حقیقت ۱۷| آبتین شمیلی در گفتگو با دانشجو:
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو - فاطمه قربانی رضوان، هفدهیمن دوره جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران «سینما حقیقت» از ۲۷ آذر تا ۲ دی در پردیس سینمایی چارسو میزبان علاقمندان و هنرمندان حوزه مستند است. در آستانه برگزاری این جشنواره با آبتین شمیلی کارگردان مستند راز عیسی یکی از مستندسازان حاضر در این دوره از جشنواره گفتگو کردیم.
آبتین شمیلی درباره مستند جدیدش با نام «راز عیسی» که متقاضی حضور در جشنواره «سینماحقیقت» است، در گفتگو با خبرنگار دانشجو گفت: فیلم مستند «راز عیسی» در بخش مسابقه ملی بخش فیلم‌های بلند در این دوره از جشنواره حضور دارد. موضوع فیلم در رابطه با مارک بهادری کاراکتر اصلی فیلم است که به دنبال پدربزرگ ایرانی اش از فرانسه راه می‌افتد و به دنبال آثار پدربزرگ خود می‌رود. پدربزرگ ایشان عیسی بهادری یکی از بزرگترین طراحان فرش و نقاشان ایرانی است که به دلایل بسیاری نام او محجور مانده است. یکی از شاخصه‌های ایشان این است که استاد استاد فرشچیان و هم دوره ای‌های ایشان بوده است. کاراکتر ما به دنبال آثاری که از پدربزرگش در ایران، فرانسه و شهر‌های مختلف پراکنده است می‌رود تا حقایقی را راجع به آن پیدا بکند.
کارگردان مستند «راز عیسی» در خصوص دلیل پرداخت به این سوژه گفت: تقریبا سه سال پیش بود که من یک پرتره در رابطه با زندگی استاد فرشچیان به نام «گنجینه‌ی هنر» برای شبکه مستند کار می‌کردم. در این مستند استاد فرشچیان تاکید زیادی داشتند که تمام سرمایه هنری ام را از دو نفر دارم که یکی از آن‌ها عیسی بهادری است.
وی افزود: پس از این ماجرا من به دنبال آثار ایشان رفتم تا ببینم دلیل آنکه تا به حال چرا نام این استاد گرانقدر شنیده نشده است. زمان شروع کار متوجه شدیم که تنها چهار یا پنج اثر از ایشان موجود است که تمام آن‌ها پر از رمز و راز است. شما وقتی آثار فرش ایشان را می‌بینید هرچقدر بیشتر دقت می‌کنید چیز‌های جدی پیدا می‌کنید.
شمیلی در خصوص چالش‌های پیش تولید این مستند بیان کرد: چالش‌های زیادی داشتیم. ما قسمت عظیمی از فیلمبرداری را در فرانسه در دو شهر پاریش و نرماندی انجام دادیم. نوه‌ی استاد عیسی بهادری در نرماندی زندگی می‌کنند و خود استاد هم در اواخر عمر در پاریس زندگی می‌کردند که ما به محل زندگی ایشان رفتیم. چالش‌هایی هم در داخل ایران داشتیم که مهم‌ترین آن‌ها متاسفانه عدم همکاری ارگان‌ها بود. یکسری ارگان‌ها واقعا با ما همکاری نمی‌کردند. مخصوصا در هنرستان اصفهان که در ابتدا ما به سختی توانستیم وارد بشویم، ولی در نهایت توانستیم آنجا فیلمبرداری را انجام بدهیم.
وی تصریح کرد: متاسفانه خیلی از جا‌هایی که به میراث فرهنگی مربوط هستند مثل کاخ نیاوران اصلا همکاری نکردند. یکی از آثار استاد بهادری در کاخ نیاوران بود و آن‌ها آنقدر پروسه را طولانی کردند که ما از پرداختن به آنجا منصرف شدیم و در نهایت با هوش مصنوعی توانستیم آن آثار را در فیلم بگنجانیم.
آبتین شمیلی در پایان در خصوص جایگاه مستند پرتره گفت: معمولا مستند‌های پرتره خیلی در میان عموم و جشنواره‌ها وایرال نیستند و به قول همکاران خیلی مدیوم جذابی نیست. اما ما سعی کردیم در این فیلم داستانی را بگنجانیم که برای مخاطب جذاب باشد. تم جستجوگری در فیلم ما نهفته است و ما به دنبال آثار می‌رویم و حقایقی مثل اینکه آثار ایشان به سرقت رفته است، عده‌ای نام و امضای ایشان را جعل می‌کنند، عده‌ای آثار ایشان را روی فرش‌های ماشینی می‌بافند را کشف می‌کنیم.
ارسال نظرات