجوان در خانه دارید از شما سوال میپرسم! امروزه یک نوجوان برای کدام یک از نیازها مرجع پاسخگویی دارد؟ اگر برای این نیازها مرجع پاسخگویی ایجاد شود آیا نوجوانان به سمت آن مرجع نمیآیند؟ مسلما در حوزه انتخاب رشته، جهتگیری تخصصی و هدایت تحصیلی، چون در مرجع رسانهای عمومی و رسمی، پاسخگویی وجود دارد به آن سمت گرایش پیدا میکند. در حوزه ایمان چطور؟ مصداق آن هم بیانات حضرت آقا است که در سخنرانی اخیر خویش در نیمه خرداد ماه، در سالگرد رحلت امام (ره) از «ایمان و امید» گفتند. برای ایمان بچهها و شکلدهی به باورها، اصول و عقاید آنها چه مرجع عمومی پاسخگویی وجود دارد که سریعا به آن دسترسی پیدا کنند؟ برای شناسایی استعدادهای ورزشی، علمی، هنری و… چطور؟ برای دختر خانمها که نیازمند یک مرجع هویتبخش برای پرداختن به مسائل و نیازهایشان هستند چطور؟ برای رژیم مصرف رسانهای بچهها (مثل گوش دادن به موسیقی، بازی کردن، دنبال کردن فیلم و سریالها) چطور؟ آیا جایی وجود دارد که برای مصرف رسانهای و سواد رسانهای بچهها با آنها صحبت کنند؟ باز هم میشود مثال زد…
او ادامه داد: ما در شبکه امید آرایش را بر این اساس تنظیم کردهایم. حال چه برنامههایی که الان روی آنتن هستند و چه برنامههایی که در پیش خواهد بود.
باطنی درباره برنامههای پرمخاطب شبکه امید گفت: در شبکه امید برنامههایی که متناسب با نیازهای واقعی نوجوانان هستند، طراحی میشوند. مثل برنامه «برو پی کارت» که روی نیاز واقعی انتخاب رشته در فضای عادلانه برای همه بچههای کشور در تمامی رشتهها متمرکز است و کمک میکند تا آنها در مهمترین برهه زندگی، به شکل دقیق گام بردارند؛ و بقیه برنامهها در حوزههای مختلف که روی آنتن هستند یا در دست طراحیاند. برنامه «بازیویزیون» و «سینما هویت» که متمرکز بر مصرف رسانهای بچههاست، خوب دارد دیده میشود. در حوزه تفریح و سرگرمی نیز مسابقه «کهکشان» ۲۷ درصد مخاطب داشته است و توانسته ارتباط خوبی با نوجوانان بگیرد. حتی فیلمها و سریالهای نوجوانمحوری که در شبکه پخش میکنیم، توانسته ارتباط خیلی خوبی با مخاطب بگیرد. همچنین یک روند افزایشی در مخاطب داریم و امیدواریم که این رسانه را تبدیل به چیزی کنیم که نوجوانان شایسته آن هستند.
مدیر شبکه امید درباره برندسازی و ساخت برنامههایی اختصاصی مانند «ستاره ساز» عنوان کرد: در حوزه نوجوان، نگاه ما این است که هم شبکه اختصاصی داشته باشند و هم در ما بقی شبکهها برنامههای ویژه در حوزه نوجوان در نظر گرفته شود. یعنی وجود یک شبکه اختصاصی نوجوانان هیچ تضادی با وجود برندهای بزرگ برنامهسازان حوزه نوجوان در شبکههای دیگر ندارد. ما نیز در نقطهای هستیم که با همافزایی جدی کار را پیش میبریم یا مانند مسابقه تلویزیونی «کهکشان» باهم میسازیم یا مثل برنامه «ستاره ساز» در جای دیگری ساخته میشود و با هم آن را پخش میکنیم.
او ادامه داد: حال اینکه مخاطب دوست دارد در شبکههای دو، سه، نسیم و ... برنامه ببیند برعهده خودش است و اگر هم دوست دارد در شبکه خودش شبکه امید برنامههایی را ببیند، بازهم خودش میداند.
باطنی خاطرنشان کرد: ما بنا داریم برنامههایی را بسازیم که تبدیل به یک برند شوند، اما مساله اصلی بودجه است. محدودیت منابع و بودجه با اختلاف مساله یک ما است و در تولید برنامههای بزرگ هم یکی از چالشهاست. حتی مسابقهای مثل «ستاره ساز» با بودجه خود شبکه سه ساخته نشده است و عمده هزینه آن به صورت مشارکتی است. باید ببینیم چقدر میتوانیم مشارکت جلب کنیم و امیدوارم بتوانیم پروژههای بزرگ انجام دهیم.
او در پایان گفت: نوجوانان خیلی شایستهتر از میزان توجه فعلی رسانه هستند و ما خیلی شرمنده آنها هستیم. خودمان را از خیلی از وظایفمان عقب میدانیم، ولی از آن طرف نیز خیلی امیدواریم و با همه توان سعی میکنیم تا هرکاری میتوانیم برایشان انجام دهیم.
منبع: صبا